Του διαμορφώνει αγωνιστική φυσιογνωμία!

Φέρνω στο μυαλό πολλά κείμενα στα οποία ισχυρίζομαι ότι ο Παναθηναϊκός πάσχει από ποδοσφαιρική αναπηρία. Στηρίζω την άποψή μου στην αδυναμία των «πράσινων» μπακ να έχουν την ουσιαστική συμμετοχή στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Η αδυναμία αυτή, πέρα από τα αγωνιστικά προβλήματα που δημιουργούσε, είχε την ευθύνη για το «μουντό» και προβλέψιμο παιχνίδι της ομάδας. Κανένας από τους τρεις αριστεροπόδαρους μπακ (Φύσσας, Σέριτς, Δάρλας) και φυσικά ούτε ο Βύντρα μπορούσαν να τρέξουν με την μπάλα στη γραμμή και να σεντράρουν αξιόπιστα. Κανένας δεν μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι με μεγάλη παράλληλη ή διαγώνια μπαλιά. Κανένας δεν είχε τη συνήθεια να αλλάζει την μπάλα σε κοντινή απόσταση και να «σπριντάρει» ώστε να την υποδεχτεί σε θέση για απευθείας σέντρα. Τόσα «δεν» μπορεί να ακούγονται κάπως υπερβολικά. Ωστόσο, παρατηρώντας το παιχνίδι του Παναθηναϊκού εύκολα έβγαινε το συμπέρασμα ότι οι ακραίοι μπακ περιόριζαν τη συμμετοχή τους στα απολύτως απαραίτητα του ενενηνταλέπτου.

Δικαίωμα του Ζοσέ Πεσέιρο να ζητάει κεντρικό χαφ και σέντερ φορ. Ο παίκτης που μπορεί να αλλάξει την αγωνιστική φυσιογνωμία τής ομάδας λέγεται Σπυρόπουλος. Η μεταγραφή του συνιστά σπουδαία επιτυχία. (Ξανα)φτάνει στην Παιανία τη στιγμή που βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του. Του χρειάζεται «μηδέν» χρόνος προσαρμογής. Ερχεται σήμερα και παίζει βασικός αύριο. Εχει και με το παραπάνω όλα τα στοιχεία που αναφέραμε νωρίτερα ότι απουσιάζουν από τους υπόλοιπους μπακ της ομάδας. «Απειλεί» να συνθέσει μαζί με τον Ιβανσιτς την καλύτερη αριστερή πλευρά ελληνικής ομάδας από τη μακρινή (πια) εποχή της πλήρους ακμής των Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτου.

Προσθέτει ποιότητα και φινέτσα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Αναστηλώνει το ηθικό των οπαδών «εδώ και τώρα». Δημιουργεί τις αναγκαίες συνθήκες για τη διεκδίκηση του τίτλου. Σηματοδοτεί (ίσως) τη διάθεση της ΠΑΕ (εφόσον το εκτιμά) να αφήνει τον «αιώνιο αντίπαλο» με την μπουκιά στο στόμα.

Ο Νίκος Σπυρόπουλος, που έφυγε από την Παιανία με σκυμμένο κεφάλι, επιστρέφει θριαμβευτής. Κόστισε τώρα πολύ περισσότερα απ’ όσα πριν από τρία χρόνια είχαν κοστίσει ο ίδιος, ο Τζιόλης και ο Μάντζιος μαζί. Ο Παναθηναϊκός έβαλε στη μηχανή του τον καλύτερο Ελληνα αριστερό μπακ, τον καλύτερο αριστερό μπακ του ελληνικού πρωταθλήματος. Με τον Ραούλ Μπράβο μονίμως στα «πιτς» και τον Αρουαμπαρένα κατά πολύ κατώτερο των προσδοκιών, ο Παναθηναϊκός διαθέτει πια καλύτερη αριστερή πλευρά από τους ανταγωνιστές του. Μένει η ενίσχυση και από τα δεξιά...