Μου τα 'λεγε ο Ηρακλής για τον Γκαλέτι (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Όταν ήρθε, εγώ μιλούσα για μια βελτιωμένη έκδοση του Στέλιου Γιαννακόπουλου. Στην περίοδο της προετοιμασίας ο Ηρακλής Αντύπας έγραφε από το Ζέεφελντ ότι πρόκειται για τον νέο ηγέτη του Ολυμπιακού. Στο τηλέφωνο του έλεγα να ρίξει τους τόνους, διότι από τον Ριβάλντο στον Γκαλέτι υπάρχει διαφορά που ο κόσμος θα την καταλάβει.

Ο Ηρακλής το βιολί του. Του έλεγα κι άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα την αδυναμία του Αργεντινού να ντριμπλάρει από την εξωτερική και να βγάλει σέντρα στην κίνηση. Ο Ηρακλής επέμενε. Και εγώ επιμένω: ένας παίκτης που παίζει στην άκρη δεξιά δεν μπορεί να κουβαλήσει την ομάδα στις πλάτες του. Μπορεί, όμως, να της δώσει ποιότητα, να πάρει επιθετικές προσπάθειες, να δώσει έτοιμα γκολ, να σκοράρει και, γιατί όχι, να μαρκάρει ακόμα και στη θέση του δεξιού μπακ. Ολα αυτά τα κάνει ο Λουτσιάνο Γκαλέτι, γι' αυτό και όταν έγινε αλλαγή οι περίπου 25.000 οπαδοί του Ολυμπιακού τον αντάμειψαν με παρατεταμένο χειροκρότημα. Ο 27χρονος μεσοεπιθετικός δεν θα φτιάξει όνομα σαν του Ριβάλντο. Πιθανότατα θα κληθεί λίγες ακόμα φορές στην εθνική Αργεντινής και δεν θα βγει ποτέ πρώτος παίκτης στην Ευρώπη. Συνεχίζοντας όπως άρχισε στον Ολυμπιακό, θα βρει θέση στις χρυσές σελίδες της ιστορίας της ομάδας και η έκφραση «δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ» θα συνοδεύεται από το όνομά του. Τα δύο γκολ του Λούα Λούα και τα άλλα τόσα του Κοβάσεβιτς χειροκροτήθηκαν θερμά χθες το απόγευμα στο Καραϊσκάκη. Η συνολική απόδοση του Ολυμπιακού, επίσης. Η καθολική αναγνώριση των οπαδών αφορούσε τον Λουτσιάνο Γκαλέτι, τον καλύτερο παίκτη του γηπέδου. Αυτόν που με το παραγωγικό και γεμάτο ουσία παιχνίδι του επέτρεψε στον Τάκη Λεμονή να καθίσει άνετα στην καρέκλα του και να κλείσει –έστω για λίγο– τα στόματα των επικριτών του. Ο Ολυμπιακός και θεαματικός ήταν και χορταστικός, η επίθεσή του έβγαζε φωτιές και το κέντρο του, έστω χωρίς καθαρόαιμο «δεκάρι», έκανε μια χαρά τη δουλειά του. Δικαιούται, επομένως, ο κόουτς να λέει ότι η ομάδα του μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να ενθουσιάσει τους οπαδούς της. Υπάρχει σχέδιο, υπάρχει προγραμματισμός, υπάρχουν παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν. Ασφαλώς ο Ροντρίγκες θα ήταν καλύτερος του Αρτσούμπι και πιθανότατα ο Ντελγάδο από τον Λούα Λούα. Ωστόσο και έτσι η ομάδα του Τάκη Λεμονή έχει τις δυνατότητες να κρατήσει τα σκήπτρα στην Ελλάδα και αύριο-μεθαύριο να κάνει κάτι αξιοπρόσεκτο στην Ευρώπη. Επί του παρόντος αναμένουμε με ενδιαφέρον τις νέες δηλώσεις του Σάββα Θεοδωρίδη και όλων όσων αναμένουν το πρώτο στραβοπάτημα για να επιτεθούν στον συνήθη ύποπτο, Τάκη Λεμονή.

Στο Παγκρήτιο επιβεβαιώθηκε ότι ο φετινός Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερη ποιότητα από τον περσινό. Πρώτος «υπεύθυνος» γι' αυτή τη βελτίωση είναι ο Μαρσέλο Μάτος. Δεύτερος ο Νταμέ Ν'Ντόι, τρίτος –και μπράβο του– ο Ελίνι Δημούτσος. Επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, ας το ξαναγράψουμε: με την επιστροφή του Ιβανσιτς και του Νίνη σε πλήρη αγωνιστική ετοιμότητα ο Παναθηναϊκός θα ανεβάσει κι άλλο την ποιότητά του και πιθανότατα θα καλύψει τη διαφορά που τώρα φαίνεται να τον χωρίζει από τους άλλους δύο που διεκδικούν τον τίτλο.

Στα φιλικά λέγαμε ότι η ΑΕΚ είχε εξαιρετική ανάπτυξη και το μόνο που της λείπει είναι ένας γρήγορος, κλασικός φορ. Στο πρόσωπο του Ισμαελ Μπλάνκο βρήκε τον φορ που της έλειπε, αλλά έχασε τους αυτοματισμούς της. Λογικά, το φαινόμενο πρέπει να είναι συγκυριακό. Μπλάνκο και Μανού βοηθούν την ΑΕΚ να γίνει η ταχύτερη ομάδα του πρωταθλήματος.

Σουμάροντας εντυπώσεις, έστω και παρακινδυνευμένα βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι τρεις διεκδικητές θα είναι ποιοτικά ανώτεροι από πέρυσι. Το γεγονός από μόνο του κάνει το πρωτάθλημα εξαιρετικά ενδιαφέρον. Σκεφτείτε τώρα αν κάποιος από τους λεγόμενους μικρούς ή ο ΠΑΟΚ μπορέσει να τους γίνει ενοχλητικός μέχρι το τέλος της διοργάνωσης.