Τώρα είμαστε όλοι Ρεάλ

Να έχεις κερδίσει με διαφορά εννιά πόντους την πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρωλίγκας στην έδρα της και να σε βρίσκει το σφύριγμα της λήξης προβληματισμένο. Ανάσα, λοιπόν, και πάμε από την αρχή.

Το ματς στη Βιτόρια ήταν σαν να περνά η σεζόν ολόκληρη με ταχύτητα εμπρός στα μάτια σου. Για 30 λεπτά η ομάδα του Πασκουάλ έκανε επίδειξη δύναμης, ενώ σο φινάλε πάλευε να χάσει ένα ακόμα ματς μέσα από τα χέρια της.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Στο πρώτο κομμάτι ο Παναθηναϊκός έπαιζε άμυνα βγαλμένη από σεμινάριο. Άμυνα που όχι μόνο μπλόκαρε μια ομάδα που προερχόταν από σχεδόν κατοστάρα εκτός έδρας αλλά και μια ομάδα που τον τελευταίο μήνα πάει αφρενάριστη, μια ομάδα που είναι ο κακός του μπελάς, μια ομάδα που είχε σπουδαίο κίνητρο – όπως βέβαια και ο Παναθηναϊκός – μετά την ήττα της Φενέρ από την Εφές.

Στην επίθεση μπορεί να μην έκανε σπουδαία πράγματα, έκανε όμως παραπάνω από αρκετά για να έχει την Μπασκόνια συνεχώς από κάτω. Και σχεδόν με όλη την πλάτη του αντιπάλου ακουμπισμένη στο καναβάτσο. Ο Γκιστ ήταν ο πρώτος που χτύπησε, ο Σίνγκλετον ακολούθησε και εν τέλει κυριάρχησε όσο βρισκόταν στο παρκέ, ο Καλάθης καθοδηγούσε μαεστρικά τους συμπαίκτες του και μοίραζε ιδανικά την μπάλα. Λίγο πριν το φινάλε της 3ης περιόδου άρχισαν να μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα.

Πρόσκαιρα μια μπόμπα του Γκέιμπριελ από το τρίποντο τα διέλυσε αλλά… Το επιθετικό μπλοκάρισμα από τη μία σε συνδυασμό με τα πολλά εύκολα φάουλ που έκαναν οι παίκτες του Πασκουάλ στην 4η περίοδο αλλά και τα μαζεμένα λάθη σκούρυναν ξανά τον ορίζοντα. Η Μπασκόνια αν και έπαιζε με… ξεκούρδιστους τους συνήθεις πρωταγωνιστές της μείωνε όλο και περισσότερο τη διαφορά και αύξανε την πίεση στα χέρια και τα πόδια των φιλοξενούμενων. Το ευτυχές ήταν ότι κουβάλαγαν και οι ίδιοι πίεση τρομερή. Και αυτό αποδείχθηκε στο παιδικού επιπέδου μπάσκετ που παίχτηκε στο τελευταίο ενάμισι λεπτό: λάθη απανωτά, σουτ που δεν εύρισκαν ούτε στεφάνι, τρικυμία πλήρης. Ίσως στο σημείο εκείνο θα έπρεπε ο Πασκουάλ να εμπιστευθεί περισσότερο τον Παππά ως καλό χειριστή στη θέση του Φελντέιν. Μέχρι εκεί, όμως, διότι είναι κάτι περισσότερο από υπερβολικό να γκρινιάζεις μετά από το σπουδαιότερο διπλό του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα.

Τα σπουδαία είναι εμπρός. Τα σπουδαιότερα, δε, θα παιχτούν την ερχόμενη εβδομάδα: ο Παναθηναϊκός φιλοξενεί την ΤΣΣΚΑ, η Φενέρ ταξιδεύει στη Μαδρίτη. Με δύο νίκες των γηπεδούχων ο Παναθηναϊκός θα είναι τέταρτος μια στροφή πριν το φινάλε. Και ως τέταρτος θα είναι και το μεγάλο φαβορί για το ταξίδι στην Πόλη, διότι είναι με διαφορά η καλύτερη ομάδα εντός έδρας. Και χωρίς να πάρει το πλεονέκτημα, όμως, ο Παναθηναϊκός έδειξε ικανός για μεγάλα πράγματα. Αν καταφέρει στον ένα μήνα που μεσολαβεί μέχρι την έναρξη των προημιτελικών να σβήσει αυτά τα σπουδαία κενά που είχε και στη Βιτόρια ο Πασκουάλ θα έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα που δεν φοβάται κανέναν. Και δεν απειλείται από κανέναν, όπου και να παίζει.