Τελικά όλοι είμαστε «πόρνοι», σεβασμιότατε

Δυσκολεύομαι να πω βαριές κουβέντες για τον Θεσσαλονίκης Ανθιμο. Δίνει την εντύπωση ότι πιστεύει βαθύτατα αυτά που λέει. Το πιστεύει, δηλαδή, ότι όποιοι έχουν σεξουαλικές επαφές πριν από τον γάμο είναι «πόρνοι». Σε αντίθεση με πάμπολλους πολιτικούς, αυτά που εκστομίζει από άμβωνος και μπροστά στα μικρόφωνα δεν τα λέει επειδή ξέρει ότι υπάρχει ακροατήριο που θέλει να τα ακούσει. Λογικά ο σεβασμιότατος θα έχει πάρει χαμπάρι ότι δεν υπάρχει Ελληνας και Ελληνίδα που περιμένει να δει το «φως το αληθινό» της ερωτικής ηδονής την πρώτη νύχτα του γάμου. Πιθανότατα, επίσης, θα έχει καταλάβει ότι τα περισσότερα ζευγάρια ζουν μαζί πριν αποφασίσουν να έλθουν εις γάμου κοινωνίαν.

Οτι αυτός εξακολουθεί να μένει πιστός στο γράμμα και το πνεύμα της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας είναι θέμα δικό του. Το μέγα θέμα είναι ότι πράγματι η χριστιανική διδασκαλία «διδάσκει» τόσο χονδροειδείς και αναχρονιστικές απόψεις. Δυστυχώς, αν υπάρχει κάτι που πρέπει να ενοχλήσει, είναι το γράμμα και το πνεύμα της διδασκαλίας. Ομως σχεδόν κανείς δεν μιλάει γι' αυτό. Η κριτική περιορίζεται στον κάθε Ανθιμο που επιμένει να θυμίζει ποιες είναι οι απόψεις της Εκκλησίας. Η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης δίνει τη δυνατότητα στα ζευγάρια που δεν θέλουν να παντρευτούν να ρυθμίζουν τις μεταξύ τους σχέσεις με ένα σύμφωνο συμβίωσης. Δηλαδή με κάτι σαν συμβολαιογραφική πράξη.

Επειδή ακριβώς πρόκειται για συμβολαιογραφική πράξη, ο νομοθέτης δεν μπόρεσε να βάλει περιορισμούς σχετικά με το ποιοι έχουν τη δυνατότητα να «συμβάλλονται». Με άλλα λόγια, δεν μπόρεσε (ίσως να μη θέλησε κιόλας) να αποκλείσει τη δυνατότητα να υπογράφουν το σύμφωνο συμβίωσης δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου. Εδώ πρόκειται καθαρά για τη δυνατότητα που έχει ο καθένας μας να ρυθμίζει οικονομικά και κληρονομικά θέματα σύμφωνα με τη βούλησή του. Αν ο Κώστας θέλει να αφήσει τα υπάρχοντά του στον Θανάση και η Μαρία στη Λέλα, δικός τους λογαριασμός και τα σκυλιά δεμένα. Από πού κι ως πού η πολιτεία θα τους το απαγορέψει ή πολύ περισσότερο θα πρέπει να ξέρει τι κάνουν αυτοί στην κρεβατοκάμαρά τους; Κι αυτό δικός τους λογαριασμός είναι, ανεξάρτητα αν ορισμένοι δηλώνουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι.

Επομένως, γίνεται μεγάλος σαματάς χωρίς λόγο. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Χατζηγάκης, φοβούμενος τις αντιδράσεις της Εκκλησίας και μιας μεγάλης μερίδας συντηρητικών που υποστηρίζουν το κόμμα του, κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι το σύμφωνο συμβίωσης ανοίγει τον δρόμο για να πέσουν οι κάθε είδους αναχρονισμοί.

Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι τα ίδια είχαμε πάνω-κάτω όταν καταργήθηκε η ποινικοποίηση της μοιχείας και στη συνέχεια καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος. Και τότε οι κάθε λογής Ανθιμοι είχαν ξεσηκωθεί. Γρήγορα η κοινωνία αφομοίωσε τη νομοθετική πρωτοβουλία. Οι μοιχοί δεν κάθονται πια στο εδώλιο του κατηγορουμένου και όσοι παντρεύονται με πολιτικό γάμο δεν είναι πια δακτυλοδεικτούμενοι...

Ωστόσο, ένα πρόβλημα παραμένει, χωρίς η κοινωνία μας –ακόμα και τα πλέον ριζοσπαστικά τμήματά της– να το θέτει επί τάπητος. Οι αναχρονιστικές απόψεις του χριστιανισμού (ορθοδόξου και καθολικού).

Εχουμε μεγάλη ευκολία να κατακρίνουμε την μπούργκα, τη διαπόμπευση (έως και τις εκτελέσεις) γυναικών που έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Εχουμε, όμως, τεράστια δυσκολία να μιλήσουμε για τους αναχρονισμούς της κρατούσας θρησκείας. Αν το κάναμε, τότε θα διαπιστώναμε ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Ανθιμος και οι συν αυτώ. Είναι όσα το δόγμα διδάσκει.