Και μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές

Διαπιστωμένο σε πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις: ο Παναθηναϊκός για να λειτουργήσει κανονικά, για να μπορέσει μέσα από την άμυνά του να βρει ρυθμό στην επίθεση, πρέπει να έχει σε καλή μέρα τους βασικούς πυλώνες του παιχνιδιού του, τον Καλάθη και τον Γκιστ.

Ο πρώτος πλησίασε ξανά το τριπλ – νταμπλ αν και ξεκίνησε με συνεχείς κακές επιλογές, ο δεύτερος ήταν από τους πρωταγωνιστές στα σχήματα που δοκίμασε ο Πασκουάλ στο δεύτερο μέρος. Σχήματα που έσφιξαν την άμυνα των παικτών του Καταλανού τεχνικού κι έριξαν τη Μάλαγα στο καναβάτσο.

Απαραίτητοι αλλά όχι αρκετοί, θα πει κανείς. Και θα έχει όλο το δίκιο του κόσμου. Δίπλα τους ή μπορεί και μπροστά τους στέκουν ο Κέι Σι Ρίβερς και ο Λούκας Λεκαβίτσιους. Ο Ρίβερς έβαλε 6 από τα 10 τρίποντα, επίδοση σοκαριστικά καλή για μια ομάδα που είχε καταντήσει να σουτάρει με ποσοστό κάτω από το 6% στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου. Κι αν δεν έκανε κι ένα – δύο τραβηγμένα σουτ το ποσοστό του θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Χάι – λάιτ στο φύλλο στατιστικής του Ρίβερς και τα 5 κλεψίματα. Είπαμε, κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός δεν παίζει άμυνα μοιάζει με διαλυμένη διαδήλωση περισσότερο και λιγότερο με ομάδα. Όπως συνέβαινε, δηλαδή, στο πρώτο μέρος.

Για τον Λεκαβίτσιους η ιστορία είναι διαφορετική. Ο Λιθουανός είναι από τους παίκτες που κάθε τους εμφάνιση δεν προεξοφλεί τι θα γίνει στην αμέσως επόμενη. Δεν είναι πολλές οι φορές που έχει γίνει από κομπάρσος καταλύτης αλλά είναι σε σπουδαία ματς. Το έκανε στο εκτός έδρας ματς με τον Ολυμπιακό για την Ευρωλίγκα, το έκανε στο εντός έδρας ντέρμπι με τους «ερυθρολεύκους» για το πρωτάθλημα, το έκανε και στη Μάλαγα. Το θράσος και τα μεγάλα σουτ αλλά και οι ενέργειες που έκανε βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να δώσει τέλος σε ένα μεγάλο αρνητικό σερί και να νιώσει (σχεδόν) εξασφαλισμένος τουλάχιστον για μια θέση στην 8άδα.

Συζητιόταν ότι ο Παναθηναϊκός, ο νέος Παναθηναϊκός που δημιουργήθηκε μετά την προσθήκη του Τζέιμς και του Πέιν είχε ανάγκη από μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που θα άλλαζε το κλίμα εντός των αποδυτηρίων θα χάριζε στους παίκτες μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αυτή η νίκη, λοιπόν, ήρθε. Ο Παναθηναϊκός στη Μάλαγα κέρδισε ένα ματς όχι μεγάλο αλλά ιδιαίτερα σημαντικό διότι ενδεχόμενη απώλειά του θα τον έμπλεκε πολύ άσχημα, και μπορεί να κοιτά ψηλότερα. Όσο τουλάχιστον του επιτρέπει η κακή συγκομιδή του τον τελευταίο μήνα. Οι ματιές προς τα κάτω όμως τελείωσαν. Μένει να δούμε αν αυτό το «διπλό» θα μπορέσει να γίνει καύσιμο για τον Παναθηναϊκό, αν θα του δώσει την απαιτούμενη ώθηση για να θυμίσει ξανά ομάδα φάιναλ – φορ.

ΥΓ: Όσο γελοίο είναι να κάνεις κουβέντα για τις βολές μετά από κάθε ματς, άλλο τόσο γελοίο είναι να βλέπεις έναν παίκτη (Νέντοβιτς) να εκτελεί μια περισσότερη ελεύθερη βολή απ’ όλους τους αντιπάλους του...