Μόνος μου και όλοι σας!

Συζητώντας για τα κέρδη που κουβάλησε ο Παναθηναϊκός μετά τη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα την προηγούμενη αγωνιστική δεν μπορούσες να μην αναφερθείς και στην ευεργετική επίδραση που φάνηκε πως είχε στο παιχνίδι του Μάικ Τζέιμς η περιθωριοποίησή του την τελευταία περίοδο του ματς στη Μάλαγα.

Μετά το σόου του Αμερικανού στο Τελ Αβίβ δεν νομίζω ότι αμφιβάλουν πολλοί: Ο Τζέιμς μόλις καταλάβει ότι παίζει ξανά στην Ευρώπη θα ανεβάσει τον Παναθηναϊκό τουλάχιστον ένα επίπεδο.

Και δεν είναι τόσο οι 27 πόντοι όσο οι ελάχιστες λανθασμένες και βιαστικές επιλογές που σε κάνουν να αισιοδοξείς. Είναι η τρομερή πίεση που ασκεί πάνω στην μπάλα και ο τρόπος που αλλοιώνει πάσες ή και κλέβει μπάλες από τα αντίπαλα γκαρντ.

Είναι οι ασίστ που δίνει στους συμπαίκτες του και – το σημαντικότερο – το σωστό διάβασμα του παιχνιδιού. Φυσικά κι έχει ακόμα μεγάλη δόση τρέλας μέσα στο κεφάλι του. Άλλωστε από δική του βεβιασμένη ενέργεια ξεκινά το σερί της Μακάμπι στην πρώτη περίοδο.

Είναι η πρώτη φορά που τράβηξε ο Τσάβι Πασκουάλ τα μαλλιά του. Το έκανε κι άλλες πολλές φορές. Όταν ο Λεκαβίτσιους κουτούλαγε σε άμυνα και επίθεση. Όταν ο Τάιους έκανε πλάκα στους ψηλούς του Παναθηναϊκού. Κάθε φορά που ο Ρίβερς σούταρε λες και το καλάθι είχε καπάκι. Κάθε φορά που η Μακάμπι χτυπούσε στα αργά πόδια του Λοτζέσκι και δημιουργούσε ανισορροπία στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Κάθε φορά που έκανε μια απερισκεψία ο Παππάς. Με πιο επικίνδυνη το πούλημα της μπάλας που οδήγησε στο τρίποντο του Ρολ.

Αν τα βάλεις κάτω θα διαπιστώσεις ότι ο Παναθηναϊκός που νίκησε στο Ισραήλ ήταν σε γενικές γραμμές από μέτριος ως κακός. Και η επιείκεια οφείλεται αφενός στο αποτέλεσμα, αφετέρου στον χαρακτήρα τελικού που είχε για τους γηπεδούχους η αναμέτρηση. Εξαίρεση πρώτη ο Μάικ Τζέιμς και όσα θαυμαστά έκανε, εξαίρεση δεύτερη ο Ίαν Βουγιούκας που έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι κυρίως στην επίθεση, εξαίρεση τρίτη η εντυπωσιακή εικόνα του Παναθηναϊκού για μεγάλο διάστημα του αγώνα στον τομέα των επιθετικών ριμπάουντ, εξαίρεση τέταρτη η πολύ καλή και πολύ επιθετική άμυνα που έπαιξαν οι πράσινοι στο δεύτερο ημίχρονο.

Ακόμα και ο Καλάθης κινήθηκε πολύ κάτω από τα στάνταρ τα οποία μας έχει συνηθίσει. Ο Γκιστ περνά μάλλον περίοδο ντεφορμαρίσματος, ενώ και ο εξαιρετικός Σίνγκλετον στο ματς κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, επιθετικά στο Τελ Αβίβ κινήθηκε σε όχι πολύ βαθιά νερά.

Θα γίνει λοιπόν ξανά κουβέντα για το αν ο Παναθηναϊκός προλαβαίνει να πάρει το πλεονέκτημα έδρας. Ας γίνει αλλά με μένα απ’ έξω. Όχι διότι πιστεύω πως το πλεονέκτημα δεν παίζει ρόλο στην προσπάθεια μιας ομάδας να περάσει στο Φάιναλ Φορ αλλά επειδή μετράει περισσότερο η εικόνα της ομάδας την ώρα που μπαίνει στην 8άδα παρά η θέση που πήρε. Και ο Παναθηναϊκός δείχνει ικανός να κάνει ζημιές. Και δείχνει ότι προλαβαίνει μέχρι τα πλέι οφ να έχει μονταριστεί σε βαθμό επικίνδυνο για τους αντιπάλους.