Γουστάρεις Σούπερ Λίγκα;

Σε δύο ματς στην έδρα του ο Άρης έχει προλάβει να κόψει πάνω από 25 χιλιάδες εισιτήρια. Περίπου 24 χιλιάδες, δηλαδή, περισσότερα απ’ όσα έκοψε η Λαμία στο εναρκτήριο φετινό της ματς. Αυτό εντός έδρας κόντρα στον Άρη. Αν ψάχνεις έναν λόγο να δεις αγώνα της Σούπερ Λίγκας από το συγκεκριμένο ζευγάρι στον Άρη θα στραφείς.

Οι «κίτρινοι» γέμισαν το Καυτανζόγλειο στο ματς με την Λάρισα, γέμισαν και το δικό τους «Βικελίδης» βράδυ Δευτέρας για αγώνα κόντρα στον Λεβαδειακό. Ναι, η δίψα των φίλων της ομάδας που λείπει τόσα χρόνια από την κορυφαία κατηγορία είναι μια εξήγηση για την προσέλευση αυτή. Υπάρχει κι άλλη όμως: ο Άρης έχει οπαδούς. Πολλούς!

Και οι οπαδοί, το χρώμα στην εξέδρα είναι απαραίτητο για να γίνει πιο ελκυστικό το προϊόν που παράγεται στους αγωνιστικούς χώρους. Και δεν είναι θέμα δυνατοτήτων της ομάδας. Βλέπεις τον εξαιρετικό Ατρόμητο, μια σταθερή δύναμη τα τελευταία χρόνια, να πασχίζει να μαζέψει 500 ανθρώπους στα εντός έδρας του παιχνίδια. Βλέπεις τον Λεβαδειακό να είναι μόνιμα στην κορυφαία κατηγορία και μόνιμα με τριψήφιο αριθμό οπαδών – πελατών στην εξέδρα. Ο Απόλλωνας έκοψε 1.500 εισιτήρια συνολικά σε 2 ματς. Από την Ξάνθη και πάνω τα πράγματα είναι καλύτερα αλλά με έναν αστερίσκο: οι Θρακιώτες έχουν μέσο όρο 2.997 εισιτήρια αλλά στο ματς με τον Παναιτωλικό μόλις μετά βίας πέρασαν τα 1.000. Ο Αστέρας έχει υψηλή σχετικά προσέλευση (3.844) αλλά έχει μόλις ένα εντός έδρας ματς κόντρα σε πολύ εμπορικό αντίπαλο, την ΑΕΚ.

Γενικά, όσο ψάχνεις τους αριθμούς τόσο διαπιστώνεις πως το πρόβλημα των άδειων εξεδρών στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί λυμένο όσο σε αυτό συμμετέχουν ομάδες χωρίς οπαδική βάση. Γι’ αυτό, λοιπόν, ο Άρης είναι ένας καλός λόγος να γίνεις φαν της Σούπερ Λίγκας.

Δεν είναι, όμως, ο μοναδικός. Ένας ακόμα, και πολύ σημαντικός, προκύπτει από μια απλή διαπίστωση: στο ελληνικό πρωτάθλημα περιμέναμε να δούμε τρεις «δυνατούς» παίκτες και βρήκαμε πέντε. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν είναι πιθανό ο Άρης και ο Παναθηναϊκός να συνεχίσουν την ξέφρενη πορεία τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να χτυπήσουν ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και ΑΕΚ στην κούρσα του πρωταθλήματος. Οι τρεις αυτοί, με σειρά που θα καθοριστεί και από τα ντέρμπι που αρχίζουν να μπαίνουν στη ζωή μας, θα μονομαχήσουν για την κατάκτηση της κορυφής και φέτος.

Υπάρχουν, όμως. Και προκαλούν ωραία ποδοσφαιρικά συναισθήματα. Ο ένας έχει ήδη γεμίσει τις εξέδρες του, ο άλλος «απειλεί» τον ανταγωνισμό ότι θα τις γεμίσει ακόμα περισσότερο αρχής γενομένης από το ματς με τον Λεβαδειακό.

Για τον Παναθηναϊκό, λοιπόν, ορισμένα πράγματα. Κατ’ αρχάς, ο τρόπος που αυτή η ομάδα πανηγυρίζει. Σε βοηθά να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με το ποδόσφαιρο. Συναίσθημα πολύ, σκηνοθεσία καμία. Πάμε, τρέχουμε όλοι και αγκαλιαζόμαστε. Πέρα από το συναίσθημα έρχεται και η ουσία: οι παίκτες του Δώνη μετράνε τρεις νίκες σε τρία ματς. Έχουν κάνει ήδη όσες εκτός έδρας νίκες είχε πετύχει πέρυσι η ομάδα σε όλο το πρωτάθλημα και έχουν αναγκάσει όσους τους έχριζαν φαβορί για υποβιβασμό να μασάνε τα γραπτά τους.

Ακόμα πιο εντυπωσιακή, όμως, και από το 3 στα 3 είναι η διαπίστωση για την τακτική ωριμότητα της ομάδας. Ομάδας που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό σχολική εκδρομή ηλικιακά. Κόντρα στη Λάρισα ο Παναθηναϊκός άλλαξε τρεις σχεδιασμούς εντός αγωνιστικού χώρου. Το αρχικό, δε, 4-3-3 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά και είχε δουλευτεί μόλις δύο μέρες σύμφωνα με το ρεπορτάζ. Μετά το γκολ ο Δώνης έστειλε τον Κάτσε μπροστά από τους Τζανδάρη και Κουρμπέλη (4-2-3-1) για να τελειώσει με κάτι που έμοιαζε 3-5-2 από την ώρα που έβαλε στο γήπεδο τον Πούγγουρα. Άσχετα με το αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι σχηματισμοί λειτούργησαν. Για να το πούμε διαφορετικά, οι παίκτες του Δώνη ήξεραν τι (διαφορετικό) να κάνουν και το έκαναν ανάλογα με τον σχηματισμό της ομάδας. Άρα και έχουν δουλέψει πολύ και σωστά με τον προπονητή τους και έχουν την τακτική ευφυία να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις.

Και ωριμάζουν κιόλας… Αν δείτε πώς υποδέχονταν τα χτυπήματα των αντιπάλων τους στην Ξάνθη και πώς στη Λάρισα θα βρείτε πολλές ενδιαφέρουσες διαφορές.