Πάει για πρόκριση

Υπάρχουν πράγματα που σου αναποδογυρίζουν το μυαλό. Σε βγάζουν απ' τα ρούχα σου. Η απόδοση του Σέζαρ, για παράδειγμα, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να κάνει την γκέλα και να καταστρέψει την ομάδα του στα πιο εύκολα παιχνίδια πρωταθλήματος. Παίζει πάνω στον Ντρογκμπά και τον αφήνει απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος. Οποιος βιάζεται να εξηγήσει την αγωνιστική μεταμόρφωση του Ολυμπιακού μέσα σε 48 ώρες ας αρχίσει από την περίπτωση του Βραζιλιάνου σέντερ μπακ. Σαν ηλεκτρονικός υπολογιστής που του αλλάζεις πρόγραμμα και από εκεί που τον είχες για να παίζεις Pacman τώρα σου λύνει αβίαστα εξισώσεις με λογαρίθμους. Αμφιβάλλω αν ο Τάκης Λεμονής μπορεί να εξηγήσει τι είναι αυτό που τη μία φορά εμποδίζει τον Σέζαρ να διώξει μακριά την μπάλα από την περιοχή του και την άλλη τον κάνει να συμπεριφέρεται σαν να έχει το μυαλό του Μπεκενμπάουερ και τα πόδια του Σολ Κάμπελ. Μάλλον δεν είναι μόνο η φιλοδοξία της διάκρισης σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Συντελούν και η ατμόσφαιρα, το ρεύμα που μεταδίδει η εξέδρα, ο φόβος ότι μπορεί να σε εξευτελίσουν οι αντίπαλοι. Ολα αυτά μαζί κάνουν τον Σέζαρ αλάνθαστο, τον Ζεβλάκοφ το καλύτερο δεξί μπακ που έχουμε δει στον Ολυμπιακό και τον Λεντέσμα κομπιούτερ. Για τον Λεμονή τι να γράψουμε; Από το καλοκαίρι είχε αποφασίσει τι ομάδα θα είναι φέτος ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ και δεν άλλαξε σχεδιασμούς ούτε συμπεριφορά. Απέναντι στην πιο γυμνασμένη και δυνατή ομάδα της διοργάνωσης οι παίκτες του πρωταθλητή παρουσιάστηκαν σχεδόν με τις ίδιες φυσικές δυνάμεις, τις ίδιες αντοχές. Εξαιρείται το τελευταίο δεκάλεπτο. Εκεί φάνηκε καθαρά ότι είναι άλλο πράγμα να κάνεις αλλαγή και να βάζεις τον Ανελκά και άλλο να βάζεις τον Νούνιες... Για τον Μπελούτσι καλύτερα να μη γίνει συζήτηση. Ακόμα δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Προτιμώ να υποθέσω ότι αντιλαμβάνεται τι γίνεται με καθυστέρηση, παρά ότι οι δυνατότητές του είναι αυτές που έχει δείξει μέχρι τώρα. Το παρατεταμένο χειροκρότημα της εξέδρας μετά το τέλος του ματς μαρτυρά το πώς υποδέχτηκαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού το αποτέλεσμα και την εμφάνιση. Αναγνώρισαν την προσπάθεια, το σχέδιο, την οργάνωση και τον συντονισμό της ομάδας. Κατανόησαν ότι με το ίδιο σχέδιο, την ίδια οργάνωση και λίγη τύχη παραπάνω η πρόκριση παλεύεται μέσα στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Στο Καραϊσκάκη είδαμε το γνωστό σκηνικό της γάτας με το ποντίκι. Διαφορά υπήρξε στο ότι οι ρόλοι δεν ήταν σταθεροί. Τσέλσι και Ολυμπιακός επιχειρούσαν να κλέψουν το ματς ο ένας από τον άλλον. Η ισοπαλία επιβραβεύει τις προσπάθειες και των δύο. Το... σταγονόμετρο ίσως μετράει μισή φάση παραπάνω για τον Ολυμπιακό. Μικρή σημασία έχει.

Αφού ο Λεμονής κατάφερε μία φορά να αποδιοργανώσει την Τσέλσι, γιατί να μην το καταφέρει ακόμα μια; Λογικά οι Αγγλοι θα ανοιχτούν στο γήπεδό τους. Ο Ολυμπιακός θα βρει περισσότερους κενούς χώρους και... θα το γράψω όπως μου το πρότεινε ο Μιχάλης Τσόχος: γκολ και φύγαμε για τους «οκτώ»!