Το ρίσκο της αλλαγής για την Εθνική

Και τώρα, τι; Αλλάζουμε ή μένουμε όπως ξέρουμε; Το φιλικό με τη Νιγηρία δημιούργησε πολλά ερωτηματικά. Να πάμε κλασσικά με άμυνα και την γνωστή ενδεκάδα ή να πάμε με άλλο προσανατολισμό; Ο Σάντος θα αποφασίσει, αλλά μας μπήκαν ιδέες. Μπορεί όμως να αντέξει τέτοια αλλαγή στυλ η εθνική μας. Απομένουν μόλις δέκα μέρες για το πρώτο παιχνίδι του Μουντιάλ. Να ξεχάσουμε όσα ξέραμε ή να μείνουν στη σιγουριά.

Η εθνική κόντρα στην Πορτογαλία ή αυτή με τη Νιγηρία είναι η καλή; Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Ισοπαλία χωρίς γκολ. Αυτή που μας άρεσε ήταν εκείνη με τους Νιγηριανούς. Ηταν όμως άλλος ο αντίπαλος. Τα φιλικά επίσης είναι για δοκιμές. Δεν παίζεις πάντα στον ίδιο ρυθμό ούτε εσύ μήτε ο αντίπαλος.

Το θέμα μάλλον δεν πρέπει να είναι η ενδεκάδα, αλλά το πως θα βάλουμε γκολ. Αυτό δεν ήρθε ούτε τώρα. Μέσα στο 2014 η εθνική δεν έχει βρει δίχτυα. Η ανησυχία είναι προφανής. Για να μην πάμε σε ονόματα, πρέπει να πούμε ότι στα φιλικά οι επιθετικοί μας δεν δείχνουν να πατάνε καλά στο γήπεδο. Φάσεις δύσκολα φτιάχνουμε. Αν δεν γίνει ατομική ενέργεια περιοχή εύκολα δεν βλέπουμε. Υπάρχει ένα άγχος. Με τη Βολιβία χρειάζεται το γκολ η ομάδα μας. Δεν θα κερδίσει κάποιο τρόπαιο μήτε κάποιον μεγάλο αντίπαλο. Η ψυχολογία όμως θα αλλάξει.

Οταν τα «άσφαιρα» ματς αυξάνονται η αμφιβολία δημιουργείται και αυξάνεται. Δεν ξέχασαν τη μπάλα που ξέρουν. Αλλοίμονο. Μεγάλοι παίκτες είναι όλοι τους και μας έχουν χαρίσει χαρές. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση ικανοτήτων. Μόνο αμφιβολία για το πως θα πάει η μπάλα μέσα. Ολα αυτά με βάση τα όσα βλέπουμε στα φιλικά. Είναι τεστ, αλλά κάτι δείχνουν. Μια νίκη επί της Κολομβίας θα κάνει να τα ξεχάσουμε όλα. Πάντα όμως πριν από τέτοιες διοργανώσεις ο κόσμος γίνεται... προπονητής και κάνει τις δικές του αναλύσεις. Τα θέλει όλα.

Η Ελλάδα δεν έγινε Βραζιλία για να σκοράρει σαν πολυβόλο παίζοντας μπαλάρα. Πάει με αυτά που ξέρει. Αν μια αλλαγή μπορεί να αλλοιώσει τον χαρακτήρα της ομάδας και να μπλοκάρει τον τρόπο που φέρνει αποτελέσματα τότε καλύτερα να την αφήσουμε για άλλη φορά...