Πρόεδρε, υπάρχουν και χειρότερα...

Ο άνθρωπος που αναγέννησε τον Πανιώνιο με μόνο εφόδιο την αγάπη του, το όραμά του και την τσέπη του εισέπραξε απρέπεια, αχαριστία και αγνωμοσύνη. Ας είναι σίγουρος ότι πρόκειται απλώς για προκαταβολή. Θα υπάρξουν κι άλλοι που θα του επιφυλάξουν ίδια και χειρότερη συμπεριφορά, αν τυχόν έρθουν κι άλλα κακά αποτελέσματα.

Μπορεί όσοι συμπεριφέρθηκαν με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν να αποτελούν μειονότητα, αλλά τέτοιες συμπεριφορές συναντά κανείς σε όλα τα γήπεδα. Αφορούν σε κάποια χρονική στιγμή όλους τους προέδρους, χωρίς εξαίρεση. Ο άνθρωπος που αναγέννησε τον Πανιώνιο με μόνο εφόδιο την αγάπη του, το όραμά του και την τσέπη του εισέπραξε απρέπεια, αχαριστία και αγνωμοσύνη. Ας είναι σίγουρος ότι πρόκειται απλώς για προκαταβολή. Θα υπάρξουν κι άλλοι που θα του επιφυλάξουν ίδια και χειρότερη συμπεριφορά, αν τυχόν έρθουν κι άλλα κακά αποτελέσματα. Ακόμα κι αν αύριο-μεθαύριο πετύχει τον μεγάλο στόχο του και δημιουργήσει ένα σύγχρονο γήπεδο στη Νέα Σμύρνη, αρκεί ένα αγωνιστικό στραβοπάτημα για να τον «λούσουν» οι... πιστοί οπαδοί της ομάδας. Τόσα χρόνια μες στην μπάλα, έπρεπε να τα ξέρει όλα αυτά και να μη χαλάει τη ζαχαρένια του. Οσο για τον Λίνεν, πέραν του ότι πρέπει να βάλει στη θέση του τον βοηθό του, που τον εξέθεσε, φαντάζομαι πως θα θυμάται ότι και στη Γερμανία τού έχουν φερθεί με ανάλογο τρόπο.
Ο Παναθηναϊκός έβγαλε την πλάτη του από τον τοίχο, ανέκτησε μεγάλο μέρος της χαμένης αυτοπεποίθησής του και έδειξε ότι μπορεί να το παλέψει μέχρι το τέλος. Απέναντι στον μαχητικό Αρη ήταν σε γενικές γραμμές καλύτερος και νίκησε δίκαια. Ούτε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» κατάφερε να εντυπωσιάσει. Οι οπαδοί του μάλλον θα πρέπει να το πάρουν απόφαση και να τραβήξουν γραμμή. Ο Πεσέιρο, παρά τις αρχικές δηλώσεις του περί θεάματος κ.λπ., περιορίζεται στη διαχείριση ενός δυναμικού που δεν είναι το καλύτερο δυνατό για όσους απαιτούν ποδόσφαιρο με φαντασία απλωμένο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Για να το πούμε διαφορετικά, με εξαίρεση τον Νίνη, που ο κόουτς δεν λέει να τον βγάλει απ' το ντουλάπι, αλλά και τον Ιβανσιτς, που ο κόουτς δεν τον βρίσκει μαχητή όσο απαιτούν οι περιστάσεις, δεν υπάρχει παίκτης στον Παναθηναϊκό που να σε κάνει να σηκωθείς από την εξέδρα ή τον καναπέ σου με μία ενέργεια. Οι «πράσινοι» θυμίζουν την εθνική ομάδα της –τότε– εθνικής Γερμανίας που κέρδιζε τις διοργανώσεις όταν οι άλλοι κέρδιζαν απλώς τις εντυπώσεις. Πιθανότατα ένας υγιής Γκονζάλες να άλλαζε την εικόνα. Ακόμα κι αν τον είχε στη διάθεσή του ο Πεσέιρο, δύσκολα θα τον έβαζε στο γήπεδο στη θέση ενός εκ των δύο αμυντικών χαφ που χρησιμοποιεί συστηματικά από τότε που ήρθε στην ομάδα. Χθες το βράδυ ο κόουτς ξεγέλασε τους δημοσιογράφους και τον Μπάγεβιτς, που περίμεναν 4-3-3. Προτίμησε τον Ρομέρο στη θέση το Μάντζιου και δικαιώθηκε, διότι πήρε από τον Αργεντινό την πάσα που κατέληξε στα δίχτυα του Χαλκιά με τη συμμετοχή του Παπαδόπουλου. Ο Αρης φάνηκε καθαρά πως έχει την ανάγκη απόκτησης ενός ακόμη επιθετικού –πέραν του Κόκε– που να έχει συχνή επικοινωνία με τα αντίπαλα δίχτυα. Κάτι σαν τον Μπλάνκο, δηλαδή, που ξέρει να βρίσκεται πάντα σε επίκαιρη θέση και να σπρώχνει την μπάλα μέσα. Μόνο επί 20 λεπτά πριν από το τέλος, όταν η ΑΕΚ αδικαιολόγητα χαλάρωσε, ο ΠΑΟΚ μπόρεσε να την κοιτάξει στα μάτια. Με βάση την ποιότητα τον ενδεκάδων, το 2-0 είναι μια χαρά αποτέλεσμα για τους Θεσσαλονικείς. Ο Φερέρ σωστά διέβλεψε τις αδυναμίες του ΠΑΟΚ στη μεσαία γραμμή και έβαλε αμυντικά χαφ με επιτελικές δυνατότητες. Ο Καφές κατά πρώτο λόγο και ο Τόζερ στη συνέχεια –αφού αντεπεξήλθε με δυσκολία στα αμυντικά καθήκοντά του– οργάνωσαν το παιχνίδι της ΑΕΚ, έκαναν σημαντικό κομμάτι της δουλειάς που αμέλησε να κάνει ο Ριβάλντο και έδωσαν την εικόνα της υπεροχής που είχε η ΑΕΚ στο παιχνίδι. Στην εξέδρα μεταδόθηκε νωρίς ένα αίσθημα υπεροχής και ευφορίας, που οδήγησε τους περίπου 30.000 οπαδούς της «Ενωσης» να φωνάξουν το σύνθημα «να τοι να τοι οι πρωταθλητές». Εδώ βρίσκεται πλέον το μεγάλο πλεονέκτημα της «Ενωσης». Οι οπαδοί το πιστεύουν, το φωνάζουν. Η καλή ψυχολογία φεύγει από το γήπεδο, πηγαίνει στην εξέδρα και επιστρέφει απ' αυτήν σε κάθε παίκτη ξεχωριστά. Καμιά άλλη χρονιά δεν βρέθηκε η ΑΕΚ σε τόσο καλή ψυχολογική κατάσταση.