Οι στρατηγοί που πέτυχαν ό,τι και αν ακολουθήσει και τα πρωτοπαλίκαρά τους

Πάρτε μια ανάσα κι αναλογιστείτε τι έχει συμβεί για να εκτιμήσετε αυτό που βιώνουμε. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός εξασφάλισαν την παρουσία τους απευθείας στα playoffs της πιο ανταγωνιστικής Ευρωλίγκας όλων των εποχών, ο μεν ως δεύτερος και ο δε ως πέμπτος ή έκτος, με μια νίκη διαφορά. Επίτευγμα ουδόλως αμελητέο και το οποίο καθιστά πετυχημένη την πορεία τους ό,τι κι αν ακολουθήσει, μολονότι οι ίδιες οι ομάδες φρόντισαν να καλλιεργήσουν προσδοκίες με τις εμφανίσεις τους για ακόμη περισσότερα.

Εκτόξευση με σφραγίδα Αταμάν

Ο Παναθηναϊκός διένυσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα όση απόσταση δεν θα περίμενε κι ο πιο αισιόδοξος φίλος του. Από 17ος, με έντεκα νίκες όλη τη σεζόν πέρσι, θα τερματίσει δεύτερος και με δώδεκα νίκες παραπάνω τη φετινή περίοδο. Πρόκειται για αναμόρφωση που δεν έχει ταίρι στα χρονικά της διοργάνωσης και φέρει τη σφραγίδα του Εργκίν Αταμάν. Γιατί καλά και αναγκαία τα εκατομμύρια που ξόδεψε αφειδώς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αλλά μεγάλα μπάτζετ, ενίοτε και μεγαλύτερα, είχαν κι άλλες ομάδες που τερμάτισαν πίσω από τους «πράσινους», άλλες που παλεύουν να προλάβουν το last call των play in και άλλες που έχουν ήδη αποτύχει.



Ο Τούρκος προπονητής παρέλαβε χάος και το έβαλε σε τάξη. Και παρότι ανάμεσα στις δεκάδες κρίσιμες αποφάσεις που κλήθηκε να πάρει πριν την έναρξη της σεζόν έκανε και λάθη, από τη στελέχωση του ρόστερ σε κάποιες θέσεις μέχρι τη διαχείριση κάποιων παικτών, το τελικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα. Ακόμη και η εμμονή του να πορεύεται στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν με 6-7 παίκτες μπορεί να δικαιολογηθεί, αφού σε παιχνίδια που ο πάγκος του πρόσφερε άμεσα έδειξε διάθεση να ανοίξει το rotation, με αποκορύφωμα τη νίκη στο Μόναχο που έβαλε τη σφραγίδα στην εντυπωσιακή πορεία στην Ευρωλίγκα. Το μεγαλύτερο παράσημό του είναι πως κατάφερε να μετατρέψει ένα άκρως επιθετικογενές ρόστερ και με λιγοστές μονάδες που έφεραν την ετικέτα του καλού αμυντικού σε μα καταπληκτική αμυντική «μηχανή», που μοιράζεται με τη Ρεάλ την καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας.

Ο Αταμάν πέτυχε, ακόμη κι αν δεν πάει Final 4, δεν πάρει το έβδομο ή δεν κατακτήσει καν το πρωτάθλημα. Και παρότι συνήθως οι προπονητές και οι παίκτες κρίνονται από τα παιχνίδια που κρίνουν τα πάντα εκ του αποτελέσματος, ας αναλογιστούν όλοι πού ήταν ο Παναθηναϊκός τον Οκτώβριο και πού βρίσκεται τώρα. Το έργο που παρουσίασε ο Τούρκος προπονητής και η πρόοδος της ομάδας δεν αμφισβητούνται και ούτε θα πρέπει να απαξιωθούν ακόμη κι αν οι «πράσινοι» τελειώσουν τη σεζόν με άδεια χέρια.

Συνέπεια με υπογραφή Μπαρτζώκα

Ο Ολυμπιακός, αντίστοιχα, φέρει την υπογραφή του προπονητή του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει με διαφορά τη μεγαλύτερη επίδραση από κάθε άλλο κόουτς σε έναν οργανισμό της Ευρωλίγκας, όχι φέτος αλλά σε βάθος τεσσάρων ετών πια. Σε μια σεζόν που άρχισε στραβά με την απώλεια δύο κορυφαίων παικτών του περσινού ρόστερ, με αρκετά προβλήματα τραυματισμών καθ’ όλη τη σεζόν και στραβά αποτελέσματα, ο ίδιος έδειξε εμπιστοσύνη πρωτίστως στη δουλειά του.



