Θέμα διαχείρισης (πριν και μετά...)

Απλά τα πράγματα. Τρομερή νίκη. Ιστορική για τον Παναθηναϊκό. Από εκείνες που δεν τις ξεχνάς ποτέ. Είτε είσαι ο νικητής είτε ο χαμένος. Ο ΠΑΟ έπαιξε με αυτογνωσία. Ηξερε που πάει και με ποιον παίζει. Δεν ήταν αφελής όπως σε άλλα ματς. Ετοιμος από καιρό για τέτοιο παιχνίδι. Αψογη προετοιμασία και άριστη εκτέλεση. Με πάθος, δίψα και κίνητρο. Οτι ακριβώς δεν υπήρχε από την άλλη πλευρά.

Στο φινάλε, μάλλον άνετα κέρδισε ο ΠΑΟ. Ο Ολυμπιακός βραχυκύκλωσε και έγινε εκείνος το τέλειο θύμα. Ο Αναστασίου πήρε βαρύ παράσημο από αυτό το διπλό. Η θιγμένη υπερηφάνεια των «πρασίνων» μίλησε στο γήπεδο. Πλέον, ο κόσμος του «τριφυλλιού» φούσκωσε από περηφάνεια και νιώθει ότι κάτι αλλάζει. Προκάλεσε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στον αντίπαλο και βλέπει ο ίδιος αλλιώς το μέλλον.

Δεν έγινε ομαδάρα (αγωνιστικά) από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι στο χέρι του να κάνει πολλά περισσότερα. Μπορεί και το έδειξε. Οπως έδειξε ότι αδίκησε σε άλλα ματς τον εαυτό του. Τα οικονομικά προβλήματα και οι όλες δυσκολίες δεν σβήνουν μόνο με μια νίκη. Η ελπίδα όμως φούντωσε και πάλι στη Λεωφόρο. Αρκεί να γίνει σωστή διαχείριση. Οπως έγινε πριν το ματς, να γίνει και μετά από αυτό τον θρίαμβο.

Για τον Ολυμπιακό; Βαρύτατη ήττα. Μπορεί να μην έκρινε τίτλο ή πρόκριση, αλλά του χάλασε το αήττητο και του διέλυσε την ψυχολογία. Δεν είναι όμως σωστό από το ένα άκρο να περάσουμε στο άλλο. Την Τρίτη να είναι ημίθεοι και την Κυριακή ρεμάλια. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν καταφέρει πολλά φέτος και μπορούν να πετύχουν ακόμη περισσότερα. Η διαχείριση αυτής της συντριβής είναι το κλειδί για τη συνέχεια.

Δεν μπορεί και δεν πρέπει για τους Πειραιώτες να φέρει την καταστροφή. Οσο λάθος ήταν η διαχείριση του ντέρμπι πριν αυτό ξεκινήσει και όσο αυτό παιζόταν τόσο σοβαρή πρέπει να είναι τώρα. Προφανώς δεν γίνεται οι ίδιοι έντεκα να παίξουν με την ίδια ακριβώς απόδοση όπως έκαναν κόντρα στη Μάντσεστερ. Επιλογές δεν υπήρχαν πολλές και αυτές που είχε ο Ισπανός περιορίσθηκαν με τις αναγκαστικές αλλαγές των Ολαϊταν και Μαρκάνο.

Ισως η σκέψη για φουλ επίθεση δίχως τις απαραίτητες δυνάμεις να μην ήταν και το πιο ενδεδειγμένο πλάνο. Η προσμονή για εύκολο ματς και τεσσάρα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Στο ποδόσφαιρο όταν την Γιουναϊτεντ ακολουθεί ο Παναθηναϊκός σκέφτεσαι πιο μετρημένα. Στο ποδόσφαιρο επίσης δεν θα σου βγαίνουν όλα. Γενικά στη ζωή δεν θα τα έχεις όλα δεξιά. Φέτος, ως τώρα, τα είχε όλα πρίμα ο Ολυμπιακός. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. Κάτι θα σου στραβώσει.

Ετυχε στο χειρότερο ψυχολογικά παιχνίδι. Το «αιώνιο» ντέρμπι δεν είναι το οποιοδήποτε ματς. Είναι ΤΟ ΜΑΤΣ. Οπως κι αν είσαι, όπως κι αν είναι ο αντίπαλός σου. Πολλές φορές όταν ετοιμάζεσαι για φιέστα, καταλήγεις να κλαις. Η συγκυρία του να ακολουθεί το ντέρμπι μετά τη Μάντσεστερ ήταν η χειρότερη. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα σε τόσο υψηλό βαθμό και επίπεδο μέσα σε τέσσερις μέρες.

Ακόμη και η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα μετά από (πχ) ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ να παίξουν μεταξύ τους δεν θα έχουν την ίδια καλή απόδοση. Ολα αυτά δεν μειώνουν την τρομερή επιτυχία του Παναθηναϊκού. Κάθε άλλο. Είναι ένας Παναθηναϊκός από τα παλιά. Μια ομάδα που έρχεται.

Μια ομάδα που αυτή τη φορά ήξερε τι ήθελε και πως θα το πάρει. Εδωσε υποσχέσεις για τη συνέχεια. Στο χέρι της είναι να αποδείξει πως γίνεται και αγωνιστικά (πάλι) γίγαντας. Ο κόσμος πια πιστεύει ότι και την κατάκτηση του κυπέλλου μπορεί και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό το εκκωφαντικό διπλό δημιουργεί και υποχρεώσεις...