Aλλο σύστημα, ίδιο αποτέλεσμα (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Πρόκειται για το χρονικό της χαμένης ευκαιρίας. Είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι ο Ολυμπιακός θα συναντούσε σε πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ ομάδα χειρότερη από τη χθεσινή Λάτσιο. Το συγκρατημένο και συντηρητικό παιχνίδι του απέδωσε καρπούς στο 55' με το γκολ του Γκαλέτι. Και εκεί που όλα έμοιαζαν μαγικά και ονειρεμένα, άρχισε η οπισθοχώρηση.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ήταν αδύνατο να ξέρουμε αν έφταιξε η κούραση ή το άγχος. Ο,τι κι αν συνέβη από τα δύο, ο Λεμονής είχε την υποχρέωση να επιλέξει από το οπλοστάσιο του πάγκου και να δώσει κουράγιο και δύναμη στην καταπονημένη ενδεκάδα. Σε τέτοιες στιγμές χρειάζεται βοήθεια από τον πάγκο. Η ομάδα δεν την πήρε και οι «λατσιάλι» επωφελήθηκαν. Βάσει της εικόνας του παιχνιδιού, θα μπορούσαν να είχαν σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο και μέχρι το 77' αγνοούσαν την περιοχή του Αντώνη Νικοπολίδη. Μία φορά την επισκέφθηκαν και μας έκαναν την καρδιά περιβόλι.

Υποτίθεται πως το σχέδιο προέβλεπε κρυφές μπαλιές στην πλάτη των αμυντικών για να εκμεταλλευτούμε την ταχύτητα του Λούα Λούα. Αντί να το κάνει ο Ολυμπιακός, το έκανε 5-6 φορές η Λάτσιο. Η αυτοθυσία των Αντζα, Ζεβλάκοφ και Ντομί τούς πήρε την μπουκιά απ' το στόμα. Οι «ερυθρόλευκοι» στο πρώτο ημίχρονο είχαν την κατοχή της μπάλας, αλλά έξω από την περιοχή δεν είχαν τι να την κάνουν και πού να τη δώσουν. Πράγματα απολύτως φυσιολογικά, τη στιγμή που ο Λούα Λούα εγκατέλειπε τον κεντρικό άξονα και έβγαινε στα άκρα για να πάρει την μπάλα. Θεωρώ ότι ο Τάκης Λεμονής είχε υπόψη του ότι ήταν πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο. Οταν παίζεις με πέντε χαφ και έναν... αλανιάρη επιθετικό είναι πολύ φυσιολογικό να αντιμετωπίζεις τέτοια προβλήματα. Ο,τι δεν έγινε στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Τζόρτζεβιτς βρήκε τον Γκαλέτι, έγινε στην επανάληψη. Ο Γκαλέτι πήρε την μπάλα από τον αρχηγό και αυτή τη φορά ξάπλωσε στο χορτάρι τον Μπαλότα και την έστειλε στα δίχτυα.

Εκεί, λοιπόν, που περιμέναμε ανεβασμένη ψυχολογία και αδιάκοπο κυνηγητό της μπάλας, ήρθαμε αντιμέτωποι με την κατάρρευση του πρωταθλητή. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τη στιγμή που μπήκε ο Κοβάσεβιτς και το σύστημα έγινε 4-4-2 ο Ολυμπιακός δεν πάτησε την περιοχή των αντιπάλων και ο Νικοπολίδης επιστράτευσε την κλάση του για να κρατήσει το ισόπαλο αποτέλεσμα.

Η ευκαιρία χάθηκε. Με καλύτερους παίκτες τους κεντρικούς αμυντικούς σε εντός έδρας παιχνίδι, φαίνεται καθαρά ότι το πρόβλημα είναι στην επίθεση. Μπορεί να λυθεί στη συνέχεια, αλλά ο χρόνος και οι βαθμοί που χάθηκαν δεν γυρίζουν πίσω.

ΥΓ.: Οι δηλώσεις Ιβιτς μου θύμισαν Βενιζέλο στο Ζάππειο μετά τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου για την ήττα στις εκλογές. Τουλάχιστον ο Βενιζέλος θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Ο Ιβιτς γιατί «ξεκρεμάει» έτσι τον προπονητή του; Δεν μπορούσε να το κάνει την επόμενη μέρα; Ή μήπως δείχνει στον Λεμονή ότι πρέπει να πάρει την... πρωτοβουλία; Και άδικο είναι και άκομψο.