Επιτέλους, ξεβρωμίστε το

Σε κορυφαίο επίπεδο διοίκησης φωνάζουμε εδώ και πόσο καιρό ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να χωρίσουμε ούτε δύο γαϊδάρων άχυρα.

Πάρε μια ΠΔΕ, πάρε μια κόντρα επιτροπεία, πάρε και τοποθετημένους από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία σε καίρια πόστα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Είδαμε εμπρός στα μάτια μας να ξηλώνονται κρυφές κάμερες από τα γραφεία της ΕΠΟ. Κάμερες που είχαν τοποθετηθεί ποτέ και από ποιον; Κάμερες που εξυπηρετούσαν ποιους ακριβώς σκοπούς. Άστο κι αυτό...

Ακούμε ψιθύρους δεξιά και αριστερά για βαλίτσες να πηγαινοέρχονται μεταφέροντας... επιχειρήματα στήριξης της μιας ή της άλλης παράταξης σε εκλογικές διαδικασίες.

Είδαμε διαιτητές να τρώνε ξύλο σε ζωντανή μετάδοση.

Μάθαμε για δημοσιογράφους που χτυπήθηκαν επειδή έγραψαν και είπαν πράγματα μη βολικά για κάποιους ποδοσφαιροπαράγοντες.

Είδαμε γήπεδα να κλείνουν επιλεκτικά για μέσα τα οποία θεωρήθηκαν μη φιλικά προσκείμενα.

Μεταφέρουμε συνεχώς πληροφορίες για επεισόδια, μάχες ακόμα και με μολότοφ, συμπλοκές, ραντεβού θανάτου από κάφρους που δρουν ανεμπόδιστοι.

Πρόσφατα διαπιστώσαμε ξανά πως τα επιτελεία των ομάδων, των μεγάλων ομάδων ή μερικών εξ αυτών, μηχανεύονται τρόπους να τραμπουκίσουν τον οποιοδήποτε φιλοξενούμενο. Πόσο ενοχλητική αλλά και πόσο συνηθισμένη η εικόνα της αποστολής του ΠΑΟΚ να προσπαθεί να μπει στα αποδυτήρια την Κυριακή.

Ακούμε ψιθύρους για περίεργα διοικητικά σχήματα, ψίθυροι που αποκτούν υπόσταση με ρεπορτάζ σαν κι αυτό που παρουσίασε το απόγευμα της Τρίτης το One channel.

Και πόσα ακόμα μικρά ή μεγαλύτερα περιστατικά μου διαφεύγουν. Περιστατικά τα οποία σκιαγραφούν μια ιδιαίτερα ζoφερή κατάσταση για εμάς, τους λάτρεις του ποδοσφαίρου και ίσως βολική για όσους αρνούνται να δώσουν λύσεις ουσιαστικές.

Προφανώς και το μπαλάκι πρώτα πάει στους επενδυτές. Σε όσους δίνουν τα λεφτά τους και θα έπρεπε να μάχονται για την ενδυνάμωση ενός προϊόντος και άρα την αύξηση της εμπορικής του αξίας. Μάταια περιμένετε.

Με τη στάση τους οι περισσότεροι από αυτούς και σίγουρα οι πιο πετυχημένοι δείχνουν ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους επιτυχία και ταυτόχρονα ο αφανισμός και ο εξευτελισμός του αντιπάλου.

Κανένα όραμα, καμία σκέψη για παρακάτω. Ο ένας να είναι καλά και όσοι δέχονται να μπουν σε ρόλο ακολούθου του... Οι άλλοι να πάνε να... Ατάκα που φορέθηκε πολύ σε μια άλλη όχι και τόσο μακρινή σκοτεινή εποχή του ποδοσφαίρου.

Το μπαλάκι λοιπόν αυτοί που έπρεπε να το κρατούν στα χέρια τους το πετάνε. Δεν θέλουν να συνεργαστούν, δεν θέλουν να καταπιεσουν τον εγωισμό τους. Και η βρωμιά στο ποδόσφαιρο μεγαλώνει. Όλο και περισσότερο ο κόσμος απομακρύνεται από μια κοινωνική εκδήλωση η οποία στο παρελθόν αποτελούσε βασική επιλογή για την πλατιά μάζα. Σήμερα της το κόβουμε και αυτό...

Και θα παραμένει ένα προϊόν σχεδόν περιθωριακό αν δεν υπάρξουν ποινές, παραδειγματικές τιμωρίες και δημιουργία μιας αίσθησης ισονομίας. Ποιος θα το κάνει; Ποιος θα πιάσει το μπαλάκι...

Σήμερα η αίσθηση είναι ότι μόνο με κυβερνητική παρέμβαση μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία διόρθωσης του προβλήματος. Αν και αυτή κοιτά αλλού, η βρωμιά θα γίνει δεύτερη φύση του ποδοσφαίρου...