Θα πέσουμε πάλι από τα σύννεφα;

Σε αυτή τη σελίδα αναδημοσιεύουμε άρθρο του Φίλιππου Συρίγου. Ο Φίλιππος το έγραψε μετά τα χρυσά μετάλλια των αθλητών μας στο Eυρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης. Δημοσιεύτηκε στη «SportDay» στις 29 Μαρτίου 2008. Λίγες μέρες μετά ξεσπάει το σκάνδαλο ντόπινγκ στην Εθνική ομάδα άρσης βαρών. Ετσι φτάσαμε μέχρι τον σπουδαίο κολυμβητή που βρέθηκε με τη γνωστή πια ουσία (m3) στην επανεξέταση του δείγματος από το ΕΣΚΑΝ. Αν ο εισαγγελέας που ασχολείται με το σκάνδαλο ντόπινγκ στην άρση βαρών έκανε τυπικά τη δουλειά του, δεν θα ξέραμε τίποτα. Διότι σε πρώτη φάση μάλλον με τυπικό τρόπο έκανε τη δουλειά του το ΕΣΚΑΝ. Πώς να εξηγηθεί ότι την πρώτη φορά που εξετάστηκαν τα ούρα του κολυμβητή δεν βρέθηκε κάτι επιλήψιμο; Επειδή είναι παρακινδυνευμένο να κάνουμε υποθέσεις για το θέμα, καλό είναι από το ΕΣΚΑΝ να δώσουν εξηγήσεις (επιστημονικές και άλλες). Υποθέτω ότι ο κ. εισαγγελέας θα τις ακούσει με προσοχή.

Μέχρι τώρα μέναμε με την εντύπωση ότι οι παρτίδες με την Κίνα αφορούσαν την άρση βαρών. Τώρα ξέρουμε ότι από την Κίνα «φαρμακωνόταν» και η κολύμβηση. Εκτός αν μόνο ο συγκεκριμένος αθλητής έπαιρνε τα... κινεζικά χάπια. Οποιος διαβάζει το κομμάτι του Φίλιππου καταλαβαίνει ότι η άρση βαρών και η κολύμβηση είναι φορτωμένες με τέτοιου είδους αμαρτίες. Γι' αυτό και μοιάζει δύσκολο ο κ. εισαγγελέας να μη ζητήσει «πληροφορίες και υλικό» για τον βίο και την πολιτεία της κολυμβητικής Ομοσπονδίας. Αριθμητικά να το δούμε, για κάθε ένα παιδί που πάει «κάτω από τη μπάρα» αντιστοιχούν πάνω από εκατό παιδιά που πάνε στις πισίνες. Οι πληροφορίες που κατακλύζουν τα δημοσιογραφικά γραφεία είναι συγκεκριμένες. Κάνουν λόγο για κολυμβητή που πήρε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Σε διάφορα site ήδη «ανέβηκε» το όνομά του. Το θέμα δεν αφορά στην αθλητική και την ηθική εξόντωση του κολυμβητή. Οσοι νομίζουν ότι έτσι σταματά η συζήτηση κάνουν λάθος. Οσοι θεωρούν ότι πιάνει η δικαιολογία για τους ασυνείδητους Κινέζους που νόθεψαν την παραγγελία, επίσης κάνουν λάθος. Με τέτοιες επιπολαιότητες ίσως γίνεται να πέσει στάχτη στα μάτια του... Υπουργείου Πολιτισμού. Η κοινή γνώμη αφυπνίζεται σιγά σιγά και αντιλαμβάνεται τι σημαίνει δηλητηριασμένο μετάλλιο. Οσο περνάει ο καιρός θα ανοίγουν τα στόματα και θα ακούγονται καθαρά τα ονόματα των επικεφαλής των Ομοσπονδιών που μέχρι τώρα παριστάνουν ότι πέφτουν από τα σύννεφα. Ο κ. Διαθεσόπουλος, για παράδειγμα, που έχουν δει τα μάτια του τόσα, που έχει δει αρκετούς αθλητές της Ομοσπονδίας του να πιάνονται ντοπαρισμένοι, θα έχει πολλά πράγματα να πει (ή να κρύψει) όταν κληθεί να καταθέσει. Αντί επιλόγου, παραθέτω την προτελευταία παράγραφο από το προφητικό κείμενο του Φ. Συρίγου:

«Πέραν των εξόχως αποκαλυπτικών συμπτώσεων, εκείνο που έχω να επισημάνω είναι ότι σε κανένα άλλο άθλημα στην Ελλάδα δεν έχουμε καταδίκη γιατρού και προπονητή για φαρμακοδιέγερση αθλητή! Αυτό είναι ένα αποκλειστικό... προνόμιο της κολύμβησης, το οποίο δεν "κατακτήθηκε" έπειτα από παρέμβαση της ΕΚΟΦ, όπως θα περίμενε ίσως κάποιος, αλλά χάρη στην αμετακίνητη στάση του πατέρα Δεμέτη».

