Σαν να πάλευαν σκυλιά στην αλάνα

Ήταν σαν κορυφαίος πυγμαχικός αγώνας. Χωρίς προστατευτικά και τα χέρια κατεβασμένα. Με τους πυγμάχους να κρατούν δυνάμεις μόνο για τα χτυπήματά τους. Κι όποιος άντεχε. Ένα παιχνίδι που σου έφερνε στο νου άγρια σκυλιά να παλεύουν στην αλάνα. Πραγματική μάχη. Ένας αγώνας που τελικά γλίστρησε από τα χέρια του Παναθηναϊκού, που του στερεί έναν από τους σημαντικότερους παίκτες ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αλλά ήταν ένα ματς απόλαυση…

Και στα πρώτα 26-27 λεπτά που οι επιθέσεις έσερναν τον χορό και στο τελευταίο διάστημα που άρχισαν να πέφτουν ψιλές δεξιά και αριστερά. Αν η Ευρωλίγκα διάλεγε ένα ματς να διαφημίσει το νέο της φόρματ νομίζω ότι αυτό του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη θα ήταν υποψήφιο.

Ο Παναθηναϊκός έχασε επειδή ο x-factor του στο ματς, ο Τζέιμς Φελντέιν, έκανε δύο σημαντικά λάθη στις δύο τελευταίες κατοχές. Δευτερόλεπτα μετά την τελευταία τρίποντη μαχαιριά του.

Ο Παναθηναϊκός έχασε διότι έχασε νωρίς από την εξίσωση έναν σημαντικό παίκτη κι έναν ακόμα όταν η μπάλα έκαιγε. Η επιλογή του Πασκουάλ να αφήσει στο παιχνίδι τον φορτωμένο με 2 φάουλ Νίκολς ήταν ρίσκο. Και η εξέλιξη – τρίτο φάουλ και μετατροπή του παίκτη σε κομπάρσο – απόλυτα προβλέψιμη. Για την απώλεια του Γκιστ δεν είχε ευθύνη ο Ισπανός. Δουλειά έχει εμπρός του ο κόουτς. Να μασκαρέψει την απώλεια ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Ο Παναθηναϊκός έχασε και γιατί απέναντι βρέθηκε αυτός ο απίστευτος τύπος με το περίεργο όνομα που παίζει σε κάθε κατοχή λες κι έχει την ψυχή 10 παικτών. Τι κι αν τον κυνηγούσε ο Καλάθης, τι κι αν τον κυνηγούσε ο Γκιστ ή ο Σίνγκλετον. Ο Γιουλ πέταγε την μπάλα και την έστελνε συστημένη στο καλάθι του Παναθηναϊκού. Όπως και να το κάνουμε, όσο καλά και να παίζεις ένα ματς αν ο απέναντί σου είναι σε κατάσταση παρόμοια με αυτή που βρέθηκε ο γκαρντ της Ρεάλ δύσκολα μπορείς να σηκώσεις το βλέμμα.

Ο Παναθηναϊκός έχασε γιατί είναι… υπό κατασκευή. Στο δεύτερο παιχνίδι τη φετινή σεζόν που άπαντες τον είχαν χαμένο, έχασε στις λεπτομέρειες. Ό,τι, δηλαδή, είχε γίνει και στη Μόσχα. Αυτό δείχνει ότι το ταλέντο περισσεύει στο ρόστερ της ομάδας και όταν το πρέπει σταματά να βαραίνει τις πλάτες των παικτών το ταβάνι του Παναθηναϊκού ανεβαίνει υπερβολικά. Ενθαρρυντικό ότι για πρώτη φορά φέτος περιορίστηκαν στο ελάχιστο σημαντικά κενά διαστήματα, δεδομένο πως αν καταφέρει να κάνει το επόμενο βήμα, αν δηλαδή, καταφέρει να παίρνει αυτά τα ματς η ομάδα του Πασκουάλ, όχι μόνο δεν θα έχει πρόβλημα πρόκρισης αλλά μπορεί να ονειρεύεται πράγματα που ακόμα μοιάζουν απλησίαστα.

Τώρα έρχεται ο Ολυμπιακός… Ας μη σκεφτεί κανείς πως ο Ολυμπιακός των 59 πόντων θα υποφέρει από τον Παναθηναϊκό που έβαλε 84 στη Ρεάλ. Ούτε πως οι «πράσινοι» είναι χαμένοι από χέρι επειδή δεν θα έχουν μαζί τους τον Γκιστ όπως όλα δείχνουν. Το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός είναι ένα ματς που παίζεται με άλλους κανόνες. Βγαίνει από το πλαίσιο της Ευρωλίγκας και γίνεται μάχη. Μια ακόμα φέτος για τον Παναθηναϊκό. Αυτή τη φορά εκεί, στο γήπεδό του, που ξέρει πώς να φεύγει νικητής…