Όχι πια εξυγίανση! Αλλαγή…

Από το «διδάξαμε ήθος» που είχε ξεστομίσει μετά το ντέρμπι του Καλόπουλου ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο «θα καθαρίσω το ποδόσφαιρο» ή το «δεν συμφέρει να είσαι έντιμος» του Ιβάν Σαββίδη μετά τον επαναληπτικό του Κύζα. Όλα όσα ζούμε 20 και βάλε χρόνια στο ποδόσφαιρο εξηγούνται από τις κουβέντες αυτές.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Διαιτητές – καρμανιόλες, διαιτητές που έχουν αντιληφθεί ποιος είναι ή ετοιμάζεται να γίνει το νέο αφεντικό του ελληνικού ποδοσφαίρου και του πουλάνε ή μάλλον του δωρίζουν τις υπηρεσίες τους έχουμε ξαναδεί και θα ξαναδούμε. Έχει σκληρύνει η πέτσα μας από τους διάφορους ρέφερι που φωνάζουν με κάθε ευκαιρία, με κάθε σφύριγμα ότι είναι πρόθυμοι να κάνουν το άσπρο – μαύρο προκειμένου να εξασφαλίσουν διαρκή παρουσία στα ματς και να κερδίσουν προαγωγές. Ούτε ο Κύζας θα είναι ο τελευταίος που θα θυσιαστεί στο πλαίσιο της «αλλαγής» που επιχειρείται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Χρησιμοποιήθηκε και τώρα θα αποσυρθεί. Το πολύ – πολύ όσοι χρησιμοποιούνται και ακολούθως αποπέμπονται στο μέλλον να μετακομίζουν σε φίλες ομάδες αναλαμβάνοντας διοικητικά πόστα. Έχει γίνει και στο παρελθόν.

Και πέναλτι στο κόρνερ να έδινε, λοιπόν, ο Κύζας το σοκ δεν θα ήταν μεγάλο. Αφενός διότι το περίμενες το έργο που είδες, αφετέρου διότι υπήρξε και κάτι ακόμα στο περιθώριο του ματς που ήταν ακόμα πιο σοκαριστικό. Και είναι πραγματικά φτωχή η λέξη για να περιγράψει τα συναισθήματα που προκάλεσε ο Ιβάν Σαββίδης ο οποίος σε ρόλο νέου «Καίσαρα» του ελληνικού ποδοσφαίρου προανήγγειλε την «κάθαρση» του ελληνικού ποδοσφαίρου σημειώνοντας ότι κατάλαβε πια πως «δεν συμφέρει να είσαι έντιμος». Και διάλεξε ένα ματς σαν κι αυτό της Τούμπας για να το κάνει. Ένα ματς σαν κι εκείνο που διαιτήτευσε ο Παπουτσέλης ή το άλλο του Καλόπουλου. Ένα ματς που το κυκλώνεις και το θεωρείς την πρώτη σελίδα μιας νέας εποχής.

Για να κάνουμε, όμως, τις απαραίτητες διορθώσεις. Ας μιλάμε στο εξής για την εποχή της αλλαγής και όχι της εξυγίανσης. Αστείο έτσι κι αλλιώς να κάνεις κουβέντα για ουσιαστική προσπάθεια εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου στο οποίο κυριαρχούν παράγοντες που γουστάρουν μέσω των κατορθωμάτων των ομάδων τους να γιγαντώνουν το εγώ τους και άρα ψάχνουν τρόπο (και βρίσκουν) να πατάνε στο στήθος των αντιπάλων και να υψώνουν τη γροθιά προς το κοινό. Γελοίο να το κάνεις μετά από ματς σαν κι αυτό της Τούμπας. Να μιλάμε, λοιπόν, γι’ αυτό για το οποίο πανηγυρίζει ο Σαββίδης. Για την αλλαγή, για την παράδοση των σκήπτρων από «ερυθρόλευκα» σε «ασπρόμαυρα» χέρια.

Άσχετο αν σε 20 χρόνια από σήμερα ο ΠΑΟΚ θα αντιμετωπίζεται όπως ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, αυτό που μετράει είναι ότι το αφεντικό του ΠΑΟΚ το βράδυ της Πέμπτης πάτησε στο στήθος του αντιπάλου του και φώναξε ότι αυτός είναι ο νέος Καίσαρας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και όταν φύγει η επιτροπεία της ΦΙΦΑ και ολοκληρωθούν οι εκλογές το γλυκό θα έχει δέσει ακόμα περισσότερο. Ή τουλάχιστον έχει αυτήν την εντύπωση. Και γι’ αυτό πανηγυρίζει.

Για να σας προλάβω… Ναι, το 2010 ο ΠΑΟΚ ζορίστηκε πολύ από τον Σπάθα στο ντέρμπι με τον Άρη. Και ζορίστηκε για να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Τότε, όμως, δεν μιλάγαμε ούτε για εξομάλυνση ούτε για εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ζούσαμε και το συζητούσαμε μετ’ επιτάσεως ότι το κουμάντο έχει αλλάξει χέρια και ότι ο Πατέρας έβλεπε τον Σπάθα να του κάνει μια εξυπηρέτηση. Είναι μεγάλη η διαφορά…

Γελοίο επίσης και όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που έχει στηθεί από «ερυθρόλευκες» φωνές που στέκουν στο πλευρό του «σφαγιασμένου» Παναθηναϊκού. Προβλέψιμο κι αυτό όσο δεν πάει. Κάθε ένας που έχει τα χέρια του βουτηγμένα στο αίμα ψάχνει να βρει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Να διώξει από πάνω του το κρίμα και να το φορτώσει αλλού. Σταματήστε, λοιπόν, όσο είναι καιρός διότι θα αρχίσουν να γελάνε και τα σκυλιά.

Και κάτι ακόμα για να ξέρουμε τι λέμε. Για γέλια είναι και όλοι αυτοί οι φίλοι του Παναθηναϊκού που είναι σκασμένοι όχι επειδή διαπίστωσαν ότι ήταν για γέλια όσα λέγονταν περί εξυγίανσης αλλά επειδή δεν μπορούν αυτοί να κάνουν όσα παθαίνουν στους αντιπάλους. Καληνύχτα!

Follow @VaiosVaios