Ο Χεζόνια επιστρέφει στο ΟΑΚΑ: 3 λόγοι ν’ αποθεωθεί και 3 λόγοι να… φάει γιούχα!

Ο Έλληνας, οπαδός αλλά και… γενικότερα, δεν φημίζεται για τη σταθερότητα των θέσεών του. Πόσες και πόσες φορές το «παλτό» δεν έχει γίνει «παικταράς» μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και άλλες πόσες ο «λαϊκός ήρωας» δεν έχει γίνει «προδότης» εν μια νυκτί. Ο Μάριο Χεζόνια είναι μια κατηγορία από μόνος του. Λάτρεψε τον Παναθηναϊκό εξ αποστάσεως, ήρθε για να παίξει με λιγότερα χρήματα, χωρίς βλέψεις στην Ευρωλίγκα και μπροστά σε άδειες κερκίδες, αποχώρησε μέσα σε μόλις πέντε μήνες και τώρα επιστρέφει έχοντας διχάσει το κοινό για τον τρόπο που έφυγε για να φορέσει τη φανέλα της Ούνιξ.

Το sport-fm.gr αφουγκράστηκε όλες τις πλευρές και παρουσιάζει τρεις λόγους για τους οποίους ο Κροάτης θα πρέπει το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ να χειροκροτηθεί ή ακόμη και αποθεωθεί, αλλά και άλλους τρεις για να αντιμετωπιστεί από αδιάφορα ως και με χλιαρές (μην το παρακάνουμε, ε;) αποδοκιμασίες.



Να χειροκροτηθεί, λοιπόν, γιατί:

-Γιατί δεν παύει να είναι ένας… αγνός φίλος του Παναθηναϊκού. Όχι κάποιος που «κληρονόμησε» την αγάπη αυτή από την οικογένειά του, ούτε που έγινε φίλος της ομάδας λόγω… γειτνίασης, αλλά γιατί πολύ απλά γούσταρε την «καυτή» ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ, θαύμαζε εξ αποστάσεως την ομάδα που κυριαρχούσε για 20+ χρόνια στην Ευρώπη και είχε όνειρο να φορέσει τη φανέλα της. Και παρότι λάθη μπορεί να έγιναν και από τις δύο πλευρές, Παναθηναϊκό και Χεζόνια, ο Μάριο αναμφίβολα ακόμη αγαπά την ομάδα. Και θα ήταν κρίμα, ο άνθρωπος που ήρθε στην Ελλάδα για να ζήσει από κοντά την «τρέλα» του ΟΑΚΑ αλλά δεν τα κατάφερε λόγω πανδημίας, να δει το κοινό που έχει αποθεώσει ο ίδιος πολλάκις να στρέφεται εναντίον του.

-Γιατί, κόντρα σε συναισθηματισμούς, είναι πάνω απ' όλα επαγγελματίας. Ερχόμενος πέρσι τον Φλεβάρη έκανε «γενναία» περικοπή στις αποδοχές του, παρότι είχε πολύ καλύτερες προτάσεις. Δεν μπορεί να έχει όμως κανείς την απαίτηση από τον ίδιο να συνεχίσει να αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό κάνοντας… εκ νέου σκόντο στο κασέ του, ενώ του προσφέρονται πολύ μεγαλύτερα συμβόλαια και πρότζεκτ με μεγαλύτερες βλέψεις από αυτές που-κακά τα ψέματα-μπορεί να του προσφέρουν οι «πράσινοι» σε αυτή τη συγκυρία.

-Γιατί, αν θέλουμε να το δούμε και με ιδιοτέλεια, οι φίλοι του Παναθηναϊκού καλό θα ήταν να κρατήσουν ανοιχτή την πόρτα για τον Χεζόνια και να μην τον… ξενερώσουν. Μπορεί τον Ιούλιο να αποχώρησε, μπορεί να βγήκε πικρία και από τις δύο πλευρές, αλλά κάτι μας λέει ότι η σχέση τους δεν έχει ολοκληρωθεί. Και μπορεί, στο εγγύς ή απώτερο μέλλον να υπάρχουν πιο ευνοϊκές συνθήκες για να σμίξουν και πάλι. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να χαλάνε τις καρδιές τους.



Από την άλλη, να αντιμετωπιστεί «παγερά» ή και με χλιαρές αποδοκιμασίες γιατί:

-Γιατί πολύ απλά δεν τήρησε τον λόγο του. Όλοι θα σέβονταν αν εξηγούσε πως για επαγγελματικούς και οικονομικούς λόγους δεν μπορεί να παραμείνει στον Παναθηναϊκό. Όμως ο Μάριο Χεζόνια δήλωνε σε όλους τους τόνους πως δεν το κουνά από εδώ, ορκιζόταν πίστη στην ομάδα και τον κόσμο της, αλλά αποδείχτηκε ανακόλουθος. «Είναι η ομάδα που αγαπώ από όταν ήμουν μικρός. Έχουν περάσει περίπου 15 χρόνια. Πού αλλού να πάω; Αυτή η ομάδα είναι το σπίτι και η οικογένειά μου. Δεν είμαι ο παίκτης που θα έρθει να παίξει για τα λεφτά. Ήρθα τσάμπα. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τα συμβόλαια κι όλα αυτά, αλλά νιώθω πως αυτή είναι η οικογένειά μου, το σπίτι μου, το χρώμα μου, η καρδιά μου. Όλα είναι εδώ. Η καρδιά μου είναι πράσινη», δήλωνε στα τέλη Ιουνίου και λίγες βδομάδες μετά έβαζε τα πράσινα… της Ούνιξ.

-Γιατί με τα όσα δήλωσε έδειξε να βάζει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. «Ήταν σε πανικό. Επικεντρώθηκαν στον Μήτογλου και τον Παπαπέτρου. Δεν μας ρώτησαν για τον προπονητή. Ήμασταν οι ηγέτες αυτής της ομάδας. Έχω 15 χιλιάδες φιλάθλους μαζί μου. Αν πω κάτι, είναι μαζί μου. Τους είπα να πάρουν τον Πέρι. Μίλησα και μαζί του. Τον ήξερα και τους είπα ότι είναι πολύ καλός και θα μας βοηθήσει. Μετά ήθελαν να πάρουν κι άλλον γκαρντ, μπροστά από τον Πέρι. Χάος», δήλωνε προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ένας παίκτης, ξένος και με μόλις πέντε μήνες στην ομάδα δεν μπορεί να θεωρεί εαυτόν ανάλογα σημαντικό με τον Παπαπέτρου, που έδειξε με πράξεις και όχι με δηλώσεις το «δέσιμό» του με την ομάδα. Ούτε μπορεί να θεωρεί ότι κατευθύνει τον κόσμο ως… ποιμένας.

-Γιατί ακόμη και η τελευταία υπόσχεση που έδωσε, αφότου είχε υπογράψει στην Ούνιξ Καζάν, πήγε… περίπατο. «Δεν θα μπω ποτέ στην Ελλάδα με άλλη φανέλα και δεν θα παίξω ποτέ κόντρα στον Παναθηναϊκό», έλεγε στις 22 Ιουλίου. Ακόμη μία μεγαλοστομία που δεν τήρησε. Ουδείς τον κατηγορεί που ως επαγγελματίας θα τιμήσει το συμβόλαιό του. Αλλά μπορεί κάλλιστα να του προσάψει πως με περισσή ευκολία «πούλησε» ξανά συναίσθημα, σαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.