Με το μαχαίρι στα δόντια

Γκρινιάζει, τσακώνεται, αργεί να κάνει αλλαγές. Αλλά κερδίζει. Οι αριθμοί λένε πως ο Μπόλονι έχει μεταμορφώσει τον Παναθηναϊκό από ομάδα που ακροβατούσε μεταξύ αποτυχιών σε ομάδα που αρνείται να χάσει.

Δεν λυγίζει, οι παίκτες του δεν παρεκκλίνουν από το προπονητικό πλάνο, τρέχουν ασταμάτητα στον αγωνιστικό χώρο και παλεύουν μέχρι το 90ό λεπτό.

Ακόμα και όταν έρχονται από το βάθος του πάγκου. Ακόμα και όταν έρχονται ως αλλαγή ενώ είχαν ξεκινήσει με τη φανέλα βασικού καβατζωμένη. Ακόμα και αν έχουν λίγες μέρες προπονήσεων στο Κορωπί.

Όποιοι και να παίζουν, όποιους και να διαλέγει ο κόουτς το σίγουρο είναι ότι θα μπουν με το μαχαίρι στα δόντια. Το έκαναν και κόντρα στον πιο ποιοτικό τους αντίπαλο, τον οποίο και απονεύρωσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, τον κέρδισαν, τον ανάγκασαν στην πρώτη φετινή του ήττα και μάζεψαν ένα σακούλι κέρδη.

Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε τις απώλειες του Άρη, αλλά και του Αστέρα Τρίπολης, έκανε βαθμολογικό άλμα και δήλωσε ξανά -όπως είχε κάνει και στο δεύτερο ημίχρονο του πρώτου ντέρμπι μεταξύ τους -ότι είναι ίσως η μόνη ομάδα στην Ελλάδα που μπορεί να σπάσει τον τσαμπουκά του Ολυμπιακού.

Η συνταγή γνωστή: κλειστές γραμμές, πίεση για μικρά χρονικά διαστήματα, και ιδιαίτερη ένταση στις προσωπικές μονομαχίες. Και τύχη. Ή, ίσως, ποιότητα: δείτε τον τρόπο με τον οποίο σεντράρει ο Σανκαρέ στο πρώτο γκολ. Δείτε τον τρόπο με τον οποίο πασάρει ο Μαουρίσιο λίγο νωρίτερα στο τετ α τετ του Ενγκμπαγκοτό. Δείτε και τον τρόπο με τον οποίο ο Βέλεθ κινείται στο δεύτερο δοκάρι -ξανά- στη φάση του 2-0 για να καταλάβετε ότι μόνο η τύχη δεν φτάνει. Σύμφωνοι, ο Ολυμπιακός έφτιαξε και σπατάλησε αρκετές ευκαιρίες, κυρίως στο τέλος του ματς. Να θυμηθούμε, όμως, ότι απέναντι στον Παναθηναϊκό έπαιζε η ποιοτικότερη και καλύτερη ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Ακόμα μεγαλύτερο κέρδος για τον Παναθηναϊκό του Μπόλονι, το γεγονός ότι πέρασε το δικό του πλάνο απέναντι στον κατά τεκμήριο κορυφαίο προπονητή στην Ελλάδα.

Κι ένα ακόμα κέρδος για τον κόουτς του Παναθηναϊκού: οι επιλογές του τον χειμώνα παίρνουν εξαιρετικό βαθμό. Ο Σανκαρέ μοιάζει να κάνει τα απολύτως απαραίτητα στον αγωνιστικό χώρο αλλά είναι πάντα εκεί που πρέπει. Ο Ενγκμπακοτό μπορεί να μη βρήκε χώρους να μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή αλλά έδωσε ό, τι είχε όσο βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο δίνοντας πολύτιμες βοήθειες στον Μολό. Ο Νιάς έκανε τα λιγότερα από τους δύο άλλους, αλλά μοιάζει ικανός να παίξει τον ρόλο του σύρτη εμπρός από τα στόπερ όσο ο Κουρμπέλης είναι στα πιτς. Τρία στα τρία, με λίγα λόγια.

Πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, είναι η εικόνα μαχητών που βγάζουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στον αγωνιστικό χώρο. Μπορεί να μη σε καθηλώνουν με την μπάλα που παίζουν, αλλά νιώθεις ότι ιδρώνεις κι εσύ μαζί τους κάθε φορά που παίζουν. Είτε κόντρα στη Λάρισα και τη Λαμία, είτε κόντρα στον Ολυμπιακό. Με αυτό το πνεύμα, και με το ρόστερ του Παναθηναϊκού να γεμίζει υπερβολικά ο Παναθηναϊκός γίνεται φαβορί για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.