Συνταγή που πετυχαίνει δεν αλλάζει

H Αρμενία απέχει πολύ από το να συμπεριλαμβάνεται στις ανεπτυγμένες ποδοσφαιρικές δυνάμεις. Το αποψινό φιλικό παιχνίδι μαζί της προσφέρεται για επιμέρους αγωνιστικά συμπεράσματα. Οπως, για παράδειγμα, η φόρμα ορισμένων διεθνών που προβλημάτισαν με την απόδοσή τους στο ματς της Βουδαπέστης.

Χαρακτηριστικά μπορούν να αναφερθούν:

• Η αξιόπιστη λειτουργία της αμυντικής γραμμής.
• Η δυνατότητα των ακραίων επιθετικών να βοηθούν τους μπακ στο μαρκάρισμα.
• Η αποκατάσταση της λειτουργίας της μεσαίας γραμμής με την παρουσία του Καραγκούνη.

Αυτά διά γυμνού οφθαλμού. Εννοείται ότι ο Ρεχάγκελ θα δει και άλλα πράγματα που για τους περισσότερους περνούν απαρατήρητα.

Θα μεσολαβήσει ένα δεκαήμερο, ωφέλιμο για να επουλωθούν πληγές, να διορθωθούν λάθη, να γίνουν βελτιώσεις σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Ολα τούτα πάνω σε ένα σχέδιο που δεν αλλάζει. Η Εθνική ομάδα έχει δώδεκα νέα πρόσωπα στα είκοσι τρία, αν τη συγκρίνουμε με την αποστολή του Εuro 2004. Σημαντική ανανέωση όχι μόνο για τον... συντηρητικό Ρεχάγκελ, αλλά γενικά για τα μέτρα μιας ομάδας που πήρε το τρόπαιο της προηγούμενης διοργάνωσης.

Η Εθνική έχει νιάτα και παίκτες με σημαντικές εμπειρίες από τη συμμετοχή τους σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Εύκολα μπορεί να οδηγηθεί στον πειρασμό να αλλάξει, να τροποποιήσει (έστω) τους αγωνιστικούς προσανατολισμούς της. Θα πρόκειται για αγωνιστική αυτοκτονία. Το κλειστό παιχνίδι στην άμυνα, οι βαθιές μπαλιές από πίσω στους επιθετικούς και η αξιοποίηση των στημένων φάσεων αποτελούν ως στοιχεία αγωνιστικής φυσιογνωμίας απαραίτητη προϋπόθεση διάκρισης.

Ο,τι άλλο ενέχει τον κίνδυνο να μας βγάλει έξω από τα νερά μας και έξω (νωρίς) από τη διοργάνωση. Καλό είναι να θυμόμαστε τι ακριβώς έγινε στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ποτέ δεν μπήκαμε για να πατήσουμε τον αντίπαλο, να πετύχουμε κατοχή μπάλας μεγαλύτερη από αυτόν, να πάρουμε (καλά και σώνει) την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Οσο και αν -τώρα πια- η τακτική μας είναι προβλέψιμη, παραμένει η μόνη που μπορεί να μας οδηγήσει στην επιτυχία. Οι αντίπαλοι που θα δοκιμάσουν να... πατήσουν την Εθνική έχουν πιθανότητες να δοκιμάσουν οδυνηρές εκπλήξεις. Το Euro 2004 δεν είναι «ποδοσφαιρικά καλλιστεία» για να κάνουμε εντύπωση με ατομικές ενέργειες και παραβιάσεις του πνεύματος ομαδικής λειτουργίας. Αλλωστε, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Φερνάντο Τόρες, ο Ρικάρντο Κουαρέσμα κ.ά. παίζουν αλλού...

Στην Εθνική του Ρεχάγκελ έπαιζαν και παίζουν παίκτες που βάζουν τις ικανότητές τους μέσα στο σύνολο, επιδιώκοντας μ' αυτόν τον τρόπο να τις πολλαπλασιάσουν. Εγινε μία φορά. Μόνο με έναν τρόπο μπορεί να ξαναγίνει...