Μην υποτιμάτε την ομάδα σας! Και τον Σλούκα!

Πώς το’ χε πει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς; «Μην υποτιμάτε την ομάδα μου!», ήταν η ατάκα που… έγραψε μετά από ένα ντέρμπι στο οποίο ο Παναθηναϊκός πήρε ισοπαλία χωρίς καλή απόδοση από τον ανώτερο σε εκείνο το ματς Ολυμπιακό. Η ατάκα αυτή έχει εφαρμογή και σε μια παράφρασή της. «Μην υποτιμάτε την ομάδα σας», θα σύστηνε κανείς σε πολλούς φίλους του Ολυμπιακού που μετά το break της Φενέρμπαχτσε έσπευσαν να αρχίσουν την γκρίνια.

«Θόλωσε ο Μπαρτζώκας», «ντεφορμέ εδώ και μήνες η ομάδα, έχουν σκάσει οι παίκτες», «δεν είναι ηγέτης ο Βεζένκοφ», «σε κακή κατάσταση ο Σλούκας», ήταν λίγα μόνο από τα... συμπεράσματα της μιας βραδιάς που έβλεπε κανείς στα social media (και όχι μόνο) από τους οπαδούς της… νίκης. Εκείνοι που βλέπουν και καταλαβαίνουν μπάσκετ, εκείνοι που ξέρουν να εκτιμούν και δεν αρχίζουν τις αποδομήσεις στην πρώτη στραβή, δεν βιάστηκαν να… αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους απέναντι σε μια ομάδα που την έχτισε μέρα-μέρα και την κέρδισε με το σπαθί της εδώ και τόσους μήνες με το μπάσκετ που αποδίδει, τη συνέπεια, αλλά και την ικανότητα να αντιδρά όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο. Και δικαιώθηκαν πανηγυρικά με το μεγάλο διπλό της Τετάρτης.



Σύμφωνοι, ο Ολυμπιακός δεν ήταν τόσο καλός στο πρώτο παιχνίδι, ενώ παρουσιάστηκε κακός στο δεύτερο. Όμως ο πανικός και η έλλειψη εμπιστοσύνης δεν αξίζει στη συγκεκριμένη ομάδα. Παρά τις δυσκολίες που είχε προκαλέσει η Φενέρ και η τακτική του Δημήτρη Ιτούδη, η απλή λογική έλεγε ότι αν οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχαναν ξανά κατά κράτος την μάχη των κατοχών, θα έπαιρναν την (τουλάχιστον) μία νίκη που έψαχναν στην Πόλη. Από τις -18 κατοχές του Game 2 στο ΣΕΦ, που ο Ολυμπιακός δεν διασύρθηκε δα, αλλά έχασε με τέσσερις πόντους στο τέλος και θα μπορούσε ακόμη κι έτσι να κερδίσει, το πρώτο βήμα για το break έγινε με την εξισορρόπηση των κατοχών. Η νωθρότητα και η έλλειψη συγκέντρωσης της Παρασκευής έδωσε τη θέση της σε hustle plays, πάθος, διάθεση αυτοθυσίας και ένταση από την αρχή ως το τέλος.

Από το κυνηγητό του Παπανικολάου σε φόργουορντ και κοντούς, τα σπρωξίματα του Μπλακ και του Φαλ με τους αντιπάλους για μια καλή θέση στη ρακέτα, τα οκτώ ριμπάουντ του Γουόκαπ και τα έξυπνα φάουλ του Λαρεντζάκη, μέχρι τον αγώνα του Βεζένκοφ για να βρει ένα μικρό «ξέφωτο» και να εκτελέσει, αλλά και το μάτι του Σλούκα που γυάλιζε από το πρώτο λεπτό μέχρι το ιστορικό τρίποντο νίκης, ο Ολυμπιακός έδειχνε πως δεν θα πέσει αμαχητί. Δίχως να παίξει πολύ ποιοτικότερο μπάσκετ από τα δύο πρώτα ματς της σειράς, με λίγες για τα φετινά δεδομένα του ασίστ (16) και μόλις 25% στα τρίποντα, απέδρασε πρωτίστως-και πέρα από τις μικρές πλην όμως πολύτιμες τακτικές τροποποιήσεις του Μπαρτζώκα-γιατί δεν άφησε καμία μπάλα «αδέσποτη».



