Ψυχραιμία, παιδιά!

Περιβάλλον εξαιρετικό για... αυτοσυγκέντρωση. Ο Ευαγγελάτος στο κατατοπιστικό ρεπορτάζ αναφέρει ότι το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν οι διεθνείς φτάνοντας στο «Jagdhof» ήταν οι αγελάδες που βοσκούσαν στην εξοχή.

Ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση κατ' εντολή του Ρεχάγκελ. Η Εθνική ομάδα έζησε τον τελευταίο καιρό μέσα στην πολυκοσμία. Μιλάμε για κόσμο που δεν έχει σχέση με αυτή καθαυτή την αθλητική διαδικασία. Πράγμα λογικό κι αναμενόμενο όταν μιλάμε για την πρωταθλήτρια Ευρώπης μιας όχι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένης -ποδοσφαιρικά- χώρας. Ο κόσμος θέλει να δει, να αγγίξει, να πάρει αυτόγραφα. Οι χορηγοί -δικαιωματικά- να αποσβέσουν μέρος του σοβαρού ποσού που έχουν επενδύσει. Ολα αυτά έγιναν. Οι συμβατικές υποχρεώσεις «βγήκαν». Ο κόουτς ζήτησε να απομονωθεί η ομάδα και να αποβάλει το άγχος. Στην προχθεσινή ομιλία του ο Ρεχάγκελ ήταν σαφής, απευθυνόμενος στους παίκτες του. Ζήτησε ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση. Εύκολο να το ζητάς, δύσκολο να το πετυχαίνεις.

Η Εθνική πάει στο Euro βαρυφορτωμένη προσδοκίες. Οι περισσότεροι της ζητούν να επαναλάβει σπουδαία ποδοσφαιρικά κατορθώματα που -δυστυχώς- είναι εκτός ημερήσιας διάταξης. Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν δεν έγινε κάτι σημαντικό που να κλείνει την ψαλίδα ανάμεσα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στο ποδόσφαιρο των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Ακόμα βασανιζόμαστε με την κόντρα Πολιτείας-Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Ακόμα τσακωνόμαστε για το παρασκήνιο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, άλλοι παίρνουν το πρωτάθλημα, άλλοι θεωρούνται ηθικοί πρωταθλητές. Με εξαίρεση τον Σωτήρη Νίνη, που κρίθηκε ότι πρέπει να συνεχίσει στις «μικρές» Εθνικές, κανείς άλλος Ελληνας παίκτης δεν έχει θαμπώσει τους ειδικούς.

Η γενική εικόνα δεν άλλαξε προς το καλύτερο. Στασιμότητα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες καλείται η ομάδα να επιβεβαιώσει την αξία της. Αν αποτύχει δεν μπορεί να επικαλεστεί ως άλλοθι προηγούμενες επιτυχίες. Κάθε φορά κρινόμαστε για τα αποτελέσματα που πετυχαίνουμε.

Ισχύει για όλους, άρα και για την Εθνική ομάδα. Από εκείνο το σημείο μέχρι να θεωρείται περίπου αυτονόητη μια νέα επιτυχία, ο δρόμος είναι μακρύς. Δρόμος που τον διανύουν απερίσκεπτα όσοι ξεχνούν να λάβουν υπόψη τους ότι δεν άλλαξε τίποτα στο ποδόσφαιρό μας. Οτι περίπου όλα τα περιμένουμε από τον Ρεχάγκελ και τους διεθνείς. Είναι υπερβολικό για να είναι δίκαιο...

Στο ησυχαστήριο που διάλεξε ο κόουτς υπάρχει χρόνος για να κατανοηθεί ότι αυτή η ομάδα χρωστά στον εαυτό της. Οχι σε κάποιους που έφτασαν να θεωρούν αυτονόητο ότι η προηγούμενη απόδοση εξασφαλίζει και την επόμενη.