Επιτέλους, τιμωρίες!

Συμβαίνει κάθε φορά που πέφτει βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης. Ξεσηκώνεται το σύμπαν, οργανώνονται αντιδράσεις, δημιουργείται κλίμα. Αποτέλεσμα; Ο πέλεκυς ελαφραίνει. Με αφορμή, λοιπόν, την ποινή μίας αγωνιστικής κεκλεισμένων των θυρών που επιβλήθηκε στον Ολυμπιακό για τα δύο καπνογόνα στη Βέροια…

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Προφανώς κι έχουμε δει πολύ χειρότερα να συμβαίνουν στα ελληνικά γήπεδα. Παραβάσεις και συμπεριφορές πολύ βαρύτερες όσων έγιναν στην πρωτεύουσα της Ημαθίας που πέρασαν σχεδόν ατιμώρητα. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε (αποφασίσατε, αποφάσισαν ό,τι γουστάρετε βάλτε) να αυστηροποιήσουμε την πειθαρχική διαδικασία τοποθετώντας τακτικούς δικαστές στα ελεγκτικά όργανα.

Θυμηθείτε όσα έγιναν πέρυσι στο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός ή σ’ εκείνο το ντέρμπι στο «Καραϊσκάκης» που μπήκαν τα παιδιά στο γήπεδο να πανηγυρίσουν και επί τη ευκαιρία αμόλησαν και μερικές μπούφλες στους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ή στον τελικό Κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο όταν οι κάφροι περνούσαν ανάμεσα από τους παίκτες. Ή στην Τούμπα όταν τα παιδιά στην εξέδρα έπαιζαν σκοποβολή με στόχο τον Σάχα. Δειγματοληπτικά επιλέχθηκαν 4 περιπτώσεις για να μην έχει κανένας κάφρος παράπονο.

Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω σκηνικών; Όταν τιμωρήθηκαν οι ομάδες - όσο τιμωρήθηκαν - όλες δήλωσαν αδικημένες. Το ίδιο κάνει τώρα και ο Ολυμπιακός, το ίδιο θα κάνει «αύριο» ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και όποιος άλλος…

Καλά κάνουν αυτοί, οι εταιρείες – ομάδες, και φωνάζοντας ασκούν τα νόμιμά τους δικαιώματα προσβλέποντας σε μείωση της ποινής τους. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ; Πώς εσύ αντιδράς που βλέπεις τους κακομαθημένους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου να στέκονται σούζα εκεί που δεν τους παίρνει και να μη σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους εδώ που δεν τους χαλά κανείς χατίρι.

Αν το δέχεσαι μη σε ακούσω ξανά να βαρυγκομάς που δεν μπορείς να πας τα πιτσιρίκια σου στο γήπεδο. Μη σε ακούσω ξανά να απαξιώνεις το θέαμα των άδειων εξεδρών στα ελληνικά γήπεδα. Εσύ τις έχεις αδειάσει. Με την ανοχή σου και τον ωχαδερφισμό σου. Ναι, ξέρω! Αρκείσαι με ένα ευρωπαϊκό ματς. Θα πας σε ένα τέτοιο παιχνίδι, θα ξεχαρμανιάσεις και τα υπόλοιπα θα τα απολαύσεις από τον καναπέ. Βλέπεις εκεί δεν σηκώνει μαγκιές: Πέταξες καπνογόνο; Πέταξες μπουκαλάκι; Ανέβασες πανό με υβριστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο; Θα πληρώσεις ακριβά και αν τολμήσεις να ασκήσεις έφεση θα τιμωρηθείς ακόμα πιο αυστηρά. Αν γουστάρεις…

Πώς, λοιπόν, να νιώθεις αδικημένος εκεί, στην ΟΥΕΦΑ και τις διοργανώσεις της. Ξέρεις τι σε περιμένει και πόσο κάνει κάθε μία από τις βλακείες των κάφρων σου. Εδώ είναι που μπερδεύει το πράγμα. Εδώ που οι τιμωρίες πέφτουν κατά… προσέγγιση. Εδώ που το καπνογόνο σε ένα γήπεδο κλείνει έδρες, σε άλλο αφαιρεί βαθμούς και στα περισσότερα δεν γίνεται αντιληπτό ούτε καν από τον διαιτητή και άρα δεν επισύρει τιμωρία.

Αυτό το μεγάλο εύρος «τιμωριών» για όμοιες παραβάσεις είναι λογικό να σε κάνουν να νιώθεις αδικημένος. Αφού μπορείς ξανά να μην τιμωρηθείς γιατί να την πληρώσεις; Και μιλάω σε σένα διότι είναι τέτοια η ταύτισή σου με την ομάδα που νιώθεις την ανάγκη να δώσεις μάχη για τα δίκαια αιτήματά της…

Για σένα, λοιπόν, και κάθε άλλον υπερασπιστή του δικαίου των ΠΑΕ αναγκαστήκαμε να βάλουμε τακτικούς δικαστές να ρίχνουν τέτοιες βαριές ποινές. Και, φυσικά, για να μειώσουμε το εύρος των ποινών που λέγαμε παραπάνω. Και είναι στο χέρι σου – και όλων των κακομαθημένων – να φτιάξεις τη ζωή σου: δέξου τον νόμο – ακόμα και αν είναι γραμμένος από κάποιον σύγχρονο Χαμουραμπί – και πορεύσου. Όσο δεν τον σέβεσαι θα πληρώνεις. Δεν (πρέπει να) υπάρχει άλλος δρόμος. Όπως δεν υπάρχει άλλος δρόμος σε καμία διοργάνωση της προκοπής…