Πού πέτυχε και πού απέτυχε η διοίκηση Γραμμένου

Από τον Αύγουστο του 2017, δηλαδή έπειτα από 3 χρόνια και 7 μήνες, η διοίκηση του Βαγγέλη Γραμμένου που αποτέλεσε ουσιαστικά συνέχεια της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής που είχαν διορίσει οι FIFA/UEFA το φθινόπωρο του 2016, αποχωρεί από την ΕΠΟ και παραδίδει τη σκυτάλη.

Η διοίκηση Γραμμένου σημαδεύτηκε από την παρουσία των διεθνών συνομοσπονδιών στη χώρα μας, μέσω της Επιτροπής Παρακολούθησης και της παρουσίας... “ειδικών εμπειρογνωμόνων”. Μια συνθήκη, απόρροια του προηγούμενου, αμαρτωλού καθεστώτος στην ομοσπονδία, που είχε διαλύσει τα πάντα στο ποδόσφαιρο, είχε καταλύσει κάθε έννοια αξιοπιστίας και ηθικής και με πρόσωπα που είχαν διάφορες εμπλοκές με τη δικαιοσύνη.

Η συνεισφορά της FIFA και της UEFA στη χώρα μας, ωστόσο, αποδείχτηκε μηδενική, ανύπαρκτη, αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, έστειλαν μια ολιστική μελέτη για το... τι πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Πράγματα που μαζί με την διοίκηση της ΕΠΟ, έπρεπε να είχαν αλλάξει οι ίδιοι την προηγούμενη τετραετία. Η περίφημη ολιστική μελέτη, είναι στην πραγματικότητα η ομολογία της ανυπαρξία τους όλα τα προηγούμενα χρόνια που ήταν παρόντες καθημερινά...

Γενικότερα, η διοίκηση Γραμμένου είχε θετικά και αρνητικά, ωστόσο χαρακτηρίστηκε από αδράνεια σε πολλά θέματα, με κυρίαρχο την τοξικότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την ασυδοσία σε συμπεριφορές, που δεν την καταπολέμησε, δεν την αντιμετώπισε ως όφειλε και επέδειξε μεγάλη ανοχή, με αποτέλεσμα να βγαίνει προς τα έξω μια δηλητηριασμένη εικόνα, μια εικόνα διάλυσης που πολλές φορές δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.

Η ανύπαρκτη επικοινωνιακή πολιτική επίσης συνετέλεσε σε αυτό.


Τα θετικά

Η μεγαλύτερη κατάκτηση στα χρόνια της διοίκησης Γραμμένου, ήταν η έλευση του VAR, που μείωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό τα διαιτητικά λάθη. Αν δει κανείς κάθε Κυριακή το πόσες λανθασμένες αποφάσεις διορθώνει το VAR, καταλαβαίνει εύκολα και το πόσες αλλοιώσεις αποτελεσμάτων έχουμε γλιτώσει. Αυτές, σπάνια πλέον συμβαίνουν, αντίθετα με ότι συνέβαινε πριν το 2017 που η αλλοίωση ήταν καθεστώς...

Η διοίκηση Γραμμένου, εξάλλου, έφερε τους ξένους διαιτητές για τα ντέρμπι και όχι μόνο, ικανοποιώντας αίτημα πολλών ΠΑΕ και κυρίως του Ολυμπιακού που από το 2016 φωνάζει ότι αδικείται από την διαιτησία. Οι ξένοι διαιτητές βοήθησαν ώστε να μειωθεί -σε ένα βαθμό- η καχυποψία και το μπούλινγκ. Οι προηγούμενες διοικήσεις της ΕΠΟ, αντιμετώπιζαν παρόμοια αιτήματα για έλευση ξένων διαιτητών με χλευασμό, ειρωνεία, αλλά και με ψέματα ότι δήθεν αυτό δεν προβλέπεται...

