Κόουτς, σταμάτα την γκρίνια

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε συνηθίσει τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να μιλά για τις διαιτητικές αποφάσεις. Είναι θέμα αρχής; Είναι το μεγάλο σερί νικών που είχε επί του Παναθηναϊκού; Άγνωστο… Σίγουρο μόνο ότι μετά το 2ο φετινό «αιώνιο» ντέρμπι ο κόουτς άλλαξε τακτική κι έβαλε στα επιχειρήματά του τους «γκρι». Αντίθετα, ο Γιάννης Αναστασίου πάντα το έκανε αυτό. Το έκανε ξανά μετά από την 6η νίκη της ομάδας του σε 7 ματς πρωταθλήματος…

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Δεν θα βγάλουμε ζυγαριές για να αποφασίσουμε ποιος έχει περισσότερο δίκιο και ποιος λιγότερο. Μπορούμε, όμως, με σχετική ευκολία να πούμε πως η διαιτητική εικόνα στα ματς της Δευτέρας δεν ήταν τέτοια που να σηκώνει παράπονα. Προς τι λοιπόν η γκρίνια;

Μοιάζουν ίδιες αλλά δεν είναι και τόσο οι δύο περιπτώσεις. Αφενός ο Αναστασίου βλέπει την ομάδα του να κάνει πορεία πρωταθλητισμού παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν αποδίδει ποδόσφαιρο της προκοπής. Δεν παράγει πολλές φάσεις ενώ στις σπάνιες φορές που δέχεται γκολ αρχίζει και ταλαιπωρείται από το άγχος και τη θολούρα των παικτών της. Ο κόσμος όμως το συζητάει: «Αν τώρα μαζεύουμε με τέτοια συνέπεια τους βαθμούς όταν θα παίξουμε και μπάλα θα πάρουμε το πρωτάθλημα». Το νιώθεις αυτό στην ατμόσφαιρα της Λεωφόρου. Το νοιώθει και ο Αναστασίου, ο οποίος βλέπει και το πρόγραμμα – βουνό των επόμενων αγωνιστικών και πιέζεται περισσότερο, σημειώνει τις αυξημένες απαιτήσεις και ίσως νοιώθει πως η ομάδα του δεν είναι (ούτε φέτος) εφοδιασμένη με το μέταλλο που απαιτείται για να κοντράρει στα ίσια έναν ανεβασμένο Ολυμπιακό. Είναι σκέψεις, συναισθήματα που αυξάνουν την πίεση και γεννούν γκρίνια. Όχι χάριν κάποιας πολιτικής, ανθρώπινο είναι να ξεφυσάς όταν στέκεις στην αρχή μιας ανηφόρας…

Ούτε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κάνει πολιτική. Δεν γκρινιάζει για να κερδίσει την εκτίμηση των αγανακτισμένων οπαδών της ομάδας. Δεν υπήρξε τέτοιος άνθρωπος και μακάρι να μη χαλάσει ποτέ. Πιέζεται κι αυτός πολύ. Και πιέζεται διότι μετά την εξαιρετική γι’ αυτόν χρονιά που ολοκληρώθηκε με το σουίπ στους τελικούς άρχισε μία άλλη με τελείως διαφορετικά δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός έχει δυναμώσει, ο Ολυμπιακός μοιάζει αποδυναμωμένος. Ίσως και κακοφτιαγμένος. Το καταλαβαίνεις αυτό από τη διαχείριση και μόνο του ρόστερ του στο δεύτερο ντέρμπι. Με τους Μάντζαρη και Χάκετ φορτωμένους με φάουλ στο πρώτο ημίχρονο ο κόουτς απέφυγε να ρίξει στη μάχη τον Στρόμπερι. Τον άφησε κρύο στον πάγκο και δημιούργησε την υποψία ότι τον ετοιμάζει για αντικατάσταση. Αλήθεια είναι ότι ο Αμερικανός θα ταίριαζε πολύ περισσότερο με τον Σλούκα στην περιφέρεια παρά με τον Χάκετ. Αλήθεια είναι επίσης ότι ο κόουτς τον επέλεξε. Όπως και τους άλλους ξένους της ομάδας. Αλήθεια είναι επίσης ότι χρειάζεται πολλή δουλειά προκειμένου να δέσουν αρκετά και να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στην επίθεση όλα αυτά τα νέα πρόσωπα της ομάδας. Και να αποδώσουν τα πειράματα. Όπως, για παράδειγμα, η μετάθεση του Λοτζέσκι στο «2» που είδαμε στο ΟΑΚΑ. Κι όλα αυτά με γκρίνια δεν τα πετυχαίνεις. Είπαμε, όμως, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να πεις τον Σφαιρόπουλο «επαγγελματία γκρινιάρη». Πιέζεται και αυτός διότι διαπιστώνει ότι οι ευνοϊκές συνθήκες που επικρατούσαν έπαψαν…

Ίσως τελικά δεν είναι και τόσο διαφορετικές οι δύο περιπτώσεις. Μπορεί τον Μάη και οι δύο να είναι στον ίδιο παρανομαστή: πετυχημένοι ή αποτυχημένοι. Το σίγουρο είναι πως αν πετύχουν δεν θα το κάνουν με τη βοήθεια της γκρίνιας. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλό είναι να την κόψουν…