Μπορεί και με κατεβασμένη ταχύτητα

Χαμένη θα πάει κάθε προσπάθεια που ίσως καταβληθεί από πλευράς ΑΕΚ να πειστούμε ότι η ομάδα καίγεται για διάκριση στο ΟΥΕΦΑ. Δεν προσάπτω κάτι σε διοίκηση και τεχνική ηγεσία εφόσον ισχύει μια τέτοια επιλογή.

Οταν έχεις να πάρεις πρωτάθλημα δεκατρία χρόνια και διαπιστώνεις ότι φέτος έχεις όλες τις προϋποθέσεις να το κατακτήσεις, καλά κάνεις και το σκέφτεσαι έτσι. Το χτεσινό παιχνίδι γρήγορα θα ξεχαστεί. Κανένα συμπέρασμα από όσα εξήχθησαν χτες βράδυ δεν στέκει σε βάθος χρόνου. Η ΑΕΚ ήταν περισσότερο κακή από όσο της... επέτρεπε η ενδεκάδα της στο πρώτο ημίχρονο. Τα αμυντικά της χαφ είτε δεν ήταν ακριβώς τέτοια (Τόζερ) είτε δεν βρέθηκαν σε καλή βραδιά (Ενσαλίβα). Ετσι, η Φιορεντίνα με τον μαέστρο Λιβεράνι κυριάρχησε στο κέντρο κι έκανε παιχνίδι σχεδόν με την άνεσή της.

Το ψυχωμένο και αποτελεσματικό παίξιμο του Σωκράτη Παπασταθόπουλου ήταν που κράτησε την ΑΕΚ στο παιχνίδι με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες. Οι περίπου τριάντα χιλιάδες θεατές διαπίστωναν την ικανότητα του Σέζαρ να πιάνει κορόιδο το δεξί μπακ των «βιόλα» στο «ένας εναντίον ενός», τη διάθεση του Μπλάνκο να προσφέρει και την αδυναμία του Μανού να ολοκληρώσει μία προσπάθειά του. Κοντά σ' αυτά προσθέτουμε την ανικανότητα του Εντσον να μαρκάρει αποτελεσματικά μέσα στην περιοχή και την... κουταμάρα του Μορέτο στο σουτ του Οσβάλντο. Ευτυχώς που ο Δέλλας άρχισε να βγαίνει στην επίθεση κατεβάζοντας την μπάλα και φτιάχνοντας το παιχνίδι.

Κάπως έτσι και με λίγη τύχη ήρθε η ισοφάριση. Πιο ορεξάτη η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο, ισορρόπησε και έδειξε τα δόντια της. Παράλληλα ο Μορέτο σταματούσε τα σουτ από απόσταση των Ιταλών. Το παιχνίδι θα σβήσει γρήγορα από τη μνήμη. Το θέαμα μέτριο, οι φάσεις λιγοστές. Η ΑΕΚ ψύχραιμη, μετρημένη, πήρε ένα καλό αποτέλεσμα. Με δύο βαθμούς συγκομιδή, το πράγμα ούτε κλαίει ούτε γελάει. Στο γηπεδάκι της Μλάντα Μπόλεσλαβ η ΑΕΚ πρέπει να πάει για τη νίκη αν θέλει να συνεχίσει στη διοργάνωση. Αν θέλει...