Άμυνα για τα πανηγύρια

Και η κουβέντα για το μεγάλο διπλό που ψάχνει ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα συνεχίζεται. Παίρνει κι άλλη παράταση διότι μία ακόμα ευκαιρία πετάχτηκε στα σκουπίδια.

Οι «πράσινοι» βρήκαν τη Ρεάλ χωρίς τον Ντόνσιτς αλλά παίζοντας άμυνα με παντόφλες στο ένας εναντίον ενός έκαναν τον Κοζέρ να μοιάζει με τον νεαρό Σλοβένο και τον Γιουλ μαζί. Και τον οδήγησαν σε βραδιά καριέρας...

Άμυνα, λοιπόν. Από εκεί ξεκινάς για να δώσεις την εξήγηση μιας ακόμα σκληρής ήττας. Άμυνα και συγκέντρωση ταυτόχρονα. Οι πεντάδες του Τσάβι Πασκουάλ πάσχιζαν να βρουν αμυντική ισορροπία από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου αλλά μάταια. Πότε το ρήγμα θα γινόταν από τον Καμπάτσο, πότε από τον Κοζέρ, πότε θα πήγαινε η μπάλα στο σκιάχτρο Ταβάρες, πότε θα έδινε δεύτερη ευκαιρία ο Ρέγιες.

Να το κρατήσουμε και αυτό: Οι δύο ομάδες τελείωσαν με ίδια επίδοση στα συνολικά ριμπάουντ αν και ο Παναθηναϊκός στο ημίχρονο ήταν πάνω από δέκα μονάδες μπροστά στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία κυρίως χάρις στα «σκουπίδια» που μάζευε στην επίθεση. Αποτέλεσμα της αμυντικής ανισορροπίας του Παναθηναϊκού και τα πολλά φάουλ τα οποία αναγκάστηκαν οι παίκτες του να κάνουν και οι πολλές βολές που εκτέλεσαν οι αντίπαλοι.

Ούτε στην επίθεση λειτούργησε όμως ο Παναθηναϊκός. Για ένα ακόμα παιχνίδι στηρίχθηκε περισσότερο στις ατομικές ενέργειες των παικτών του, περιορίζοντας την ομαδική δημιουργία: ο Τζέιμς σκόραρε σαν να έπαιζε μπάσκετ αλάνας (1 στα 9 τρίποντα), ο Καλάθης τελείωσε το ματς με μόλις 3 ασίστ.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται τέτοια. Ο Νικ είναι σκιά του καλού του εαυτού. Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που σουτάρει, από τον εκνευρισμό του αλλά και τις λανθασμένες αποφάσεις που παίρνει στο παρκέ. Στο ματς με τη Ρεάλ δεν είχε και την επιλογή του αγαπημένου του παιχνιδιού με τον Γκιστ λόγω του... τερματοφύλακα που είχε η «βασίλισσα» κάτω από τα καλάθια. Γενικά έμοιαζε να παίζει ξανά ξεκούρδιστος. Και μαζί του ξεκουρδίζεται όλος ο Παναθηναϊκός.

Ατομικά συνεχίζοντας την κουβέντα δεν μπορείς να μην περάσεις ένα χέρι και τον Λοτζέσκι. Πραγματικά μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Όση ώρα έμεινε στο παρκέ στη Μαδρίτη το μόνο που κατάφερνε ήταν να δημιουργεί προβλήματα στην ομάδα του. Από κοντά και ο Λεκαβίτσιους. Όχι στον βαθμό του «Λότζο» αλλά κι αυτός... κόλλησε στη λάσπη. Νέα κακή εμφάνιση, παίζει λες και είναι φορτωμένος με το άγχος της επιβίωσης μέσα στην ομάδα.

Μια κουβέντα και για τον Πασκουάλ. Μοιάζει από τη διαχείριση της ομάδας του στο πρώτο ημίχρονο να ήθελε να περιορίσει το ροτέισον. Σε μια προσπάθεια να βρει περισσότερη συνοχή θεώρησε ίσως σωστό να κλείσει λίγο τη δεξαμενή των παικτών που θα χρησιμοποιούσε. Γι’ αυτό και δεν είδαμε ίσως καθόλου τον Βουγιούκα ενώ δεν είχαμε δει μέχρι την 4η περίοδο και τον Γκέιμπριελ. Να μια ένσταση στα πρόχειρα: Με το ματς να καίει δεν μοιάζει πολύ σωστό να βγάζεις από τον παρκέ τον Σίνγκλετον για να βάλεις τον «παγωμένο» Γκέιμπριελ.

Αν ο πρώτος όμως έχει χάσει όλες τις ανάσες του από το γεγονός ότι παίζει συνέχεια αναγκάζεσαι να κάνεις το λάθος. Και το πληρώνεις. Όχι, βέβαια, ότι έφταιξε αυτή η συγκεκριμένη αλλαγή, απλά δείχνει και αυτή η επιλογή ότι ο Παναθηναϊκός ήταν γενικά ξεκούρδιστος στη Μαδρίτη. Ναι, βέβαια, έβαλε πολλούς ο Τζέιμς. Θα δεχόμουν να το συζητήσω αν το πετύχαινε σε ένα ματς στο οποίο ο Παναθηναϊκός θα είχε περισσότερα κέρδη να κουβαλήσει από μια ατομική εμφάνιση.