Εργκίν Αταμάν: Ιδιοφυής, επικοινωνιακός, συγκρουσιακός αλλά είναι ο… the man;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Όποιος δυσφόρησε στο άκουσμα του ονόματος του Εργκίν Αταμάν ως νέου προπονητή του Παναθηναϊκού, είτε επειδή θεωρεί τον Τούρκο υπερτιμημένο, είτε επειδή προτιμούσε κάποιον άλλο στη θέση του, είναι σαν να του χάρισαν γάιδαρο και τον κοιτάζει στα δόντια. Για μια ομάδα που ταλαιπωρήθηκε αρκετά τα τελευταία χρόνια με τις επιλογές που έκανε για τον πάγκο της, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κριθεί ως αμφιλεγόμενη η επιλογή του ανθρώπου που δημιούργησε την καλύτερη-με διαφορά-ομάδα της προηγούμενης τριετίας.

Σεβαστό, λοιπόν, για οποιονδήποτε (μεταξύ αυτών και ο υπογράφων) να θεωρεί πως θα ήταν προτιμότερος για τον πάγκο ένας Πάμπλο Λάσο, ένας Τσάβι Πασκουάλ ή ένας Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αλλά την επιλογή του Εργκίν Αταμάν μόνο… πισωγύρισμα δεν τη λες. Τόσο ως προς την προσωπικότητα, τα «γαλόνια» και την εμπειρία του νέου προπονητή, όσο και (κυρίως) ως προς το τάιμινγκ της πρόσληψης, που δίνει χρόνο και περισσότερες επιλογές στην αγορά στον Τούρκο τεχνικό για να σχεδιάσει και να χτίσει την ομάδα όπως ο ίδιος θέλει. Για όποιον αμφιβάλλει, ας θυμηθεί ότι πέρσι ο Παναθηναϊκός κατέληξε να προσλάβει στις 30 Ιουνίου (!) τον Ντέγιαν Ράντονιτς, που είχε… περισσέψει στην αγορά από τους προπονητές επιπέδου Ευρωλίγκας, με τους καλύτερους προπονητές και παίκτες κλεισμένους ήδη από άλλες ομάδες.

Ένας ιδιοφυής «τρελός» που λατρεύει τις προκλήσεις

Τον αγαπάς ή τον μισείς (ή αγαπάς να τον μισείς), ο Εργκίν Αταμάν υπάγεται στην κατηγορία των ανθρώπων που μόνο αδιάφορο δεν σε αφήνουν. Ακόμη και οι πολέμιοί του παραδέχονται πως πρόκειται για έναν πανέξυπνο ως και ιδιοφυή άνθρωπο, αυτοδημιούργητο μπασκετικά, που δεν αρκέστηκε ποτέ στα πλούτη της οικογένειάς του (η οποία είναι από τις ισχυρότερες της Τουρκίας κατέχοντας μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παγκοσμίως σε κάλτσες και καλσόν) αλλά χάραξε από μικρός τον δικό του δρόμο και ακολούθησε την καρδιά του που χτυπούσε στον ρυθμό που σκάει η πορτοκαλί μπάλα στο παρκέ. Το… σουλούπι και το ταλέντο του δεν τον βοήθησε να σταδιοδρομήσει στο παρκέ, αλλά είχε το θάρρος να το αντιληφθεί, να το αποδεχτεί και να στραφεί από τα 20 (!) και τον περασμένο αιώνα (1996) στην προπονητική.

Σε ήδη 37 χρόνια καριέρας έχει ζήσει και έχει κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο, αλλά ίσως το μεγαλύτερο «παράσημό» του ήταν ότι χάρισε τίτλους σε έξι διαφορετικές ομάδες, καμία εκ των οποίων δεν ήταν στα… ντουζένια της όταν την παρέλαβε. Ουδέποτε αρκέστηκε σε «εύκολες» αποστολές, αλλά κυνηγούσε τις προκλήσεις. Ανέλαβε ομάδες με περιορισμένους πόρους, παρηκμασμένους συλλόγους ή και αποστολές αυτοκτονίας, τα έβαλε με ολάκερο Ομπράντοβιτς και σημείωσε αρκετές νίκες απέναντί του, κάθισε στον πάγκο της under achiever Εθνικής Τουρκίας σε δύσκολη συγκυρία, ενώ παρέλαβε την Εφές τελευταία στην Ευρωλίγκα και την οδήγησε σε δύο Ευρωλίγκες που θα ήταν κάλλιστα τρεις αν δεν μεσολαβούσε το «λουκέτο» της πανδημίας το 2020.

Θα μπορούσε, στην παρούσα φάση, να δουλέψει οπουδήποτε επιθυμούσε έχοντας κλείσει, έστω και άσχημα, τον απόλυτα πετυχημένο κύκλο του στην Εφές. Με το «ντόμινο» που επίκειται στους πάγκους της Ευρωλίγκας το προσεχές διάστημα, θα είχε σίγουρα την επιλογή να πάει σε ομάδα κορυφαίου επιπέδου και με τεράστιο μπάτζετ διαθέσιμο. Όμως, είπαμε, ο τύπος αυτός αρέσκεται στις προκλήσεις και ως τέτοια αντιμετώπισε την ανάθεση της αποστολής να γιγαντώσει ξανά τον Παναθηναϊκό.

Ένας μοντέρνος προπονητής και μετρ της επικοινωνίας

Προπονητικά, μην περιμένετε κανέναν… Κασπάροφ. Ο Εργκίν Αταμάν δεν ήταν ποτέ ο προπονητής που με τρικ ή προσαρμογές «βραχυκύκλωνε» τους αντιπάλους του. Βασίζεται πολύ στη σωστή στελέχωση του ρόστερ και δεν έχει τη φήμη του ανθρώπου που μαντρώνει τους παίκτες του στο γήπεδο και τους αναλύει με τις ώρες το δικό τους παιχνίδι ή τα μυστικά των αντιπάλων. Απεναντίας, είναι ένας πιο… player-friendly τεχνικός, που βασίζεται πολύ στο ταλέντο των παικτών του και προσπαθεί να το ξεδιπλώσει στον μέγιστο βαθμό, χωρίς να το «στραγγαλίζει» μέσα από πολύπλοκα συστήματα και τακτικές. Ο ίδιος αρκείται στο να θέτει τις βασικές αρχές του παιχνιδιού, στις οποίες όμως είναι αδιαπραγμάτευτος. Χωρίς να είναι… σατράπης, θα τολμήσει να «παρκάρει» παίκτες που δεν ανταποκρίνονται σε όσα τους ζητεί, ακόμη κι αν πρόκειται για ονόματα όπως ο Πετρούσεφ ή ο Μούσα.

Η πιο… εμπορική πτυχή της προσωπικότητάς του έχει να κάνει με το επικοινωνιακό του χάρισμα. Πώς ήταν ο Ντέγιαν Ράντονιτς; Καμία σχέση! Μοιάζει με μια μπασκετική βερσιόν του Ζοσέ Μουρίνιο, που θα κάνει mind games με τους αντιπάλους και την εξέδρα, που δεν θα κάνει ποτέ αδιάφορες δηλώσεις και που θα τσιγκλήσει τους παίκτες του να παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ενίοτε με κίνδυνο να χάσει το μέτρο, αλλά συνήθως με πετυχημένα αποτελέσματα. Και όσοι τολμήσουν να τον χαρακτηρίσουν ώρες-ώρες ολίγον τι… γραφικό, εκείνος μπορεί να τους παραθέσει τα «παράσημά» του.

Συγκρουσιακός και ασυμβίβαστος

Ίσως η πιο… επίφοβη πτυχή της πανίσχυρης προσωπικότητας του Εργκίν Αταμάν είναι ο συγκρουσιακός και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας του. Είναι μάλλον και ο λόγος που δεν του έχει επιτρέψει να μείνει σε έναν πάγκο για ανάλογο διάστημα με έναν Λάσο στη Ρεάλ, έναν Πασκουάλ στην Μπαρτσελόνα ή έναν Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ποδοσφαιρικό alter ego του, τον Ζοσέ Μουρίνιο, είναι αδιαμφισβήτητα ικανός να αλλάξει τη μοίρα μιας ομάδας, να την επαναφέρει στην κορυφή, αλλά συχνά στην πορεία μπορεί να συγκρουστεί με παίκτες, διοικήσεις ή και αρχές. Συγκρούσεις που συνήθως θα τον φθείρουν τόσο ώστε να χαλάσει η πετυχημένη συνταγή του και θα τον οδηγήσουν στην έξοδο, όπως συνέβη και στην τελευταία του σεζόν στην Εφές.

Αυτός είναι μάλλον και ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην αποστολή που ανέλαβε στον Παναθηναϊκό. Ο Εργκίν Αταμάν δεν θα κρατήσει το στόμα του κλειστό αν δεν του αρέσει κάτι, δεν θα διστάσει να… διαπομπεύσει έναν παίκτη που ο ίδιος κρίνει αδιάφορο, δεν θα φοβηθεί να «κράξει» από διαιτητές μέχρι διοργανώτριες αρχές αν θεωρήσει πως υπάρχουν κακώς κείμενα, δεν θα «κωλώσει» ούτε να τα βάλει με την διοίκηση αν κρίνει πως κάτι γίνεται λάθος. Σε έναν οργανισμό όπως ο Παναθηναϊκός, που δεν φημίζεται ακριβώς πως αντιδρά με ψυχραιμία στις κρίσεις, ενδεχομένως το μείγμα αυτό να είναι εκρηκτικό.



Ουδείς ξέρει αν ο Αταμάν θα αποδειχτεί ο… the man, δηλαδή ο κατάλληλος άνθρωπος για να δημιουργήσει έναν Παναθηναϊκό κανονικότητας, ξανά πρωταγωνιστή, διεκδικητή και πρωταθλητή. Έχει τις ικανότητες, το ειδικό βάρος και την εμπειρία για να τα καταφέρει, αλλά αυτό πιθανώς να εξαρτηθεί- ίσως και περισσότερο από τις δικές του αρετές-από την υπομονή και τις αντοχές του οργανισμού και του ιδίου, όπως και από τη διάθεση για μικρές υποχωρήσεις, αφού θα χρειαστεί χρόνος και η εμπιστοσύνη στο πρότζεκτ θα δοκιμαστεί αρκετές φορές, ειδικά στο ξεκίνημα της νέας συνεργασίας. Το βέβαιο είναι πως δεν θα περάσει απαρατήρητος και δεν θα είναι για κανέναν αδιάφορος.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis