Στο μπάσκετ δεν μπορείς να κρυφτείς

Το μπάσκετ είναι πολύ δίκαιο άθλημα. Σίγουρα πολύ πιο δίκαιο από το ποδόσφαιρο στο οποίο μπορεί να ταμπουρώνεσαι για 90 λεπτά και με μια στραβοκλωτσιά να γράψεις θρίαμβο. Στο μπάσκετ δεν μπορείς να κρυφτείς ούτε να ταμπουρωθείς. Θα εκτεθείς, διότι σε κάθε φάση, σε κάθε κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα στο παρκέ οι πιθανότητες είναι υπέρ του ισχυρού.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Αποδείχθηκε και στη φετινή σειρά των τελικών. Ο Παναθηναϊκός ήταν με διαφορά καλύτερος – ισχυρότερος του αντιπάλου του και πήρε πανάξια ένα πρωτάθλημα, ένα νταμπλ που θα γραφτεί στην ιστορία για πολλούς λόγους.

Κατ’ αρχάς διότι το πέτυχε μια ομάδα που πριν λίγες μέρες δεν έπειθε κανέναν. Θυμηθείτε τις προβλέψεις που έκαναν λόγο για εύκολο 3-0 του Ολυμπιακού εκείνη τη βραδιά της ήττας από την ΑΕΚ στα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Κουβέντα που είχε ξεκινήσει μετά τις απογοητευτικές εμφανίσεις των «πρασίνων» κόντρα στη Φενέρ στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας.

Επίσης, αυτή η σχεδόν διαλυμένη ομάδα, όπως παρουσιαζόταν, έπαιξε και νίκησε απέναντι σε ένα καλοφτιαγμένο σύνολο σε μια μπασκετική μηχανή που έφτασε ξανά ως τον τελικό της Ευρωλίγκας κι έμοιαζε έτοιμη να διατηρήσει τα σκήπτρα της στην Ελλάδα.

Το 51-66 θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες και γιατί από μόνο του είναι ιστορικό επίτευγμα. Ήταν 1999 όταν «έσπασε» έδρα σε πέμπτο ματς και ξανάγινε 18 χρόνια μετά.
Ο Παναθηναϊκός που άλλαξε προπονητή με το ξεκίνημα της σεζόν, ο Παναθηναϊκός που κολυμπούσε μέσα στην αμφισβήτηση και φλέρταρε με τη διάλυση αρκετές φορές, ο Παναθηναϊκός που πνίγηκε σε μία – δύο κουταλιές νερό στα δύο προηγούμενα παιχνίδια στο ΣΕΦ κι έχασε ισάριθμες ευκαιρίες να κάνει break νωρίτερα, μετά το μεγάλο διπλό στο Κύπελλο πάει και κάνει παρέλαση στο ΣΕΦ στο 5ο ματς και αρπάζει το πρωτάθλημα με τον πιο μάγκικο, έντονο και επιβλητικό τρόπο.

Και το έκανε διότι πολύ απλά στους φετινούς τελικούς ήταν πολύ καλύτερος από τον αντίπαλό του. Γράφαμε μετά το φινάλε του τέταρτου τελικού ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν πια το φαβορί. Παρά το πλεονέκτημα έδρας, παρά την εμπειρία, παρά την αναμενόμενη αβάντα που θα περίμενε κανείς να έχει από τους ρέφερι της αναμέτρησης έδειχνε ότι δεν μπορούσε ούτε καν να ακολουθήσει τον ρυθμό της ομάδας του Πασκουάλ.

Σερνόταν, έπαιζε ένα μπάσκετ βαρετό, έμοιαζε «ξεφουσκωμένος» και εντελώς μπλοκαρισμένος από τον Τσάβι Πασκουάλ. Κι αν έμεινε όρθιος μέχρι το φινάλε το πέτυχε διότι είναι ο Ολυμπιακός. Οποιαδήποτε άλλη φανέλα θα είχε φύγει στο τρίτο ματς από τη μέση.

Για τα υπόλοιπα που έγιναν και δυστυχώς αναμένονταν, για τα έκτροπα που απετράπησαν στον τρίτο τελικό αλλά όχι και στον πέμπτο μία κουβέντα μπορεί να γίνει. Και είναι η κουβέντα που προκύπτει από τη σύγκριση των δύο τελικών. Πέρυσι ο Σπανούλης ευστοχώντας σε τρίποντο στην εκπνοή στη μούρη του Διαμαντίδη πήρε μια ιστορική κούπα, κέρασε πίκρα όλο το ΟΑΚΑ αλλά έφυγε κύριος και δεχόμενος συγχαρητήρια από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής του Παναθηναϊκού. Φέτος οι παίκτες του Παναθηναϊκού τη δική τους μεγάλη στιγμή έπρεπε να τη γιορτάσουν μέσα σε ομίχλη, παίζοντας 116 διαδικαστικά δευτερόλεπτα για να μην τιμωρηθεί για διακοπή αγώνα ο Ολυμπιακός…