Δικαίως φωνάζουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός: Διαιτητές και challenge… ανεπαρκή στην Ευρωλίγκα

Λένε πως αντιλαμβάνεσαι καλύτερα ένα πρόβλημα όταν πλήττει το δικό σου «σπίτι». Η έκτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας ήρθε να επιβεβαιώσει το τεράστιο ζήτημα που υπάρχει με τις διαιτησίες στη διοργάνωση, μετά τα σοβαρότατα λάθη που έγιναν σε βάρος Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Κι έρχεται ως συνέχεια των πολλών κακών διαιτησιών στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ.

Ουδείς αντιλέγει πως το μπάσκετ είναι το πιο δύσκολα διαιτητεύσιμο άθλημα, με τον αριθμό των επαφών, την ταχύτητα του παιχνιδιού και την πολυπλοκότητα των κανονισμών που το διέπουν. Είναι, ωστόσο, προφανές και όχι μόνο από τις δυσάρεστες εμπειρίες των ελληνικών ομάδων αυτή την εβδομάδα πως ούτε στην Ευρωλίγκα το επίπεδο είναι υψηλό και κρίνονται αγώνες από την ανεπάρκεια των διαιτητών.



Φάσεις σαν το φάουλ του Έξουμ στην προσπάθεια του Μπέικον για κάρφωμα ή αυτό του Κλαβέρ στο σουτ του Σλούκα είναι τόσο εξόφθαλμες, που τα λάθη δεν δικαιολογούνται. Πόσω μάλλον όταν κρίνουν παιχνίδια, αφού ο Παναθηναϊκός αντί να πάει στο -4 βρέθηκε στην ίδια φάση στο -10 και ο Ολυμπιακός στερήθηκε δύο βολές που θα μπορούσαν να του δώσουν τη νίκη σε ένα ματς που έχασε στον πόντο. Κι ασφαλώς δεν είναι αυτές οι μοναδικές φάσεις που έγιναν σοβαρά λάθη, αλλά οι πιο χαρακτηριστικές.

Λάθη, ασφαλώς, θα γίνονται πάντα όσο εμπλέκεται ο ανθρώπινος παράγοντας. Συμβαίνει και στο ΝΒΑ, ωστόσο εκεί-σε αντίθεση με την Ευρώπη-ο κανονισμός του challenge έχει πραγματική αξία, έστω κι αν ΚΑΙ εκεί υπάρχει δυνατότητα μόνο για ένα. Γιατί το challenge περιλαμβάνει μια πολύ ευρύτερη γκάμα παραβάσεων για δυνατότητα ένστασης σε σχέση με την Ευρωλίγκα, πέραν φυσικά από την πολυτιμότητα του NBA Replay Center που διαφωτίζει γρήγορα αμφισβητούμενες φάσεις.

Στην Ευρωλίγκα σοβαρά λάθη σαν αυτά στα φάουλ που έγιναν σε Μπέικον και Σλούκα δεν μπορούν να διορθωθούν από το Challenge αν δεν τροποποιηθεί ο κανονισμός. Αρχικά θα πρέπει να «επιτραπεί» στο Challenge που αφορά στα φάουλ να μην περιλαμβάνει μόνο τις περιπτώσεις που κάποιο αναβαθμίζεται από απλό σε αντιαθλητικό ή αντίστροφα υποβαθμίζεται, αλλά και να εξετάζεται αν όντως υπήρξε φάουλ ή όχι. Και φυσικά αυτό προϋποθέτει σφύριγμα για να σταματήσει το χρονόμετρο από τους διαιτητές ώστε να μπορεί να εξεταστεί μια φάση για την οποία και οι ίδιοι μπορεί να έχουν αμφιβολίες. Γιατί, δυστυχώς, το Challenge στο μπάσκετ δεν μπορεί να λειτουργήσει αναδρομικά, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με το VAR στο ποδόσφαιρο.



Αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, οι διαιτητές σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ θα μπορούσαν να είχαν σφυρίξει, ακόμη κι αν δεν ήταν σίγουροι σε ζωντανή ροή αγώνα, στις φάσεις του Μπέικον και του Σλούκα και στη συνέχεια το replay θα έκανε απονομή δικαιοσύνης. Αυτή τη στιγμή το Challenge που έχει δοθεί στους προπονητές της Ευρωλίγκας είναι πρακτικά… άχρηστο. Κι αυτό γιατί τα πεδία που περιλαμβάνει αφορούν ως επί το πλείστον πιθανές παραβάσεις που μπορούν να επανεξετάσουν και μόνοι τους οι διαιτητές και η πλειονότητα αυτών το κάνει ούτως ή άλλως (ενίοτε πολύ σχολαστικά) για να αποφύγουν τη γκρίνια.

Είναι κρίμα, λοιπόν, οι δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία να μην αξιοποιούνται και φτάνοντας στο 2022 να μιλάμε ακόμη για σοβαρά λάθη θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με μια απλή τροποποίηση των κανονισμών. Και, στο τέλος, αν δεν μπορούμε να βελτιώσουμε το επίπεδο των διαιτητών, ας βελτιώσουμε το πλαίσιο που θα προστατεύει τις ομάδες από την ανεπάρκειά τους.

ΥΓ: Ασφαλώς Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έπαιξαν αρκετά κάτω από τις δυνατότητές τους, με συνέπεια να ηττηθούν από Παρτιζάν και Βαλένθια αντίστοιχα. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι αμφότεροι αδικήθηκαν κατάφορα και δεν σημαίνει ότι δεν δικαιούνταν τη νίκη ακόμη κι αν δεν απέδωσαν στο 100%.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis