«Αιώνιοι» που νικάνε και δεν μασάνε

Την ώρα που το ελληνικό ποδόσφαιρο μοιάζει βαριά άρρωστο και με όσα συμβαίνουν απομακρύνει όσους το αγαπούν (μεταξύ αυτών και ο υπογράφων προς αποφυγή κατηγοριών περί «μασσωνίας»), το μπάσκετ αποπνέει αγωνιστική υγεία και σκορπά χαμόγελα. Είτε αυτά προέρχονται από τα κατορθώματα των δικών μας παιδιών στο ΝΒΑ, είτε από τους «αιώνιους» που κόντρα σε κρίση, μειωμένα μπάτζετ, απουσίες και προγνωστικά διαπρέπουν στην Ευρωλίγκα. Για όσους δεν κατάλαβαν, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν μαζί 10/12 φέτος στην Ευρώπη, ενώ για παράδειγμα οι πλουσιότεροι Τούρκοι και Ρώσοι απέχουν παρασάγγας.

Μαθαίνει και δεν… παθαίνει

Μια ήττα, ακόμη και στο ΣΕΦ, ακόμη κι από την (έστω κι όχι αντιπροσωπευτικά βάσει της ποιότητάς της) ουραγό του ομίλου, δεν θα ήταν καταστροφική για τον Ολυμπιακό. Ίσως, δε, να ήταν και χρήσιμη στην παρούσα φάση για να αναδείξει κάποιες αδυναμίες που για παράδειγμα πέρσι είχαν «καμουφλαριστεί» από το 10-0 της πρώτης φάσης. Όμως ένα ανώδυνο μάθημα είναι περισσότερο ευπρόσδεκτο από ένα επώδυνο και οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως τέτοιο αν δεν μείνουν στη νίκη επί της Βαλένθια, αλλά στα ψεγάδια που παρουσίασαν. Αυτά δικαιολογούνται εν μέρει από το καρέ απουσιών, δύο κλασικών φόργουορντ (Λοτζέσκι και Παπαπέτρου), ενός κατά συνθήκη (Κατσίβελη στα σχήματα με τρεις κοντούς) και του ίσως μοναδικού του παίκτη με συνέπεια στο παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι (Πρίντεζη).

Το βασικό πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν ότι προσπάθησε να τρέξει χωρίς να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις γι’ αυτό απέναντι σε μια ομάδα που έχει εκπαιδευτεί να το κάνει… παντός καιρού και πασών συνθηκών. Όταν οι παίκτες του Σφαιρόπουλου δεν ήταν αποτελεσματικοί στην άμυνα ή στο ριμπάουντ, ήταν αδύνατο να βγουν στο… ξέφωτο. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, οι Πειραιώτες είναι αναγκασμένοι να βασιστούν στην άμυνά τους για να δημιουργήσουν στην επίθεση και να νικήσουν, γιατί γνωρίζουν πως τους λείπει η ποιότητα και οι επιλογές που προσδίδουν κυρίως Λοτζέσκι και Πρίντεζης. Όταν με το καλό αμφότεροι επιστρέψουν, το rotation και το παιχνίδι της ομάδας θα αποκτήσουν περισσότερο ορθολογισμό.

Τα καλά νέα για τον Ολυμπιακό είναι πως αντιπαρέρχεται τις σημαντικές απουσίες που από την αρχή της σεζόν τον έχουν καταταλαιπωρήσει, μαθαίνει και εξελίσσεται χωρίς το άγχος του αποτελέσματος καθώς η πρωτιά μοιάζει εξασφαλισμένη, ενώ παράλληλα «κερδίζει» παίκτες. Ο Αγραβάνης είναι αποκάλυψη διαρκείας, ο Σλούκας και ο Μάντζαρης φορμάρονται, ο Λαφαγέτ και ο Ντάρντεν μπαίνουν στο κλίμα και οι ψηλοί Ντάνστον και Χάντερ πλέον αξιοποιούνται περισσότερο. Με την εμπέδωση της φιλοσοφίας Σφαιρόπουλου και την επιστροφή των τραυματιών, για τον Ολυμπιακό όριο είναι ο… ουρανός.

Μέσα-έξω… Παναθηναϊκός

Η καλή εμφάνιση στη Βαρκελώνη «έπεισε» πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να εφαρμόσει το νέο μπάσκετ που λανσάρει όχι μόνο στο ΟΑΚΑ, αλλά και στη δυσκολότερη έδρα, απέναντι στον καλύτερο αντίπαλο. Αυτή τη φορά οι «πράσινοι» δεν περιορίστηκαν στις εντυπώσεις, αλλά έφτασαν και στην ουσία. Δίχως να παρεκκλίνουν εκατοστό από την επιθετικογενή και περισσότερο ελκυστική φιλοσοφία τους που όμως έχει σταθερά αφετηρία την άμυνα, οι «πράσινοι» απέφυγαν εύκολα την παγίδα της Τουρόβ, έστω κι αν «καθάρισαν» το ματς αρκετά αργότερα από ό,τι μπορούσαν.

Η εξαιρετική παρουσία των Μαυροκεφαλίδη και Γκιστ έκανε απαρατήρητη τη σημαντική απουσία του Φώτση, οι υπόλοιποι «ερμήνευσαν» τους ρόλους τους όπως ήθελε ο σκηνοθέτης Ιβάνοβιτς και πλέον δίχως το άγχος της πρόκρισης στο Top 16, που εξασφαλίζεται οριστικά με νίκη στο ΟΑΚΑ επί της Μπάγερν την επόμενη εβδομάδα, ο Παναθηναϊκός μπορεί να ανεβάσει τον πήχη από το «να περάσουμε και βλέπουμε» στο «πάμε για τη δεύτερη θέση», καθώς η Μπαρτσελόνα δεν χάνει την πρώτη.

Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έχει κερδίσει πανηγυρικά το πρώτο στοίχημα της σεζόν. Το ερώτημα είναι πλέον πόσο ψηλότερα μπορεί να φτάσει η ομάδα του. Θεωρητικά, για μία ομάδα με λίγους μήνες «ζωής», με διαφορετική φιλοσοφία, που ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς κι ακόμη προσθέτει παίκτες (με τελευταία «προσθήκη» τον Μαυροκεφαλίδη κι επόμενη τον Νέλσον), ο Παναθηναϊκός απέχει ακόμη από το ταβάνι του. Κι αν συνεχίσει να προοδεύει έτσι, μπορεί να εκπλήξει και τον πιο αισιόδοξο φίλο του.

Follow @ChristosRobolis