Το «στοίχημα» του Κατσικάρη

Δεν είχαν περάσει παρά λίγα λεπτά από το γεμάτο ένταση φινάλε με τους Κροάτες και ο Βασίλης Σπανούλης μιλούσε στη μεικτή ζώνη για το «δέσιμο» της Εθνικής. Ούτε θριαμβολογίες, ούτε μελλοντολογία ή… μεταλλιολογία. Κουβέντα μόνο για μπάσκετ ή – μάλλον – για την προσπάθεια της ομάδας του Φώτη Κατσικάρη να βελτιώσει τη «χημεία» της. Σίγουρο όσο και λογικό ότι εκεί ακόμα υστερούμε…

Διαπίστωση που προκύπτει και από τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η ανατροπή στο 4ο δεκάλεπτο. Με μια πεντάδα που θύμιζε πολύ τον (περσινό) Ολυμπιακό (Σπανούλης, Σλούκας, Πρίντεζης) και δύο ακόμα «παλιούς» της Εθνικής (Μπουρούσης, Ζήσης) ο Κατσικάρης επένδυσε στην ομοιογένεια και εξαργύρωσε στο φινάλε τα κέρδη της (σωστής του) επιλογής. Η Ελλάδα το γύρισε τόσο με τα μακρινά μεγάλα σουτ του Σπανούλη, όσο και με τις συνεργασίες των γκαρντ με τον Πρίντεζη κυρίως αλλά και τον Μπουρούση. Στην ανατροπή αυτή, όμως, παρακολουθούσαν από τον πάγκο σε ρόλο κομπάρσων μερικά βαριά χαρτιά της Εθνικής. Καλάθης, Αντετοκούνμπο, Κουφός μοιάζουν να είναι ακόμα εκτός κλίματος. Ή, για να το πούμε πιο σωστά, κόντρα στην Κροατία φάνηκε ότι η ένταξή τους στην ομάδα είναι σε εξέλιξη.

Και πριν σκεφτεί κανείς ότι αν νικάμε με τους λίγους τι να τους κάνουμε όλους ας φέρουμε στο νου ότι για να φτάσεις μακριά, για να μπορέσεις να δεις το τέλος του δρόμου ή ακόμα και να το επισκεφθείς πρέπει να μπορέσεις να τους αξιοποιήσεις όλους τους διαθέσιμους παίκτες. Πόσο μάλλον αν αυτοί είναι της κλάσης των τριών προαναφερομένων.

Ποια κέρδη, λοιπόν, έφερε η νίκη επί της Κροατίας; Είναι τα προφανή, δηλαδή, οι συνθήκες για καλύτερο πλασάρισμα άρα και ευνοϊκότερο «σταύρωμα» στη συνέχεια της διοργάνωσης. Είναι και τα ουσιώδη: η ομάδα φτιάχνει το κέφι της, διατηρεί «υγιή» τα αποδυτήριά της και «βοηθάει» τον προπονητή της να βρει σύντομα τους κατάλληλους ρόλους για ΟΛΟΥΣ τους παίκτες του ρόστερ. Ο βαθμός που θα πάρει σε αυτό το «τεστ» ο Φώτης Κατσικάρης θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και το βάθος του δρόμου που θα διανύσει στο τουρνουά η ομάδα.

Κουβέντα μπορεί να γίνει και για τους άλλους «3» που μοιάζουν ακόμα υπό… ένταξη. Ο Περπέρογλου έχει κάνει κακή εκκίνηση στο φετινό τουρνουά αλλά είναι το στυλ του τέτοιο που σου δημιουργεί την αίσθηση της σιγουριάς ότι ένα ματς μπορεί και θα το πάρει μόνος του. Μαζί με τον Ζήση ο Περπέρογλου είναι ο παίκτης που σέβεται την μπάλα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Ο Καϊμακόγλου μπήκε στο ρόστερ για να παίξει τον ρόλο του αμυντικού εξολοθρευτή και μοιάζει να αρκείται σε αυτό. Γνωστή η χιλιοειπωμένη «αλήθεια» ότι: καμιά ομάδα αποτελούμενη μόνο από σταρ δεν πέτυχε. Πάντα οι εργάτες είναι απαραίτητοι και ο «Κάι» - όπως και ο Μάντζαρης – δείχνουν άνετοι σε αυτόν τον ρόλο. Ο Παπανικολάου όμως… Η παρατεταμένη – ουσιαστικά – απραξία στο ΝΒΑ τον έχει αναγκάσει να παίζει λες κι έχει σηκωμένο το «χειρόφρενο». Μετά την προσπάθεια ένταξης των «τριών» (Καλάθη, Αντετοκούνμπο, Κουφού) η «αφύπνιση» του «Παπ» είναι η σημαντικότερη δουλειά του Κατσικάρη.