Για μπάλα της προκοπής περάστε μια άλλη φορά (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Σε λίγα πράγματα ωφελεί η επανάληψη των στερεοτύπων. Ως εκ τούτου, ας γράψουμε εισαγωγικά ότι πάνω απ’ όλα μετράει η πρόκριση για να ξεμπερδεύουμε. Αλλωστε η αξία των στερεοτύπων διαφέρει ανάλογα με την ομάδα που κάθε φορά αφορούν. Το λες για τον Πανιώνιο και η κουβέντα έχει νόημα ουσιαστικό. Σ’ το επιτρέπουν το μέγεθος της ομάδας, η φτωχή ευρωπαϊκή παρουσία της, η ίδια η εικόνα του παιχνιδιού. Πέραν μιας ορισμένης κατοχής μπάλας, η Σοσό δεν στρίμωξε, ούτε απείλησε ιδιαίτερα τους Νεοσμυρνιώτες.

Το λες για την ΑΕΚ και καταλαβαίνεις ότι πρέπει γρήγορα να πας παρακάτω. Ε, λοιπόν, παρακάτω θα βρεις αγωνιστικές αρρυθμίες, λαχανιάσματα και μπόλικο άγχος. Γιατί άραγε; Πριν αρχίσει η κουβέντα για το συνθετικό χορτάρι που αποτελεί άλλοθι διά πάσαν νόσον, χρειάζεται σοβαρή συζήτηση για την ποδοσφαιρική ανορεξία της ΑΕΚ.

Η Σάλτσμπουργκ, χωρίς παίκτες που ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους, επιβλήθηκε εύκολα και ήταν στιγμές που έπαιξε την ΑΕΚ σαν τη γάτα με το ποντίκι. Αφησε τους παίκτες της να κυνηγούν χωρίς να προλαβαίνουν, παρά το γεγονός ότι έτρεχαν. Η εικόνα, προβληματική, παίρνει πολλές εξηγήσεις. Οι ελλείψεις, οι επιλογές του Φερέρ, το χορτάρι και πάει λέγοντας. Η φιλοδοξία ήταν νίκη στο Σάλτσμπουργκ. Η ΑΕΚ δεν ανταποκρίθηκε. Δέχτηκε το γκολ στο 20' και στη συνέχεια έδωσε την εντύπωση ότι περιόρισε το ενδιαφέρον της στην εξασφάλιση της πρόκρισης. Τα περί... εθνικού καθήκοντος που επιβάλλει τη συγκέντρωση βαθμών για να ξεκολλήσουμε από τον πάτο της ΟΥΕΦΑ τα ακούω βερεσέ. Σιγά μην καίγεται καρφάκι στον Φερέρ για τέτοια πράγματα. Το θέμα ήταν να δούμε μια καλή ΑΕΚ. Δεν την είδαμε. Μια άλλη φορά που θα είναι μεγαλύτερη η ανάγκη...

ΥΓ.: Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα. Παίρνει ύστερα από χρόνια και ζαμάνια ο Ολυμπιακός το πολυπόθητο «διπλό». Ξεδιπλώνονται οι διθύραμβοι στον Τύπο. Να τα κολακευτικά σχόλια για παίκτες, προπονητή, ομάδα. Για όλους ακούγονται και γράφονται φανταχτερές κουβέντες. Για όλους; Μπα. Για εκείνον που κάθε φορά ήταν στην κορυφή των πανηγυρισμών τούτη τη φορά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι τράβηξαν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και τον άφησαν ασήμαντο κομπάρσο...