Ασφαλώς ούτε εκείνος απέφυγε τα λάθη, αλλά αυτό είναι φυσικό. Όμως είχε το θάρρος να τα αναγνωρίσει, έστω κι αν όχι δημόσια, έκανε-με τη βοήθεια της διοίκησης τις απαραίτητες διορθώσεις στην πορεία και ο Ολυμπιακός από το 7-8 και τα μαύρα σύννεφα, έφτασε στο 21-12. Με εξασφαλισμένη θέση στα playoffs και κάθε αντίπαλο να θέλει να τον αποφύγει στις διασταυρώσεις. Αλλά και με τη βεβαιότητα πως όσο εκείνος είναι στο τιμόνι, ο οργανισμός θα δουλεύει ρολόι. Άλλοτε με μεγαλύτερη κι άλλοτε με μικρότερη επιτυχία, αλλά πάντα με συνέπεια και αρχές. Η δική του παρουσία, πάνω από όλα, εγγυάται πως ο Ολυμπιακός θα είναι εκεί, λίγο πάνω, λίγο κάτω, αλλά εκεί. Και του χρόνου και σε δύο χρόνια και σε τρία, αν κάποιοι δεν προβαίνουν σε βιαστικές κρίσεις από ένα, δύο ή τρία παιχνίδια που μπορεί να είχαν κακή έκβαση, αλλά κοιτάζουν-όπως θα έπρεπε-τη μεγάλη εικόνα.

Θα’ ναι, σαν να μπαίνει η άνοιξη του Σλούκα

Το χαστούκι στο Κύπελλο ήταν ηχηρό, προκάλεσε αμφιβολίες, αλλά ο άνθρωπος που πήρε από το χέρι τον Παναθηναϊκό και τον οδήγησε σε ένα σχεδόν άψογο finish στην Ευρωλίγκα (με μοναδική εκτροπή στο ντέρμπι του ΣΕΦ) ήταν ο Κώστας Σλούκας. Αφήνοντας πίσω ένα δίμηνο μπες-βγες με μυϊκά προβλήματα, στα επτά τελευταία παιχνίδια της regular season «έγραψε» 14,8 πόντους με 95% στις βολές (19/20), 68% στα δίποντα (17/25) και 50% στα τρίποντα (17/34), 6,2 ασίστ για μόλις 1,5 λάθη ανά αγώνα και με +67 για την ομάδα του στο διάστημα που ήταν στο παρκέ. Πραγματικός ηγέτης, με απίθανο ποσοστό ευστοχίας στις αποφάσεις του, αλλά και διάθεση/αποτελεσματικότητα στην πίσω πλευρά του παρκέ.



Γνωρίζαμε πως η άνοιξη είναι η εποχή που ο Σλούκας ανθίζει, αλλά το step up που έκανε ξεπέρασε κάθε προσδοκία και ανεβαίνοντας ο ίδιος ανέβηκε κι όλος ο Παναθηναϊκός, που άφησε κατά μέρους το συχνά μονότονο Nunn-o-ball, έγινε ομάδα με τριγωνομετρία, σωστές αποστάσεις, καλύτερη δημιουργία και ποικιλία στην επίθεσή του. Με τον 34χρονο γκαρντ στα επίπεδα που ήταν (πλην λίγων εκλάμψεων) ως τα τέλη Φλεβάρη, οι «πράσινοι» δεν θα θύμιζαν τον… Κενυάτη που κρατούσε το καλό του σπριντ για το τέλος του αγώνα αντοχής.

Πιο… Ράιτ δεν γινόταν

Γυρίστε λίγο τον χρόνο πίσω… Στη στιγμή που ο Ολυμπιακός χάνει με σοβαρό τραυματισμό τον Μιλουτίνοφ, έχει στα πιτ τον Φαλ και στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό χτυπά και ο Πετρούσεφ. Με το ρεκόρ στο 12-11 στην Ευρωλίγκα και μαύρα σύννεφα πάνω από το ΣΕΦ, σε σημείο που να αμφισβητείται από ευκαιριακούς οπαδούς ακόμη κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Κι εκεί ο «σκακιστής» κάνει την κίνηση που τα αλλάζει όλα. Μια προσθήκη ανάγκης, που έπρεπε να γίνει άμεσα για να μην παίζει ο Ολυμπιακός με τον… Σίκμα στο «5» στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, αποδείχτηκε κίνηση ματ. Ο Μόουζες Ράιτ αποδείχτηκε όχι ένα προσωρινό μπάλωμα, αλλά ένας παίκτης που-δίχως υπερβολή-αναμόρφωσε την ομάδα.



Ο Αμερικανός σαν να προκάλεσε ηλεκτροσόκ σε όλο τον οργανισμό με την αστείρευτη ενέργειά του, έφτιαξε το… κέφι στην κερκίδα και επί των ημερών του ο Ολυμπιακός έχασε μόνο από την (εξαιρετικά φορμαρισμένη Εφές). Έφερε νέες διαστάσεις στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, με πικ εν ρολ, παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, εσχάτως και μακρινό σουτ, χάρισε ποικιλία επιλογών που δεν πρόσφεραν Φαλ και Μιλουτίνοφ και μολονότι ρούκι εξελίχθηκε σε clutch player. Με επιδόσεις όπως 10 πόντοι με 75,5% στα δίποντα (37/49) και 12,1 στο ranking κατά μέσο όρο, αλλά και +34 όση ώρα είναι στην πεντάδα, ο Μωυσής βοήθησε να… χωριστεί στα δύο η φουρτουνιασμένη θάλασσα στην οποία βρισκόταν ο Ολυμπιακός και να τον οδηγήσει σε ένα απάνεμο λιμάνι. Και σκεφτείτε πως είναι μόλις 70 μέρες στην ομάδα…

ΥΓ: Παναθηναϊκός-Μακάμπι και Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα τα πιο λογικά σενάρια... Ο δρόμος είναι ανοιχτός, αλλά δύσβατος.