Το δικαίωμα για μία συν μία της Εθνικής και το κυνήγι του μοναχικού μάγου Λούκα

Οι… boomers ή έστω όσοι παρακολουθούν κολεγιακό πρωτάθλημα θα γνωρίζουν καλά τον όρο «μία συν μία». Αυτόν τον απαρχαιωμένο κανονισμό που έδινε τη δυνατότητα σε έναν παίκτη να εκτελέσει δύο βολές, αλλά τη δεύτερη υπό την προϋπόθεση πως θα ευστοχήσει στην πρώτη. Αυτή ακριβώς τη συνθήκη έχει να αντιμετωπίσει και η Εθνική ομάδα φτάνοντας στο Σαββατοκύριακο της κρίσης για το Προολυμπιακό Τουρνουά. Κερδίζει το Σάββατο τη Σλοβενία και έχει δικαίωμα για δεύτερη «βολή» με στόχο το Παρίσι (τη Λιλ για την ακρίβεια και... βλέπουμε). Χάνει (χτυπάμε ξύλο) και το όνειρο σβήνει εδώ…

Ο Λούκα είναι μόνος, ο Γιάννης όχι…

Η «ανάγνωση» του ημιτελικού ως… μονού ανάμεσα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Λούκα Ντόντσιτς δικαιολογείται μόνο για εμπορικούς λόγους. Γιατί-πολύ απλά-η τύχη του αγώνα μοιάζει αδύνατο να κριθεί αποκλειστικά από την απόδοση των δύο mega star των ομάδων και το πιθανότερο είναι το βαρόμετρο να αποτελέσει το supporting cast τους. Εκεί έγκειται η τουλάχιστον θεωρητική υπεροχή της ελληνικής ομάδας και η κοινή παραδοχή πως είναι φαβορί στο ζευγάρι. Την ώρα που ο Greek Freak έχει παραστάτες παίκτες που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο, ο Luka Magic τούς ψάχνει με το κιάλι.



Επιπροσθέτως, ο Βασίλης Σπανούλης έχει την πολυτέλεια να διαθέτει αρκετό κόσμο που θα ρίξει πάνω στο σημείο αναφοράς της Σλοβενίας για του προκαλέσει φθορά σωματική και πνευματική, αστοχία, εκνευρισμό και να διακόψει την τροφοδοσία των ετερόφωτων συμπαικτών του. Γουόκαπ, Καλάθης, Καλαϊτζάκης, Λαρεντζάκης, Παπανικολάου είναι έτοιμοι να κάνουν βάρδιες στο μαρκάρισμα του Ντόντσιτς «επενδύοντας» στην εμφανή του εξάντληση. Αντίθετα, ο Αλεξάνταρ Σέκουλιτς δεν μοιάζει να έχει τα εργαλεία για να προσπαθήσει να αναχαιτίσει τον Αντετοκούνμπο. Ο Νίμπο δεν έχει το μέγεθος, ο Τσάντσαρ τα… πόδια, ο Ντίμετς την ποιότητα για να ενοχλήσουν τον Greek Freak, ο οποίος έχει κι ένα επιπλέον ατού. Σε αντίθεση με το αντίπαλον δέος, το παιχνίδι αυτής της Εθνικής δεν ξεκινά και τελειώνει με εκείνον, καθώς υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές πηγές δημιουργίας και εκτέλεσης.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ο ημιτελικός θα κριθεί από πόσο η ελληνική άμυνα θα αναγκάσει τον Ντόντσιτς να μοχθήσει για να γίνει παραγωγικός. Το σενάριο εξουδετερωθεί… ξεχάστε το, ο Λούκα θα βρει τους τρόπους να γράψει και πάλι μεγάλα νούμερα και πιθανώς ένα τρίτο τριπλ-νταμπλ στο τουρνουά. Όμως αν το κυνήγι του Σλοβένου μάγου είναι αποτελεσματικό, μπορεί οι αριθμοί του τελικά να μοιάζουν empty stats και ανεπαρκείς για να σώσουν την ομάδα του.

Πίεση; Τι είναι αυτό;

Τα 15 χρόνια χωρίς επιτυχία είναι πολλά για την Εθνική ομάδα. Πόσω μάλλον όταν αυτά τα πέτρινα χρόνια εκτείνονται σε μια περίοδο που κάθε άλλο παρά ένδεια σε ποιότητα υπήρχε. Φέτος που υπάρχουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια οι προϋποθέσεις για κάτι σημαντικό, είναι αμαρτία να χαθεί αυτή η ευκαιρία. Το ελληνικό συγκρότημα υπερέχει του ανταγωνισμού σε όλους τους τομείς και μόνο ο κακός του εαυτός μπορεί να φέρει κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα. Όσο για την κουβέντα περί πίεσης, είναι ανεδαφική. Τι πίεση μπορεί να νιώθουν παιδιά που έχουν παίξει αμέτρητους τελικούς στο υψηλότερο επίπεδο και σε εχθρικές έδρες;

ΥΓ: Κρίμα για τον Κώστα Αντετοκούνμπο. Η απουσία του είναι σημαντική, όχι τόσο για τον ημιτελικό όπου οι ψηλοί της Εθνικής ομάδας φτάνουν και περισσεύουν, αλλά για έναν πιθανό τελικό με την Κροατία που έχει δύναμη πυρρός κοντά στο καλάθι. Μακάρι κι αυτός, αλλά και ο άλλος Κώστας να είναι υγιείς και διαθέσιμοι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί θα πρέπει να πάμε με τους καλύτερους διαθέσιμους.