«Αισθάνομαι πολίτης του κόσμου»

Μια από τις σπουδαίες ειδήσεις του φετινού καλοκαιριού στο χάντμπολ είναι η συμφωνία του Δημήτρη Δημητρούλια με την Κέρχενγκ, ομάδα της πρώτης κατηγορίας του Λουξεμβούργου.

Έγινε έτσι ο πρώτος Έλληνας προπονητής χάντμπολ που φεύγει από την χώρα για να πάει να δουλέψει στο εξωτερικό και μάλιστα σε ανδρική ομάδα πρώτης κατηγορίας, ενώ αποχωρεί από το ελληνικό χάντμπολ μετά από 23 χρόνια συνεχής παρουσίας, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο 39χρονος προπονητής είχε πολλά να πει στο sport-fm.gr. Μετά από 14 χρόνια στον Δομήδη, 8 ως αθλητής και 6 ως προπονητής, αφήνει τους «Λύκους» για το μεγάλο όνειρο του εξωτερικού.

Ήταν αυτός που άλλαξε το στάτους του Διομήδη, το ρου της ιστορίας του στο χάντμπολ.
Μόλις σε ηλικία 33 ετών, η διοίκηση του εμπιστεύτηκε την θέση του πρώτου προπονητή. Την πρώτη χρονιά οδήγησε τον Διομήδη στην κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ -του πρώτου και μοναδικού ευρωπαϊκού τίτλου ελληνικής ομάδας στο χάντμπολ σάλας- και του πρωταθλήματος για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου.

Επιτυχία που επαναλήφθηκε το 2014 στους τελικούς με την ΑΕΚ, ενώ συνολικά οι «Λύκοι» συμμετείχαν υπό τις οδηγίες του σε 14 τελικούς (11 πρωταθλήματος, 2 Τσάλεντζ Καπ και έναν κυπέλλου)!

Ο Κατερινιώτης τεχνικός σε μία απολαυστική συνέντευξη μιλάει για την Κέρχενγκ, τους νέους του παίκτες, του Έλληνες που παίζουν στο Λουξεμβούργο, τα λάθη που έκανε, αυτά που δεν θέλει να κάνει, τους ανθρώπους του Διομήδη, όλα όσα θα ήθελε να κάνει.


Πως έγινε η επαφή με την Κέρχενγκ;
«Ο Ρικάρντο Τριλλίνι που ήταν προπονητής στην Κέρχενγκ περίμενε μία εξέλιξη από την Ιταλία. Είχαν συμφωνήσει να ανανεώσουν, αλλά αν υπήρχε πρόταση από την Ομοσπονδία, τότε θα έφευγε. Άλλαξε η διοίκηση και τελικά ανέλαβε την Εθνική ομάδα. Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα Τσιλιμπάρη για την υποστήριξη. Μέσω του Τριλλίνι τον οποίο είχε προπονητή στην Κονβερσάνο, έγινε η επαφή, μου ζητήθηκε ένα βιογραφικό από τον σύλλογο. Φάνηκε ενδιαφέρον στον πρόεδρο και μέσα στις συνεντεύξεις που έκαναν για την θέση του προπονητή κάλεσαν και εμένα. Πήγε καλά, νομίζω είδαν σε εμένα αυτό που ήθελαν σε σχέση με την ομάδα και πολύ γρήγορα ήρθαμε ξανά σε επαφή και συμφωνήσαμε. Αυτή ήταν η διαδικασία. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, ήταν ξαφνικό. Σίγουρα όμως μέσα μου ήμουν αποφασισμένος ότι αν έβρισκα μία ευκαιρία δεν θα την άφηνα. Μου άρεσε η πρόκληση και προχώρησα. Οπωσδήποτε είναι και θέμα συγκυριών. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δύσκολα θα βρεθώ στο εξωτερικό με μάνατζερ, οπότε επένδυσα στις γνωριμίες μου. Τελικά βρέθηκα έξω από κάτι που δεν περίμενα».

Το συμβόλαιο είναι για ένα χρόνο με δική σου οψιόν ανανέωσης;
«Ουσιαστικά ναι. Αυτό που συζήτησα με τον Πρόεδρο είναι πως αν ο πρώτος χρόνος δεν είναι καλός, θα μπορούσα να το σπάσω και εγώ. Αν δεν μπορέσω να κάνω αυτά που θέλω την πρώτη χρονιά, δύσκολα θα γίνουν την δεύτερη. Γενικά η διάρκεια του συμβολαίου δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα, έτσι λειτουργούσαν και με τον προηγούμενο προπονητή. Κάθε Μάρτιο συζητούσαν για την επόμενη σεζόν. Ξέρω όμως τι θέλω να κάνω και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα ζητήσω πολύ χρόνο, ούτως ο άλλος το να δουλεύω μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα με αποτελέσματα το ξέρω καλά. Στον Διομήδη κάθε χρόνο αλλάζαμε την μισή και παραπάνω ομάδα».



Είσαι έτοιμος να φύγεις και να μείνεις εκεί;
«Και σαν άνθρωπος αισθάνομαι πολίτης του κόσμου. Δεν θεωρώ ότι ψυχοσυναισθηματικά δεν μπορώ να φύγω από την Ελλάδα. Είμαι καλά, όπου νιώθω καλά. Αρκεί να κάνω αυτό που αγαπώ. Για το χάντμπολ πρώτα θυσίασα πάρα πολλά και μετά το άθλημα άρχισε να μου δίνει πράγματα. Αυτό που είναι δύσκολο να εξηγήσεις στον καθένα είναι οι θυσίες που έχεις κάνει για το χάντμπολ, σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα, πόσες φορές ντράπηκα επειδή παίζω χάντμπολ, πόσες φορές είχα καλύτερες επιλογές, αλλά τις άφησα. Θα ήθελα πολύ να τα καταφέρω για όλους αυτούς –και δεν είναι λίγοι- που αισθάνονται ότι δουλεύουν χωρίς να υπάρχει αντίκρισμα».

Τι σου ζήτησαν από την Κέρχενγκ για την επόμενη σεζόν;
«Είναι ένα πρωτάθλημα πολύ ανταγωνιστικό. Υπάρχουν πέντε ομάδες πολύ δυνατές, η Κέρχενγκ ήταν 4η και παραλίγο να μην βγει ούτε στην Ευρώπη. Είναι σημαντικό ότι θα παίξουμε στο Τσάλεντζ Καπ. Σίγουρα το Ες έχει ξεφύγει στο μπάτζετ. Σούπερ σταρ της ομάδας είναι ο Αλέκος Βασιλάκης έχει και ικανό- έμπειρο προπονητή. Για την Κέρχενγκ στόχος είναι να φτιαχτεί μία ομάδα με προοπτική, η οποία τα επόμενα χρόνια θα διεκδικήσει τίτλους. Φυσικά όμως θέλουμε να κερδίσουμε το Ες. Υπάρχει το κίνητρο, ο εγωισμός και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει να το βλέπω στους αθλητές μου».

Θα αυξηθεί το μπάτζετ; Πόσες μεταγραφικές κινήσεις θα γίνουν;
«Το μπάτζετ θα κυμανθεί στα ίδια επίπεδα με πέρσι (περίπου 500.000 ευρώ). Θα κάνουμε τρεις μεταγραφές, ψάχνουμε για τερματοφύλακα, αριστερό και δεξί ίντερ, οι οποίοι θα έχουν και τα πιο μεγάλα συμβόλαια στην ομάδα. Αν ο αριστερόχειρας είναι πολύ καλός εκτελεστής, δεν θα διστάσω, ακόμα και αν δεν έχει άλλα χαρακτηριστικά, όμως ο δεξιόχειρας πρέπει να παίζει και άμυνα. Για παράδειγμα ο Βόλφι που έπαιζε ίντερ και ήταν κεντρικός αμυντικός θα αποχωρήσει, οπότε πρέπει να αντικατασταθεί. Επίσης φεύγει ο δεξιός εξτρέμ Κάρλος Σπέρτι. Επιστρέφει ένας πολύ καλός πλέι μέικερ ο Μάρτιν Χούμελς και υπάρχει και ο Τομ Μάις, ο οποίος είναι επίσης πολύ ποιοτικός».

Πότε θα πας Λουξεμβούργο για μόνιμη εγκατάσταση;
«H προετοιμασία αρχίζει στις 3 Ιουλίου. Το διάστημα 20-30 Ιουλίου θα κάνουμε ένα break, το συνηθίζουν εκεί. Το δεύτερο στάδιο θα περιέχει πολλά φιλικά, θα το ήθελα να παίξω και με ελληνική ομάδα αν καταστεί δυνατό. Πάντως σίγουρα δεν θα κάνουμε φιλικά με ομάδα από το Λουξεμβούργο. Από ότι κατάλαβα δεν το συνηθίζουν, ενώ και τα φιλικά τους είναι κεκλεισμένων των θυρών, δεν θέλουν να έχουν εικόνα οι άλλες ομάδες των τακτικών. Είναι κάτι που μου έκανε εντύπωση. Επίσης θα συμμετέχουμε τον Αύγουστο και σε ένα δυνατό τουρνουά στην Ελβετία, το οποίο διοργανώνει η Βάκερ Τουν».

Είχες επικοινωνία με τον Κώστα Γιαννόπουλο και τον Αλέκο Βασιλάκη;
«Με τον Κώστα τα είπαμε από κοντά. Είναι στην ομάδα χρόνια. Έχει περάσει πολλά με σοβαρούς τραυματισμούς. Η χώρα υστερεί στο κομμάτι της αποκατάστασης με αποτέλεσμα να γίνουν λάθη. Έπρεπε να επενδύσει ο ίδιος οικονομικά στις αποθεραπείες του και να έρθει στην Ελλάδα. Υπάρχει αισιοδοξία ότι φέτος θα ξεκινήσει κανονικά προετοιμασία και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει. Ο Αλέκος όταν πήγα να υπογράψω δεν ήταν στο Λουξεμβούργο. Θα βρεθούμε όμως σίγουρα. Ζούμε όλοι κοντά, θα επισκεπτόμαστε ο ένας τον άλλο, θα είμαστε αντίπαλοι, αλλά είμαστε Έλληνες, έχουμε και θα έχουμε πάντα καλές σχέσεις. Έχω την αίσθηση ότι το γεγονός πως ο Αλέκος είναι σουπερ σταρ σε αυτή την χώρα έχει δημιουργήσει ένα ακόμα καλύτερο όνομα για τους Έλληνες. Ούτως η άλλως βέβαια το Λουξεμβούργο είναι μια χώρα που έχει καλή εικόνα για την Ελλάδα και τους Έλληνες».

Θα υπάρξει και άλλος Έλληνας στην ομάδα τη νέα σεζόν εκτός του Γιαννόπουλου;
«Είναι πολύ πιθανό να έρθει ένας ακόμα Έλληνας στην Κέρχενγκ. Έχω προτείνει έναν αθλητή σε μία θέση που η ομάδα έψαχνε να βρει λύση. Επίσης γνωρίζω ότι στο Λουξεμβούργο θα παίξει του χρόνου και ένας ακόμα συμπατριώτης μας. Ενδεχομένως η παρουσία μου εκεί, αν όλα πάνε καλά, να ανοίξει ακόμα περισσότερο την αγορά της Ελλάδας».



Τι παίρνεις μαζί σου φεύγοντας από την πατρίδα;
«Την δουλειά μου. Τα χρόνια που ξόδεψα πολλές ώρες για να φτιάξω ένα μοντέλο προπόνησης, παιχνιδιού και φιλοσοφίας. Είμαι πολύ περήφανος που έφυγαν πολλοί παίκτες από τα χέρια μου και από την ομάδα, όντας καλύτεροι χαντμπολίστες. Αποδείχθηκε αυτό και από την πορεία που είχαν μετά τον Διομήδη. Φτιάξαμε έναν κώδικα χαντμπολικής επικοινωνίας και αυτό θα προσπαθήσω να κάνω και εκεί. Και για κάποιους που έχουν την απορία δεν θα παίξω σύστημα 1-5 στην άμυνα, όπως παίζαμε φέτος. Φυσικά το μοντέλο και η φιλοσοφία είναι η ίδια. Αλίμονο αν πάω έξω και εμφανίσω έναν άλλο Δημητρούλια. Θα είμαι άξιος της μοίρας μου αν το κάνω αυτό. Το μοντέλο θα είναι το ίδιο, θα είμαι μία μίξη όλης της δουλειάς μαζί με την εμπειρία που έχω μαζέψει. Θα προσπαθήσω να αξιοποιήσω τις δυνατότητες του κάθε αθλητή. Το χάντμπολ είναι ένα, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Το μεγάλο στοίχημα είναι πόσο γρήγορα θα το επικοινωνήσω στην ομάδα. Εννοείται θα επενδύσω πολύ στην άμυνα και πιστεύω ότι θα μου δώσει πολλά αν τα καταφέρω. Το πρωτάθλημα έχει πολλούς ποιοτικούς επιθετικούς, αλλά είδα ότι υστερούν στις άμυνες. Θα ποντάρω στην άμυνα και την ταχύτητα. Σίγουρα θα δοκιμάσω μία πιο επιθετική 6-0, την 5-1, δηλαδή αυτά που δούλεψα και στο ξεκίνημα μου στον Διομήδη. Γενικά είμαι αισιόδοξος».

Τι αποκόμισες από την πρώτη σου επαφή με τους νέους σου αθλητές;
«Είναι παιδιά πολύ μορφωμένα. Φυσικά υπάρχουν και αθλητές που δεν είναι καθαροί επαγγελματίες, έτσι λειτουργούν σε αυτές τις χώρες, όπως και σε Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία. Δεν παύει να είναι πολύ καλοί αθλητές και εργατικοί. Νομίζω ότι οι πρώτες ενδείξεις είναι καλές, προσπαθώ να κερδίσω χρόνο μέσα από την επικοινωνία, ώστε όταν πάω εκεί να μην ξεκινήσω από το μηδέν. Με τον βοηθό μου μιλάμε καθημερινά, ονομάζεται Ράζβαν Τσελούζα είναι Ρουμάνος πρώην αθλητής της ομάδας και θα έχει και τον ρόλο του προπονητή τερματοφυλάκων. Θα έχω και έναν Ιταλό γυμναστή. Θα μπορούσα να πάρω μαζί μου κάποιον Έλληνα για συνεργάτη, αλλά σε πρώτη φάση θέλω να προσαρμοστώ και στο μέλλον ενδεχομένως να γίνει».

Σε αγχώνει το ότι είσαι ο πρώτος προπονητής που φεύγει από την Ελλάδα για να δουλέψει στο εξωτερικό;
«Το έχω σκεφτεί. Σίγουρα πάω σε ένα πρωτάθλημα που θα κριθώ, είναι ξεκάθαρο αυτό. Νομίζω ότι τα πράγματα θα είναι πιο δίκαια. Ξέρω καλά την ευθύνη που φέρω. Θέλω να μπω γρήγορα σε δημιουργικό mood. Αν αυτό αποτύχει πάλι θα είμαι καλά, γιατί θα το έχω κάνει όπως θέλω. Την ευθύνη που αναφέρεις για τους Έλληνες, την αισθάνομαι. Για μένα θα είναι υπερβολικά μεγάλη χαρά, αν μέσα από την δουλειά μου, ακουστεί ακόμα περισσότερο η Ελλάδα και δοθούν ευκαιρίες και σε άλλους Έλληνες. Θέλω να δείξω ότι οι Έλληνες προπονητές μπορούν να σταθούν επάξια στο εξωτερικό και μάλιστα σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας ανδρών».



Ποιες είναι η πιο σημαντική στιγμή και η πιο δυσάρεστη στην θητεία σου στον Διομήδη;
«Προφανώς η κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ. Ήταν η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής μου. Ζήσαμε ένα παραμύθι εκείνη την χρονιά, ήταν πέραν των προσδοκιών όλων μας. Όσοι το ζήσαμε, όπως το ζήσαμε αγαπήσαμε πολύ ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι όλη αυτή η ενέργεια όλων των ανθρώπων, ήρθε και κούμπωσε. Υπήρχε και τύχη, αλλά ήμασταν μία γενιά ανθρώπων που περισσότερα μας χρωστούσε το χάντμπολ, παρά εμείς στο χάντμπολ. Είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Όταν περάσουν τα χρόνια αρχίζεις να εκλογικεύεις εκείνα τα συναισθήματα που νιώσαμε. Ήταν πολύ έντονα. Χειρότερη στιγμή δεν είναι με τον ΠΑΟΚ (χαμένο πρωτάθλημα) το 2015, όπως πολλοί μπορεί να πιστεύουν. Είναι ο χαμένος τελικός πρωταθλήματος από την ΑΕΚ το 2013. Ήταν η αμέσως επόμενη χρονιά της κατάκτησης του Τσάλεντζ Καπ και χάσαμε το πρωτάθλημα μέσα στην Αγία Τριάδα. Στεναχωρήθηκα, όσο καμία άλλη φορά. Βέβαια είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να πονάω και να κουβαλάω την πίκρα μου, αυτό με χτίζει κιόλας».

Φεύγοντας για αυτό το νέο project κλείνει το «κεφάλαιο» Διομήδης;
«Θα είμαι πάντα Διομήδης και θα προσπαθήσω να βοηθήσω τον Διομήδη όσο μπορώ, όπως πχ στο Danaon Cup, με τις διασυνδέσεις που θα αποκτήσω ή ακόμα και μέσω της νέας μου ομάδας. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι όταν γυρίσω η πρώτη μου σκέψη είναι να αναλάβω την ανδρική ομάδα του Διομήδη. Αύριο- μεθαύριο θα έρθει καινούργιος προπονητής και εγώ είμαι υποχρεωμένος να τον στηρίξω. Είναι γνωστό ότι έχω προτείνει τον Γιώργο Ζαραβίνα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρουμε τους λόγους, είναι αυτονόητοι. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η υπόθεση, αλλά όποιος και να είναι ο επόμενος προπονητής δεν είναι δυνατόν να υπάρχει η… σκιά μου από πίσω».

Ποια λάθη θα ήθελες να τα αφήσεις πίσω και να μην τα επαναλάβεις στην νέα σελίδα που ανοίγεις;
«Εμείς οι προπονητές κάνουμε πολλά λάθη, όπως κάνουν και οι αθλητές και οι διαιτητές. Όποιος δεν το παραδέχεται είναι ψεύτης. Το θέμα είναι να μπορείς να δεις τα λάθη σου και να γίνεσαι καλύτερος. Και τακτικά και στην διαχείριση. Εχω αδικήσει αθλητές, τουλάχιστον αισθάνομαι όμως ότι τις περισσότερες φορές τα παραδέχομαι και τα τονίζω, πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μου για να μπορώ να ξεφύγω από αυτά. Ο εγωισμός μας κάποιες φορές δεν μας αφήνει να τα δούμε. Είναι θετικό ότι πηγαίνω στο εξωτερικό μετά από 6 χρόνια προπονητικής στην Ελλάδα και όχι μετά από 3-4 χρόνια, γιατί είμαι αρκετά πιο ώριμος και έμπειρος στην κρίση μου, ενώ έχω και λιγότερο εγωισμό. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να μην ξανακάνω λάθη. Ένα λάθος που δεν θέλω να ξανακάνω είναι να μην δώσω πολλές ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν τις αξίζουν. Αν νιώσω από την αρχή ότι είναι κάτι νοσηρό για την ομάδα, θα φροντίσω να το τελειώσω. Υπάρχουν άτομα κατά το παρελθόν που είχαν αυτές τις συμπεριφορές, είχαν και τα δίκια τους, λόγω συνθηκών, αλλά η δικιά μου η δουλειά ήταν να με ενδιαφέρει μόνο το γήπεδο. Για το καλό της ομάδας έπρεπε να τους είχα απομακρύνει».

Οι έντονες διαμαρτυρίες απέναντι στους διαιτητές είναι κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;
«Μας αρέσουν στην Ελλάδα οι αμπελοφιλοσοφίες. Θα παρακινούσα τους επικριτές μου γύρω από αυτό να θυμηθούν τη συμπεριφορά μου στα παιχνίδια του Τσάλεντζ Καπ. Η διαφορά μας στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει πολύς κόσμος στα γήπεδα και ο προπονητής ακούγεται. Επίσης οι διαιτητές στην Ελλάδα ασχολούνται πολύ με τους προπονητές, ενώ αυτή είναι δουλειά των παρατηρητών και το άλλο είναι ότι κάποιες φορές η μιζέρια της κατάστασης μας κάνουν να ξεφεύγουμε. Σίγουρα και εγώ έχω ξεφύγει, αλλά δεν συμβαίνει επειδή δεν έχουμε επίπεδο. Μαθαίνεις έναν λάθος τρόπο. Πολλές φορές όταν φώναζα έπαιρνα παραπάνω σφυρίγματα και όταν ήμουν ήρεμος τα έπαιρνε ο αντίπαλος προπονητής. Θεωρώ τον εαυτό μου προσαρμοστικό, αν και στο Λουξεμβούργο θα θέλουν να δουν κάτι πιο Μεσογειακό, κάτι πιο πικάντικο. Νομίζω θα μπω στο κλίμα».