Τι έγραφε ο Φίλιππος Συρίγος στις 29 Μαρτίου

«Eξέπληξαν τα τέσσερα ελληνικά μετάλλια στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης που έγινε στο Αϊντχόφεν. Γιατί η χώρα μας δεν έχει παρελθόν σε μεγάλες και σταθερές διεθνείς διακρίσεις στην πισίνα. Και γιατί, όπως και στον στίβο, έτσι και στο κολύμπι ο συντελεστής δυσκολίας για την επίτευξη τέτοιων κατορθωμάτων είναι πάρα πολύ υψηλός. Πράγμα που σημαίνει ότι για να φτάσει ένας κολυμβητής ή μία κολυμβήτρια σε μια τέτοια διάκριση, δεν αρκεί να έχει ταλέντο και απλώς να αγαπάει αυτό που κάνει, αλλά επιπλέον να αφιερώσει όλο του το “είναι” στον συγκεκριμένο στόχο, κάνοντας “τρελές” προπονήσεις πρωί-βράδυ και στερώντας τον εαυτό του σχεδόν από όλες τις χαρές της νεανικής ζωής. Η ελληνική κολύμβηση είχε γνωρίσει τις πρώτες μεγάλες δόξες της στη 10ετία του 1960, όχι βέβαια σε διεθνές επίπεδο, αλλά χάρη στον εντονότατο ανταγωνισμό μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Εναν ανταγωνισμό που ξεπερνούσε κάθε φαντασία στα εθνικά πρωταθλήματα της εποχής, τα οποία γίνονταν στο ανοιχτό κολυμβητήριο απέναντι από το Ζάππειο, παρουσία φιλάθλων που κρέμονταν ακόμα και από τα δέντρα!»

«Ομως, οι πολύ μικρές ηλικίες στις οποίες τα παιδιά πάνε στην κολύμβηση προϋποθέτουν και την ταυτόχρονη αναγκαστική παρουσία στις εξέδρες των γονιών, γεγονός που δημιουργεί μια αναπόφευκτη ταύτιση, με ποικιλόμορφες προεκτάσεις, καθώς οι μαμάδες και οι μπαμπάδες στην αρχή απλώς παρακολουθούν με άδολο ενδιαφέρον την εξέλιξη των βλασταριών τους, αλλά κατόπιν, όταν αυτά εισέρχονται στη φάση του ανταγωνισμού, μπαίνουν για τα καλά και αυτοί στη μάχη! Από κάποιο σημείο και μετά, στην εξέδρα δεν υπάρχει γονιός χωρίς χρονόμετρο. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς “κολυμπάνε” μαζί με τα παιδιά τους, πηγαινοερχόμενοι κατά μήκος της πισίνας και παροτρύνοντάς τα, αναλόγως των επιδόσεων που καταγράφει το χρονόμετρο. Ενας αγώνας 10χρονων παιδιών για κάποια από αυτά μπορεί να συμβάλει στην οικογενειακή τους αποθέωση ή αντίθετα να προκαλέσει οικογενειακά δράματα. Αλλωστε, έχω δει με τα μάτια μου γονείς να πλακώνουν στα χαστούκια τα παιδιά τους, αμέσως έπειτα από κάποιον αγώνα, επειδή δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τους»…

«Στα μέσα της δεκαετίας του '80 είχα φέρει στο φως από την “Ελευθεροτυπία” μια συγκλονιστική υπόθεση εισαγωγής απαγορευμένων ουσιών από πολύ γνωστό τότε προπονητή κολύμβησης, που εδώ και χρόνια δεν βρίσκεται στη ζωή. Προκλήθηκε σάλος! Και οδηγήθηκα ενώπιον της δικαιοσύνης για να αποδείξω των ισχυρισμών μου το αληθές. Μάρτυρες κατηγορίας ήταν, μεταξύ άλλων, οι δύο πιο γνωστοί πρωταθλητές του «φαρμακοτρίφτη» προπονητή, που μου είχε κάνει τη μήνυση. Ο ένας ήταν ο Χαράλαμπος Παπανικολάου και άλλος ο Μανώλης Κανδρής. Στην αγόρευσή του ο σημερινός προϊστάμενος της Εισαγγελείας Εφετών, ο κ. Κολιοκώστας, όχι μόνο ζήτησε την αθώωσή μου, αλλά διέταξε και έρευνα εναντίον του προπονητή-μηνυτή, ο οποίος, όπως αντιλαμβάνεστε, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Επίσης, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, με την ιδιότητα του συνηγόρου υπεράσπισης, προσπάθησε να νουθετήσει τους πρωταθλητές-μάρτυρες κατηγορίας, επισημαίνοντάς τους πόσο επικίνδυνος ήταν ο δρόμος που ακολουθούσαν δίπλα στον συγκεκριμένο προπονητή και με οδηγό την αθλητική νοοτροπία που αποκάλυψαν στο δικαστήριο. Από τότε πέρασαν περίπου 23 χρόνια… Πριν από λίγο καιρό, ο προπονητής Χαράλαμπος Παπανικολάου και ο γιατρός Μανώλης Κανδρής καταδικάστηκαν από το Εφετείο για φαρμακοδιέγερση του κολυμβητή Βασίλη Δεμέτη. Επίσης τους επιβλήθηκε στέρηση του δικαιώματος άσκησης του επαγγέλματός τους για κάποιους μήνες».