25 χρόνια bwinΣΠΟΡ FM: Στο διαμερισματάκι της οδού Σιβιτανίδου

Πέρασαν κιόλας 25 χρόνια από την ώρα που βγήκε στον αέρα η Ελισάβετ Κυρίτση για να εκφωνήσει το πρώτο δελτίο ειδήσεων του ΣΠΟΡ FM. Εκεί, στο διαμερισματάκι της Καλλιθέας, που αποτέλεσε σπίτι της αγαπημένης σας συχνότητας για 6 ολόκληρα χρόνια. Εκεί που μια παρέα ανθρώπων αποφάσισαν να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά του αθλητικού Τύπου. Αλλά και του ραδιοφωνικού τοπίου της εποχής.

Στο διαμερισματάκι της οδού Σιβιτανίδου, λοιπόν. Με την πόρτα του στούντιο να μην κλείνει καλά – καλά. Με τους ευγενέστατους γείτονες να φιλεύουν συχνά – πυκνά τους φωνακλάδες νεαρούς εργαζομένους για να τους ευχαριστήσουν. Εκεί που, παιδιά ακόμα, ο Γιώργος Χελάκης, ο Μπάμπης Χριστόγλου, ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος και η Εύη Κυριαζοπούλου «γέννησαν» ένα πολύ ιδιαίτερο παιδί…

Είναι μέρα γιορτής. Είναι και μέρα που γεννά αναμνήσεις. Γιατί εκεί, στο διαμερισματάκι της οδού Σιβιτανίδου, γεννήθηκαν και σπάνιες ανθρώπινες σχέσεις. Μαζί με τον ΣΠΟΡ FM μεγαλώναμε και μεγαλώνουμε κι εμείς. Σε αυτό το διαμερισματάκι μπήκαμε παιδιά, κατευθείαν από το γήπεδο ορισμένοι, και ζούμε ακόμα σε αυτό. Άλλοι παντρεμένοι και με οικογένειες, άλλοι υπέρβαροι, άλλοι αλαφρωμένοι από το πολύ μαλλί. Όλοι διαφορετικοί αλλά εκκινώντας από την ίδια αφετηρία: τα όνειρά μας που αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε.

Γράφω για εκείνο το διαμερισματάκι αν και ο ΣΠΟΡ FM το εγκατέλειψε από το 2002 γιατί εκεί έγιναν όλα. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το σήμα του σταθμού, εκεί συναντήθηκαν με μικρόφωνο για πρώτη φορά καταξιωμένοι επαγγελματίες του χώρου, εκεί δημιουργήθηκαν – για όσους έζησαν εκεί – σχέσης ζωής.

Στο ψυγειάκι που βρισκόταν στο πίσω κουζινάκι πάντα υπήρχε μια σόδα για τον Χαράλαμπο Τσιριμονάκη. Φροντίδα της βάρδιας να μην αρχίσει την εκπομπή του στις 10 το βράδυ ο αγαπημένος φίλος χωρίς το λατρεμένο του αναψυκτικό.

Κάθε Σάββατο πρωί ήταν ιερά υποχρέωση στον πρώτο που θα έφτανε στα γραφεία να φέρει τον δεύτερο φραπέ της ημέρας στον Αντώνη Μπόκτωρ. Έναν ακόμα «προς το μέτριο» για να ανοίξει το μάτι πριν σε ταξιδέψει με τις μουσικές του. «Εν πάσει περιπτώσει… ελεύθερη πτώση», ξεκίναγε ο Αντώνης και παρέλυε η σύνταξη. Για ένα δίωρο, όσο διαρκούσε η εκπομπή του, δεν πατούσαμε ούτε πλήκτρο.

Στο κόλπο και οι… παρανομίες. Σαν και αυτήν την αγαπημένη συνήθεια του Χρίστου Χαραλμπόπουλου τα απογεύματα. Στο δεύτερο σπίτι του ΣΠΟΡ FM. Στο 4όροφο της οδού Δαβάκη. Με το που καθόταν ο Χριστάρας στο γραφείο παράγγελνε το ουζάκι του κι ένα τσιγαράκι για να καθαρίσουν τα μέσα του πριν μπουκάρει στο στούντιο.

Είναι μέρα γιορτής. Είναι και μέρα που γεννά αναμνήσεις. Και το μυαλό, σε αυτές τις περιπτώσεις, πάει σε αυτούς που έχασες. Που δεν μπορείς να τους πάρεις ένα τηλέφωνο να τους δεις, να τους ακούσεις. Ακόμα και αν 9 στις 10 φορές όταν μίλαγες με τον Φίλιππο Συρίγο στο τηλέφωνο σε έλουζαν μπινελίκια από πάνω μέχρι κάτω. Ακόμα και αν η συνεργασία με τον Γιώργο Κουτρούτσο στο στούντιο – αυτός στην κονσόλα, εγώ στο μικρόφωνο – δεν ήταν και από τις πιο στρωτές. «Άραξε, πες όσα πρέπει να πεις και να δεις θα τους φάμε», ατάκα του Γιώργη που έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη. Ατάκα που ειπώθηκε λίγο πριν τη σέντρα του εναρκτήριου αγώνα του Euro 2004, Ελλάδα – Πορτογαλία. Ακόμα και αν το πολύ γρήγορο μυαλό του Μιχάλη Ηλιού δεν ήταν πρόθυμο να ακολουθήσει τους κανόνες που εσύ του έβαζες. Από τότε κιόλας που καθόταν στο πρώτο θρανίο του ΚΑΡ…

Ο ΣΠΟΡ FM γεννήθηκε στο διαμερισματάκι της οδού Σιβιτανίδου και πάντα θα ζει εκεί. Ακόμα και αν μετακόμισε πρώτα στο μέγαρο της οδού Δαβάκη και μετά στο Μοσχάτο. Ο ΣΠΟΡ FM γεννήθηκε την πρώτη στιγμή που τον άκουσες, την πρώτη στιγμή που συναντήθηκες με τη συχνότητά του. Για κάθε έναν από εμάς, που ζούμε εδώ, ο ΣΠΟΡ FM γεννήθηκε την πρώτη μέρα που περάσαμε το κατώφλι του. Σαν κι εκείνο το πρωινό που το θυμάμαι σαν να είναι χθες: με μαλλί κάτω από τον ώμο, φορώντας μπλε τζιν, λευκό μπλουζάκι, μπορντό σνίκερ και μια μπανάνα με τα χρώματα της Αιθιοπίας στη μέση ανέβηκα δειλά – δειλά τα σκαλιά προς το διαμερισματάκι της οδού Σιβιτανίδου, τρύπωσα στο πρώτο γραφείο που βρήκα μπροστά μου και αμόλησα τη ρουκέτα στους παρευρισκόμενους: θέλω να γίνω ραδιοφωνικός παραγωγός. Παρόντες οι Γιάννης Διακογιάννης, Γιώργος Χελάκης, Μπάμπης Χριστόγλου και Χρήστος Σωτηρακόπουλος. Και οι 4 με το που με άκουσαν λύθηκαν από τα γέλια…