Το δικαίωμα της πρόκρισης για τον ΠΑΟΚ

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com

Ελεγα τις προάλλες ότι δεν θα πρέπει ν α σταθούμε σε ένα πέναλτι, σε μια κάρτα, σε μια απόφαση που θα παίξει το ρόλο της στην εξέλιξη του αγώνα.

Ελεγα να το παίξω ευρωπαίος και να μη δώσω σημασία σε διαιτησία, όσο άσχημη κι αν φαίνεται στα μάτια ακόμη και του πιο αντικειμενικού κριτή.

Ερχονται, όμως, ορισμένες στιγμές, που είναι να απορείς, τι βλέπει και τι σφυρίζουν οι διαιτητές. Όπως για παράδειγμα ο Σκουλάς, στην Τούμπα, στον αγώνα κυπέλλου, με τον Πανιώνιο.

Δεν είναι μόνο ότι δεν αντιλαμβάνεται το ίδιο την πραγματική εικόνα του αγώνα, είναι κι ότι από πολύ νωρίς δείχνει διατεθειμένος να οδηγήσει το παιχνίδι σε ακραίες καταστάσεις. κι αυτό δεν το επιθυμεί, πρώτα από όλους ο ΠΑΟΚ.

Θα μου πείτε αν δεν το επιθυμεί, να μην πέφτει στην παγίδα κανενός, ασχέτως αν ο… δράστης το κάνει επίτηδες ή επειδή είναι αδύναμος στις επιδόσεις του.
Είναι αυτό που θέλω να ακούσω και δεν θα το διαπραγματευτώ.

Βλέποντας, μάλιστα, τον Λουτσέσκου να χάνει συνεχώς την ψυχραιμία του και να δείχνει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την ένταση και την πίεση ενός δυσάρεστου αποτελέσματος, νομίζω ότι τελικά είναι οι 2-3 παικταράδες με πλούσια προσωπικότητα που κρατούν τον ΠΑΟΚ ψηλά, κι όλοι οι άλλοι, απλά συμμετέχουν.
Κι αν πιστώνουμε στον προπονητή όσα έχει καταφέρει αυτή η ομάδα, να σας πω κάτι… Ε, είναι και τυχερός.

Ο ΠΑΟΚ δείχνει σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, ειδικά μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, ότι κουράζεται και το θεωρώ φυσιολογικό. Φυσιολογικό είναι να έχει αδειάσει. Να έχει ποδοσφαιριστές που έχουν αντοχές και οι οποίες έχουν σωθεί ή εν πάση περιπτώσει θέλουν ένα φρεσκάρισμα.

Με τον Ολυμπιακό, τα είπαμε, πήρε το ISO του πρωταθλητή και τον άφησε πίσω του για να κάνει σχέδια επί χάρτου, για το πώς θα πλησιάσει την κορυφή, εφόσον ο ΠΑΟΚ χάσει ένα κάρο βαθμούς δεξιά και αριστερά.

Το θέμα είναι ότι η ομάδα, μπορεί μεν να έχει συνέχεια και να επιμένει σε τροχιά τίτλων, προσεγγίζοντας το νταμπλ, αλλά, έχει θέματα και είναι πιο απλά από το να… βάλω τον Σβιντέρσκι και να βάλει ένα γκολ για να κερδίσει η ομάδα.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, αν σκοράρει κάθε φορά που παίζει, γιατί δεν ξεκινά να τελειώνουν τα βάσανα του ΠΑΟΚ από την αρχή και χωρίς περιπέτειες και παρατάσεις.

Ο ΠΑΟΚ με το πέναλτι που δεν ήταν πολύ πέναλτι, αλλά, ήταν και κάτι άλλο, που δεν σε στέλνει στη βούλα για να καθαρίσεις την πρόκριση, φώναξε για άλλο πέναλτι που δεν δόθηκε ή και για μια κάρτα που πήγε στράφι και δεν την έβγαλε ο Σκουλάς για να αφήσει με «δέκα» τους Πανιώνιους.

Καλά… Να το δεις ως ισορροπία στην αδικία, να το δεις ως ανοησία και γενικότερα προβληματική διαιτησία; Πώς να το αντιμετωπίσεις και που να καταλήξεις;
Καλύτερα θα ήταν, ο ΠΑΟΚτσής να ζητήσει από την ομάδα του αυτό που επιβάλλουν οι προδιαγραφές της, δηλαδή, μια ξεκάθαρη και οριστική έως και εμφατική πρόκριση. Κι αυτό δεν προέκυψε τελικά… Γκρίνια και προβληματισμός.

Στην ουσία, ωστόσο, υπάρχει πρόκριση, που μη μου πείτε, ήταν δικαίωμα του ΠΑΟΚ.