Αλλά και γιατί σε αντίθεση με τον προηγούμενο αγώνα ακούμπησε την μπάλα στα κατάλληλα χέρια στο τέλος. Σε αυτά του Βεζένκοφ και του Σλούκα. Ο πρώτος πιστοποίησε πως ένας ηγέτης δεν χρειάζεται καν να κάνει ντρίμπλα, αν το σύνολο και οι συμπαίκτες του λειτουργούν έτσι ώστε να του δώσουν τον ελάχιστο χώρο και χρόνο που χρειάζεται για να το «μπουμπουνίσει». Και ο δεύτερος σε μια στιγμή που θα γίνει vintage έδειξε πως είναι ο κορυφαίος closer που έχει βγάλει το ελληνικό μπάσκετ από την εποχή του Σπανούλη. Αλήθεια, αμφιβάλλει κανείς ακόμη για την πολυτιμότητά του και την αναγκαιότητα να ανανεώσει για να μείνει ως το τέλος της καριέρας του στον Ολυμπιακό; Όχι (μόνο) επειδή είναι Έλληνας, αλλά γιατί η κλάση του υπαγορεύει κάτι τέτοιο.

Η τελευταία φάση είναι η επιτομή της στόφας νικητή του Σλούκα. Δεν σκόραρε επειδή αντιμετώπισε κάποια χαλαρή άμυνα ή κάποια ασυνεννοησία των παικτών της Φενέρ, αλλά επειδή είναι αυτός που είναι. Η άμυνα των παικτών του Δημήτρη Ιτούδη τα έκανε όλα σωστά: ο πελώριος Τζεκίρι πήγε για να δυσκολέψει την εισαγωγική πάσα, οι δύο καλύτεροι αμυντικοί της ομάδας, Πιέρ και Χέιζ-Ντέιβις, βγήκαν πάνω στους δύο προφανείς «στόχους» της επίθεσης του Ολυμπιακού, ο Σλούκας με φοβερή ραχιαία πήγε ανάποδα από το σκριν του Βεζένκοφ ξεγελώντας τον Πιέρ και βρήκε τα μίνιμουμ εκατοστά και… νανοσεκόντ για να εκτελέσει παρότι ο Χέιζ-Ντέιβις έβαλε την χερούκλα του σχεδόν πάνω στην μπάλα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…



«Μην υποτιμάτε και τον αντίπαλο»

Η σειρά ΔΕΝ είναι όμως ακόμη… ιστορία. Το μομέντουμ και η προϊστορία (καμία ομάδα με πλεονέκτημα έδρας δεν έχει αποκλειστεί σε σειρά πέντε αγώνων έχοντας προηγηθεί με 2-1) δείχνουν Ολυμπιακό, αλλά ο μεγαλύτερος αντίπαλος για τους Πειραιώτες είναι η επανάπαυση στο μαξιλαράκι του πέμπτου αγώνα στο ΣΕΦ. Θα είναι μέγιστο λάθος, αφού η αναβλητικότητα δεν βοηθά ποτέ. Γιατί, άλλωστε, να μην τελειώσεις αύριο μια δουλειά που μπορείς να τελειώσεις και την ερχόμενη Τρίτη;

Και για να μην ξεχνιόμαστε: ο Ολυμπιακός δεν έχει απέναντί του καμιά ομαδούλα της σειράς, αλλά ένα σύνολο με προσωπικότητες, εξαιρετική καθοδήγηση και φοβερή ποιότητα, παρά τις απουσίες που έχει η Φενέρ. Άρα, εκτός από το «Μην υποτιμάτε την ομάδα σας», θα είναι χρήσιμη συμβουλή και το «Μην υποτιμάτε τον αντίπαλο». Αυτό για τους οπαδούς της νίκης και τους δούλους της στιγμής. Όχι για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του, που ξέρουν πολύ καλά ποιους έχουν απέναντί τους και πόσο μόχθησαν για αυτό το 2-1. Και πόσο πρέπει να μοχθήσουν για το «one more», που έλεγαν όλοι στα αποδυτήρια χθες βράδυ.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis