Αυτές οι νίκες κάνουν τη διαφορά

Στο φινάλε της κανονικής διάρκειας της Ευρωλίγκας οι νίκες σαν κι αυτή που πήρε ο Παναθηναϊκός επί της Μπασκόνια θα κάνουν τη διαφορά. Είναι αυτά τα ματς που μπορούν να σου φτιάξουν ή να σου χαλάσουν το μέλλον. Να σε βοηθήσουν να μπεις σε τροχιά πρόκρισης ή να σε στείλουν σε τετ α τετ με τον τοίχο.

Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας

Είναι τα παιχνίδια που μπορούν να ξεχωρίσουν τις απλά καλές ομάδες από αυτές που θα μπουν στη μάχη των πλέι οφ με πλεονέκτημα έδρας. Κι ας ήρθε με την ψυχή στο στόμα κι ας ήρθε με εμφάνιση που διαφέρει σαν τη νύχτα με τη μέρα με όσα έκανε η ίδια ομάδα στο Μιλάνο.

Άλλο ματς την Τετάρτη, άλλο ματς την Παρασκευή. Κατ’ αρχάς ο αντίπαλος δεν έχει απολύτως καμία σχέση. Η Μπασκόνια δεν είναι απλά ο κακός μπελάς του Παναθηναϊκού. Είναι μια ομάδα γεμάτη με αθλητικό ταλέντο, με παίκτες γεμάτους κίνητρο και εφοδιασμένη με αρκετό ταλέντο και ενθουσιασμό. Καλοδουλεμένη, καλοδιαβασμένη η ομάδα του Αλόνσο έδειξε και στο ΟΑΚΑ ότι μπορεί να σημαδεύει με ευκολία κάθε αδυναμία στην εξαιρετική άμυνα της ομάδας του Πασκουάλ. Με διαφορά η καλύτερη ομάδα που έχει έρθει φέτος στο ΟΑΚΑ.

Ήταν και ο Παναθηναϊκός διαφορετικός. Κι αν έκρυψε πολλά προβλήματα η διαστημική εμφάνιση του Σίνγκλετον στην πρώτη περίοδο αυτά βγήκαν με φόρα στην επιφάνεια όταν ο Αμερικανός έκατσε στον πάγκο. Σε κακή βραδιά ο Φελντέιν, σε κακή βραδιά ο Ρίβερς, απών από το σκοράρισμα ο Γκάμπριελ, απών και οι Παππάς και Μπουρούσης. Τουλάχιστον για τον τελευταίο στον πρώτο μέρος. Μόνο ο Καλάθης συνέχισε να παίζει στον δικό του ρυθμό σε άμυνα και επίθεση.

Ξέρεις, όμως, τι πρέπει να κάνεις όταν η μπάλα έχει αποφασίσει να μη σου κάνει το χατίρι. Σφίγγεις στην άμυνά σου και μετατρέπεις το ματς σε πυγμαχικό αγώνα. Κι όποιος αντέξει. Το παθητικό των 23 πόντων της δεύτερης περιόδου με το φινάλε του ματς ήταν ευτυχώς μια δυσάρεστη ανάμνηση. Η Μπασκόνια αποσυνδέθηκε από το καλάθι και περιορίστηκε σε 27 πόντους για όλο το δεύτερο ημίχρονο. Μεγάλη επιτυχία, μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού που έγινε υπό αντίξοες συνθήκες. Αντίξοες διότι ο παίκτης που ταίριαζε στο μαρκάρισμα του Σενγκέλια (Νίκολς) φορτώθηκε νωρίς με φάουλ σε εντελώς άκυρες. Αντίξοες και γιατί το μυαλό των παικτών του Πασκουάλ φαινόταν πειραγμένο κατά τη διάρκεια της τρίτης περιόδου όταν έμπλεκαν σε καυγάδες και επέτρεπαν στους ρέφερι να τους χρεώσουν τεχνικές ποινές.

Έγινε όμως. Κάθε ένας που μπήκε στο ματς δεν άφησε ούτε μισή μπάλα να πάει χαμένη. Έγινε διότι έστω και με όχι πολύ ορθόδοξο τρόπο στην επίθεση βρέθηκαν δύο – τρία μεγάλα σουτ που γύρισαν το βελάκι στο μομέντουμ. Έγινε διότι ο Παναθηναϊκός έχει στον πάγκο του έναν προπονητή που ξέρει να κερδίζει κάθε μικρή φάση, να δουλεύει για κάθε μικρή λεπτομέρεια. Έγινε διότι ο Παναθηναϊκός έχει έναν παίκτη στη σύνθεσή του που είναι πραγματικός μετακινούμενος τοίχος: ο τρόπος που τρεκλίζει ο Μπομπουά υπό το πρέσινγκ του Καλάθη στην τελευταία φάση λέει πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορούν να γραφτούν.

Το ματς τελείωσε με τον Καλάθη να ξεσπά σουτάροντας με άψογο στυλ την μπάλα με το δεξί πόδι. Μια στιγμή έντασης που δείχνει και το μέγεθος της σημασίας που είχε αυτή η νίκη. Μια στιγμή που δείχνει κι ένα άλλο πρόσωπο του Νικ Καλάθη. Δεν χαμογελά πια τόσο συχνά, είναι σε φάση απόλυτης αφοσίωσης στον στόχο του. Που δεν είναι άλλος από τη μετακόμιση του Παναθηναϊκού στην κορυφή.