Ποια ήταν η αντίδραση του Διομήδη και των αθλητών στο άκουσμα της αποχώρησης σου;
«Τα πρώτα άτομα που φρόντισα να ενημερώσω ήταν τους ανθρώπους του Διομήδη και της πόλης, τον Τάσο (Χειβιδόπουλος- αντιπεριφερειάρχης Αργολίδας), τον Δήμαρχο (Δημήτρης Καμπόσος), τον Κώστα (Βλαχοσπύρος- Πρόεδρος) και αμέσως μετά μίλησα με τους αθλητές μου. Κλείσαμε την χρονιά και μετά από καιρό, θα κρατούσαμε τον βασικό κορμό και πιστεύω θα είχαμε μία πολύ καλή σεζόν. Ήταν κάτι που μου άφησε πικρία. Δέθηκα με τα παιδιά και ήταν δύσκολο να τους πω ότι εγώ είμαι αυτός που φεύγει. Συνήθως οι αθλητές μου λένε ότι φεύγουν. Τώρα ήταν αλλιώς. Έχουν τον σεβασμό μου οι αθλητές αυτοί. Προσπάθησαν πολύ, ήταν η δυσκολότερη σεζόν στον Διομήδη και επίσης είμαι πολύ υπερήφανος για την στάση που κράτησαν όταν τους ενημέρωσα. Όλοι μου είπαν ότι είναι η ευκαιρία μου και μου ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Από την διοίκηση είχα παρόμοια αντιμετώπιση. Ήταν πράγματα που με άγχωναν. Σίγουρα το τελευταίο που θα ήθελα, ήταν να έφευγα τσακωμένος από τον Διομήδη. Χαίρομαι πολύ για τον τρόπο που το αντιμετώπισαν. Νιώθω τυχερός που η διοίκηση του Διομήδη με εμπιστεύτηκε το 2011 και θα τους ευγνωμονώ πάντα που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία, παρότι ήμουν νέος και άπειρος».

Ο Διομήδης θα συνεχίσει να κάνει πρωταθλητισμό; Με ποιο μοντέλο;
«Είμαι σίγουρος ότι αυτό πιστεύει η διοίκηση και εκτιμώ ότι αυτό θα προτείνει και ο νέος προπονητής. Θα πρέπει να είναι μια παρασκευαστική χρονιά για την ομάδα, δεν μπορεί να βγει και να μιλήσει για μεγάλα πράγματα. Φέτος μπαίνουν χρήματα στο χάντμπολ και κάποιες ομάδες θα ανεβάσουν το μπάτζετ. Ο Διομήδης πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να είναι παρών, να διεκδικεί θέση στην τετράδα, να διεκδικεί νίκες με μεγάλες ομάδες, αλλά δεν αξίζει να επενδύσει πολλά χρήματα σε παίκτες. Πρέπει να μείνει ο βασικός κορμός που έχει δουλευτεί και να γίνουν προσθήκες ουσίας. Φυσικά ο σύλλογος έχει πάντα φιλοδοξίες και η πόλη επίσης. Να σκεφτείς ότι κάποιοι στο Άργος θεώρησαν και αποτυχία ότι μπήκαμε στην τετράδα, ενώ στον χώρο του αθλήματος όλοι γνωρίζαμε την δυναμικότητα των ομάδων και ότι ήταν επιτυχία με τις υπάρχουσες συνθήκες. Η τοπική κοινωνία μας είχε συνηθίσει στους τελικούς, τους είχαμε καλομάθει στις επιτυχίες».

Κωνσταντίνος Χατζηδημητρίου