Μη μουντζουρώνεις την εικόνα σου, κόουτς

Λένε ότι είναι κλειστός τύπος, που δεν τον ενδιαφέρει να έχει ιδιαίτερη επικοινωνία με το ελληνικό περιβάλλον. Λένε επίσης ότι δεν ενημερώνεται για τα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου. Προτιμά αυτά του γερμανικού, ειδικά όταν αναφέρονται στην ελληνική ομάδα και στο πρόσωπό του. Μάλλον έχει δίκιο να το κάνει αυτό. Ο γερμανικός Τύπος διαβάζεται περισσότερο. Από εκατομμύρια ανθρώπους. Ο ελληνικός...

Ωστόσο, ο ελληνικός Τύπος τού έχει αφιερώσει διθυράμβους και έχει γράψει γι' αυτόν «ακάθιστους» ύμνους. Ο ελληνικός Τύπος κατακεραύνωσε τους διάφορους Γιακουμάτους για την κάθε είδους παπαριά που ξεστόμισαν, όταν η Εθνική συνετρίβη από την Τουρκία στο Καραϊσκάκη.

Πλην τριών-τεσσάρων περιπτώσεων, που αναγκάστηκαν να καταπιούν τις γραφίδες τους το 2004 και τώρα γράφουν και λένε εμετούς, η συμπεριφορά που του επιφυλάχθηκε ήταν αυτή που του άξιζε. Δηλαδή, λίγο κάτω από τα όρια της αποθέωσης.

Τώρα αν απ' όλα αυτά του δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι πρέπει να παραιτηθούμε και από το δικαίωμα –που είναι συνάμα και υποχρέωση– της κριτικής, ο κόουτς κάνει λάθος. Ο κόουτς άρχισε να διολισθαίνει σε καθαρά ελληνικές συνήθειες. Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου τα έβαλε με τον Τύπο. Το ίδιο είχε κάνει μια μέρα νωρίτερα ο Βασίλης Τοροσίδης. Ο παίκτης του Ολυμπιακού είναι νεαρός και δικαιολογείται να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν «τον κόσμο όλο».
Ο πολύπειρος Ρεχάγκελ, με τριάντα πέντε χρόνια στους πάγκους, έπρεπε να εμφανίζει μεγαλύτερες αντοχές στην κριτική. Εκτός αν, όπως γράφει ο Πανούτσος, η Εθνική ομάδα για να συσπειρωθεί χρειάζεται έναν εσωτερικό εχθρό και αποφάσισε να τον βρει στο «πρόσωπο» του Τύπου. Κι εδώ, όμως, θα έπρεπε να γίνει ένας διαχωρισμός. Το κράξιμο που τρώει ο Ρεχάγκελ από τους συμπατριώτες του στον γερμανικό Τύπο είναι άλλο πράγμα. Ούτε που συγκρίνεται με την κριτική που ασκούν σε αυτόν και την Εθνική Ελλάδας οι Ελληνες δημοσιογράφοι.

Η προσπάθεια να επουλωθούν οι πληγές που άνοιξαν οι δηλώσεις του Αμανατίδη και του Μπασινά είναι θεμιτή, κατανοητή και έως ένα σημείο επιβεβλημένη. Η άρνησή του να απαντήσει για το σύστημα που θα ακολουθήσει η ομάδα επίσης.
Η εμμέσως διατυπωμένη απαίτηση να σταματήσει η κριτική είναι μεγάλο λάθος. Τέτοιο λάθος μπορεί να κάνει ο Τοροσίδης, αλλά δεν επιτρέπεται να το κάνει ένας Ρεχάγκελ, τη στιγμή που ξέρει –το έχει δηλώσει άλλωστε– ότι ουδείς άλλος προπονητής μπορεί να πετύχει με την Εθνική ομάδα όσα ήδη πέτυχε αυτός.