Θα κάνουμε το Euro 2004 κολυμβήθρα του Σιλωάμ;

Ολοι το ξέρουν ότι παίκτες τύπου Ρονάλντο και Ιμπραΐμοβιτς απουσιάζουν από το ελληνικό ποδόσφαιρο και κατ' επέκταση από την Εθνική ομάδα. Για την... απουσία δεν μπορούν να κατηγορηθούν ο Βασίλης Γκαγκάτσης και ο Οτο Ρεχάγκελ. Ούτε τώρα ούτε κατά το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν συνέβη να διαθέτουμε ποδοσφαιριστές με την ποιότητα των μεγάλων δυνάμεων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ως λυτρωτικό άλλοθι μας μένουν κουβέντες του τύπου «αν έπαιζαν στην Ευρώπη ο Χατζηπαναγής και ο Νεστορίδης». Αν έπαιζαν...

Επειδή, λοιπόν, δεν ευλογηθήκαμε να διαθέτουμε Ζλάταν και Ρονάλντο, απαιτούνται επίμονη και συντονισμένη προσπάθεια, ευλογημένη από την τύχη, για να διακριθούμε στις μεγάλες διοργανώσεις. Ολα αυτά συνέβησαν στον τέλειο βαθμό και έγινε ό,τι έγινε το 2004. Το ξέραμε πως κάθε μέρα δεν είναι Κυριακή.

Οι χιλιάδες Ελληνες που αποχωρούσαν από το πανέμορφο Σάλτσμπουργκ έθεταν ως πρώτο θέμα ότι δεν πολεμήσαμε, δεν παίξαμε όσο μπορούσαμε. Η κριτική αυτή δεν μπορεί να προσπεραστεί με τη μόνιμη επωδό «δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανέναν». Πρόκειται για κουβέντα κενή περιεχομένου, που δυστυχώς ακούστηκε από στόματα διεθνών. Η κουβέντα ισχύει για τον Θοδωρή Ζαγοράκη. Αυτός σταμάτησε την μπάλα. Επομένως, πράγματι όσα είχε να αποδείξει, τα απέδειξε. Το ίδιο ισχύει για όσους επίσης σταμάτησαν ή δεν κλήθηκαν. Οσοι κλήθηκαν και πήγαν στην Αυστρία είχαν να αποδείξουν. Οπως είχε και ο προπονητής τους. Το ότι τελικά δεν απέδειξαν, διότι από πρώτοι καταλήξαμε τελευταίοι, μας δίνει το περιθώριο να ασκήσουμε έντονη κριτική. Δεν μας επιτρέπει να κατεδαφίσουμε και να μηδενίσουμε. Να ζητήσουμε κεφαλές επί πίνακι.

Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αλλάξουν. Εξηγήσεις που πρέπει να δοθούν. Η επιτυχία του 2004 δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλένει μελλοντικές αποτυχίες. Τώρα που αρχίζει η προσπάθεια για πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ του 2010 ορισμένα πράγματα ας ειπωθούν εκ των προτέρων με το όνομά τους.

Κύριοι διεκδικητές της πρόκρισης από τον όμιλό μας είναι το Ισραήλ και η Ελβετία. Με δεδομένο ότι η Εθνική ομάδα δεν είναι η απογοήτευση που αντικρίσαμε στο ματς με τη Σουηδία, λέμε καθαρά ότι αν τυχόν δεν προκριθούμε, θα πρόκειται για καραμπινάτη αποτυχία. Και επειδή στο Euro αποτύχαμε, ΕΠΟ, Ρεχάγκελ και διεθνείς έχουν την αυτονόητη υποχρέωση να μας αποδείξουν πολλά...