Θέλει τρόπο, όχι «μουρμούρα»

«Δεν βλέπεται η εθνική«. «Χάλι μαύρο». «Μας πήρε ο ύπνος». «Τι είναι αυτό το πράγμα;». Πόσοι από εσάς δεν είπατε τα ίδια κατά τη διάρκεια του φιλικού με την Πορτογαλία; Δεν είναι η πρώτη φορά. Η ιστορία γνωστή. Η εθνική δεν μας αρέσει έτσι όπως παίζει. Ναι, κύριοι, αλλά όταν προκρίνεται σε μεγάλες διοργανώσεις, όταν κερδίζει και αποκλείει μεγάλους αντιπάλους όλοι βγαίνουμε να πανηγυρίσουμε.

Ολα δικά μας; Δεν γίνεται. Στο φινάλε του ματς στη Λισαβόνα ξεχάσαμε όλοι τι έγινε στο παιχνίδι και ανεβήκαμε ψυχολογικά. Πάλι δεν μας κέρδισαν οι Πορτογάλοι. Αχαστη αυτή η ομάδα. Εχει χαρακτήρα και όλα τα σχετικά. Μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε από τη «γαλανόλευκη»; Να παίζει μπαλάρα, να σαρώνει κάθε αντίπαλο και να σηκώνει κούπες συνέχεια, απλά δεν γίνεται. Ελάχιστες ομάδες στον κόσμο μπορούν να το καταφέρουν.

Η Ελλάδα όσα έχει πετύχει την τελευταία δεκαετία τα έχει καταφέρει με την καλή της άμυνα. Με τη συγκέντρωσή της και την πειθαρχία της. Αυτό είναι το παιχνίδι μας. Ετσι πήραμε το Εuro2004 και έτσι προχωράμε. Φυσικά και θα θέλαμε και καλύτερο θέαμα, αλλά αυτό δεν μετράει σε παιχνίδια εθνικών ομάδων. Δεν είναι πρωτάθλημα τριάντα αγωνιστικών. Είναι όμιλος με τρεις αγώνες και μετά έχει νοκ άουτ. Στα μπαράζ με τη Ρουμανία τι έγινε; Θυμάται κανείς; Τι μπάλα παίξαμε; Μόνο ότι περάσαμε έχει μείνει στη μνήμη μας.

Οι Πορτογάλοι ακόμη δεν μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται μαζί μας. «Βαρετή ομάδα, αλλά μας κοιμίζει και δεν μπορούμε να τους νικήσουμε», έγραφε η »Ο' Ζόγο». Και εμείς βαριόμαστε, αλλά δεν μας χαλάει καθόλου όταν δεν χάνουμε και παίρνουμε μεγάλα αποτελέσματα. Από αυτό δεν εξαρτώνται τα πάντα; Το αποτέλεσμα. Μια άσχημη νίκη δίνει, όπως λένε, πάντα πιο μεγάλη χαρά σε σχέση με μια όμορφη ήττα. Ας αφήσουμε λοιπόν τους διεθνείς και τον Σάντος στην ησυχία τους. Εκείνοι ξέρουν καλύτερα. Το έχουν αποδείξει πολλές, πάρα πολλές φορές. Σεβασμός στον τρόπο δουλειάς τους, λοιπόν. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση...