Παναθηναϊκός για ψυχολόγο

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Κατανοητή απόλυτα είναι η έλλειψη φρεσκάδας που είχαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο ματς με τον Πλατανιά. Φαινόταν από το ξεκίνημα του αγώνα ότι οι παίκτες του Ουζουνίδη έπαιζαν με λίγη βενζίνη στο ρεζερβουάρ. Σαφώς επηρεασμένοι από το υψηλού ρυθμού παιχνίδι με την Αθλέτικ αλλά και της «εμπλοκής» που έχουν πάθει λόγω εναλλακτικών επιλογών στο ρόστερ. Συνέχεια παίζει ο Λουντ, συνέχεια παίζει και τρέχει ο Ζέκα, συνέχεια παίζει ο Κουρμπέλης, συνέχεια παίζει πια και ο Καμπέσας. Αν και ο τελευταίος δεν έχει ακόμα θέμα αντοχών.

Κατανοητή είναι και η επιθετική δυσλειτουργία του Παναθηναϊκού στο ματς με την ομάδα του Παράσχου. Και όχι μόνο λόγο κούρασης. Έλειψε λόγω τιμωρίας ο Χουλτ και μαζί του «απουσίασε» και ο Λουντ. Ομολογουμένως οι δύο τους είναι το καλύτερο δίδυμο του Παναθηναϊκού φέτος το καλοκαίρι. Φάνηκε στα Χανιά ότι ο Φινλανδός τον έχει ανάγκη τον Σουηδό. Ή, τέλος πάντων, ένα μπακ με τα χαρακτηριστικά του Χουλτ και όχι έναν κατά συνθήκη αριστερό ακραίο όπως ο Κολοβέτσιος. Τίμιος και συνεπής ο συγκεκριμένος αλλά δεν συνιστά απειλή και πόλο δημιουργίας. Το καταλαβαίνεις βλέποντας τον Παράσχο να του δίνει ολόκληρο οικόπεδο από την πλευρά του. Ίδια κατάσταση σχεδόν και δεξιά, με τον Γιόχανσον να μετράει τις ανάσες του για να βγάλει υποχρεωτικά το 90λεπτο.
Και κάτι ακόμα… Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν μπορεί να περιμένει πολλά σε δημιουργικό επίπεδο από τα δύο του κεντρικά χαφ. Μόνο σε συνθήκες αντεπίθεσης μπορεί ο Ζέκα με τα κλεψίματά του στη μεσαία γραμμή να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ στους συμπαίκτες του και σίγουρα όχι σε παιχνίδι κατοχής. Δεν έχει κάθετη πάσα, δεν πατά με επάρκεια την περιοχή. Είναι δουλειά αυτή που καλείται να την κάνει ο Λουτσιάνο. Το έκανε στη φάση του γκολ, ακόμα, όμως, δεν μπορεί να έχει υψηλή απόδοση για 90λεπτο.

Κάπου εδώ σταματούν τα κατανοητά και αρχίζουν τα καθιερωμένα Παναθηναϊκά. Σε ένα κακό ματς, σε ένα ματς στο οποίο παίζει φορτωμένος και κουρασμένος σου κάθεται μια μαγική συνεργασία και προηγείσαι με γκολ του νέου σου γκολτζή. Και δεν είναι το 15ο λεπτό. Είναι το 72ο. Ο Τσάβες έχει μπει πριν 8-9 λεπτά στο ματς και συστήνεται με τον πλέον ιδανικό τρόπο: εξαιρετική συνεργασία με τον Λουτσιάνο και τρομερό πλασέ με το απίθανο αριστερό του πόδι. Με άλλα λόγια εκεί που όλα έμοιαζαν στραβά σου κάθεται η καλή και οι συνθήκες για ένα ιδανικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Με το 0-1 να μένει ως το φινάλε κανείς δεν θα μιλούσε για κούραση, κακή μπάλα κτλ. Όλα θα στρέφονταν γύρω από τον Τσάβες και το αριστερό του πόδι. Αλλά…

Από το 72’ και μετά ο Παναθηναϊκός έκανε ξανά το ίδιο λάθος που έκανε και κόντρα στην Μπιλμπάο αλλά και πολλάκις στο παρελθόν. Πίστεψε ότι η δουλειά τελείωσε και άρχισε να κοιτά τον χρόνο να κυλά στο ρολόι. Αντί να καθαρίσουν το μυαλό τους, να παγώσουν τον ρυθμό και να «τρώνε» τις μπάλες όταν η περίσταση το απαιτούσε, οι παίκτες του Ουζουνίδη άφησαν την πόρτα ορθάνοιχτη και άφησαν τον Πλατανιά να φτάσει έξω από την περιοχή τους και σε σύντομο χρονικό διάστημα να ισοφαρίσει. Κι όχι μόνο αυτό. Όσο έφτανε το ματς προς το φινάλε τόσο γινόταν σαφές ότι το τρίτο γκολ της αναμέτρησης αν έμπαινε θα το έβαζε ο γηπεδούχος.

Στο κρεβάτι του ψυχολόγου λοιπόν. Δεν λύνεται διαφορετικά το πρόβλημα. Πρόβλημα το οποίο φέτος ταλαιπωρεί τις σκέψεις του Ουζουνίδη, αλλά είναι χρόνιο στον Παναθηναϊκό. Και ίσως οφείλεται στην έλλειψη προσωπικοτήτων εντός της ομάδας που μπορούν να διαχειριστούν ανάλογες καταστάσεις. Μένει να διαπιστωθεί αν ο Μαρίνος Ουζουνίδης μπορεί να νικήσει και αυτό το «θηρίο». Από το αποτέλεσμα της μάχης του με τη χρόνια αυτή «νόσο» της ομάδας θα εξαρτηθεί και η πορεία της μέσα στη σεζόν.