Στο χέρι του, αν...

Ενα γκολ στο 90' πάντα πονάει. Ισοφαρίστηκε στο φινάλε από τη Μπενφίκα στη Λισαβόνα, έχασε από την Παρί στο Παρίσι. Την ίδια ώρα οι Πορτογάλοι νικούσαν στο Βέλγιο. Μαζεμένα γκολ στο τέλος που σου αλλάζουν τη ζωή. Θα είχε περάσει από τώρα ο Ολυμπιακός.

Θεωρίες. Υποθέσεις κατόπιν απομακρύνσεως εκ του ταμείου. Αν λοιπόν δεν έχαναν τον Καβάνι οι αμυντικοί ο Ολυμπιακός θα είχε αβάντζο να περάσει και με ήττα κόντρα στην Αντερλεχτ αν η Μπενφίκα δεν νικήσει τους Γάλλους. Τώρα θέλει ίδιο αποτέλεσμα με τους Λουζιτανούς. Η ουσία είναι μια: Νίκη με την Αντερλεχτ κι ας κάνει ότι θέλει η Μπενφίκα με την Παρί. Στο γήπεδό του παίζει, αδιάφοροι και αδύναμοι είναι οι Βέλγοι. Αυτή η πρόκριση δεν μπορεί να χαθεί.

Αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός δεν μπήκε καλά στο ματς. Επρεπε να φάει γκολ για να αρχίζει να παίζει. Η Παρί ήταν πολύ καλύτερη και απείλησε και με άλλα γκολ. Ειχε ευκαιρίες και ο Μήτρογλου, αλλά αυτή δεν ήταν η βραδιά του αφού ακολούθησε και ο τραυματισμός του. Από τη στιγμή που ισοφάρισε, ο Ολυμπιακός έπρεπε, έχοντας και αριθμητικό πλεονέκτημα, να κρατήσει την ισοπαλία. Θα ήταν ένα αποτέλεσμα ψυχολογίας.

Αβλεψίες όπως αυτή στο τέλος δεν συγχωρούνται. Δεν ήταν συμπαγής και τέτοια λάθη ομάδες όπως η Παρί και παίκτες όπως ο Καβάνι δεν τα αφήνουν ατιμώρητα. Απλά είναι τα πράγματα. Τον Ολυμπιακό τον πόνεσε όμως περισσότερο ο τραυματισμός του Μήτρογλου και τρίτη κάρτα που πήρε ο Μανιάτης.

Αμφότεροι χάνουν το ματς με την Αντερλεχτ. Τώρα χρειάζεται ηρεμία και υπομονή μέχρι το ματς με τους Βέλγους. Σε δυο εβδομάδες είναι ο αγώνας. Ο Ολυμπιακός κρατάει την τύχη στα χέρια του. Είναι ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη...