Οχι, δεν ήταν οφθαλμαπάτη! (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Μου έρχεται να φάω τα μολύβια μαζί και το χαρτί. Μόλις ο Αλμέιδα έκανε τη ζημιά, είπα θα ανοίξει το παιχνίδι και θα γράψει το κοντέρ. Εγιναν και τα δύο από την ανάποδη. Πού να φτουρήσουν οι λέξεις για να περιγραφεί η ανατροπή.
Οσα έγιναν στο «Βεζερστάντιον» ήταν μαγικά κι ονειρεμένα. Ενας να βρεθεί που να πει ότι είχε καταλάβει τι θα γίνει στο ημίχρονο και να βγω να τον πω ψεύτη κατάμουτρα.

Ο Λεμονής ρίσκαρε, έδειξε «άντερα» και ζει τώρα τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της προπονητικής του καριέρας. Ο Ολυμπιακός δημιούργησε την πιο λαμπρή σελίδα της περιορισμένης ευρωπαϊκής ιστορίας του.

Η μπάλα που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο είναι υψηλής ποιότητας, απολύτως ανταγωνιστικής στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Ετσι που να αναρωτιέσαι τι διάολο έπαιζαν οι ίδιοι πάνω-κάτω παίκτες στο δεύτερο ημίχρονο με τον Αρη. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Αδικο είναι να πάρεις τέτοια νίκη και να τη μοιράζεις κομμάτια κομμάτια στους συντελεστές της. Τα κομμάτια θα βγουν πολλά, για παίκτες, τεχνικούς διευθυντές κ.ά. Του Λεμονή το πιο μεγάλο, γιατί όλοι τον ανεβάσαμε στον σταυρό μετά τις ισοπαλίες με Λάτσιο και Αρη. Θα τον «ξανασταυρώσουμε» αν συνεχιστούν οι οβιδιακές μεταμορφώσεις και η ομάδα πατάει τον... πισινό της στη συνέχεια. Γιατί με τον Ολυμπιακό δεν γίνεται να είσαι σίγουρος.

Μικρή ομάδα κατάντησαν τη Βέρντερ στο β' ημίχρονο οι «ερυθρόλευκοι». Της έκλεβαν την μπάλα, την άλλαζαν με ταχύτητα, έβγαιναν από τα πλάγια, έβαζαν γκολ. Ο Ολυμπιακός νίκησε γιατί ήταν καλύτερος. Μεγάλη υπόθεση. Ολα τα άλλα θα έχουμε χρόνο να τα αναλύσουμε. Τώρα κλείνουμε γρήγορα, με την ευχή όσοι αναζητήσουν σήμερα το πρωί τη «SportDay» να μη φύγουν παραπονεμένοι από τα περίπτερα.