Επίσης, η ΚΕΔ, υπό μία έννοια αυτονομήθηκε, με τον Περέιρα πριν και τον Κλάτενμπεργκ τώρα, να έχουν το απόλυτο κουμάντο, έστω και αν πολλές φορές φάνηκε να επηρεάζονται και εκείνοι από πρόσωπα και καταστάσεις. Η αυτονόμηση, αποτελεί απαίτηση των FIFA/UEFA που διατηρούν υπό την σκέπη τους την στελέχωση της ΚΕΔ. Απόδειξη, πως όταν μέσα στην Ε.Ε. της ΕΠΟ δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2019 μεγάλο ρεύμα για αποπομπή του Περέιρα, η διοίκηση έφαγε τα μούτρα της. Οι προηγούμενες διοικήσεις της ομοσπονδίας, άλλαζαν αρχιδιαιτητές και μέλη της ΚΕΔ σαν τα πουκάμισα, ίσως και 2-3 φορές το χρόνο και διαλέγοντας πάντα από το καλάθι των... χιλιοτραγουδισμένων.

Η διοίκηση Γραμμένου, εξάλλου, στήριξε την παρουσία Τακτικών Δικαστών στα Δικαιοδοτικά όργανα του ποδοσφαίρου και παρά τις κατά καιρούς φωνές και γκρίνιες για αποφάσεις των πειθαρχικών οργάνων, το καθεστώς αυτό δεν άλλαξε. Οι προηγούμενες διοικήσεις της ΕΠΟ άκουγαν για Τακτικούς Δικαστές και έβγαζαν σπυριά, στηρίζοντας διαχρονικά το αμαρτωλό σύστημα με τους δικηγόρους και τους συνταξιούχους δικαστές. Μέχρι το 2015 που τους επέβαλλε η τότε κυβέρνηση...

Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα, αυτά τα 3 χρόνια και 7 μήνες, να έχουμε τρεις διαφορετικούς πρωταθλητές, δύο φορές τον Ολυμπιακό και από μία την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Την προηγούμενη 20ετία, ως το 2017, ο πρωταθλητής ήταν 18 φορές ο ίδιος... Ίδιες ως τότε, ήταν σε γενικές γραμμές και οι διοικήσεις της ΕΠΟ.


Τα αρνητικά

Πέραν από την αδράνεια και την ανοχή απέναντι στους τοξικούς του χώρου, το δηλητήριο που σκορπούσαν και σκορπούν και το οποίο η ΕΠΟ δεν φρόντισε να αντιμετωπίσει και να κόψει μαχαίρι, καθώς και την ανύπαρκτη επικοινωνιακή πολιτική ώστε τουλάχιστον να αναδεικνύει τα θετικά που έγιναν, η διοίκηση Γραμμένου απέτυχε και σε μια σειρά άλλων θεμάτων.

Πρώτα απ' όλα στην αναδόμηση της Εθνικής ομάδας, η οποία ναι μεν δείχνει μικρά σημάδια ανάκαμψης, όμως οι επιλογές στην στελέχωση και στην ορθή διαχείριση της κατάστασης ήταν αποτυχημένες.

Η διοίκηση Γραμμένου δεν μπόρεσε να λύσει ούτε το θέμα της έδρας της Εθνικής, έστω και αν δεν ευθύνεται η ίδια που δεν μπόρεσε να παίξει στο Παγκρήτιο το οποίο είχε επιλεγεί ως έδρα. Η αποχώρηση από το Καραϊσκάκη ήταν ορθή επιλογή, καθώς είχαν μαζευτεί πάρα πολλά αρνητικά περιστατικά, όμως σταθερή λύση δεν δόθηκε και η Εθνική συνεχίζει να παίζει όπου να' ναι...

Ουσιαστική πρόοδος δεν σημειώθηκε, ούτε για το περίφημο προπονητικό κέντρο της Εθνικής, που εξακολουθεί να μην υφίσταται και η υπόθεση να βρίσκεται στο πουθενά.

Επίσης, σημαντικά κονδύλια που λέγεται πως είναι προς διάθεση από FIFA/UEFA για διάφορα πρότζεκτ, δεν απελευθερώθηκαν, άρα και δεν αξιοποιήθηκαν.

Δεν συμμάζεψαν την Γ' Εθνική και δεν αναδιοργάνωσαν τα πρωταθλήματα ώστε να διεξάγονται με ένα σταθερό μοντέλο και να γίνουν πιο βιώσιμα.

Δεν διοργάνωσαν έναν τελικό Κυπέλλου της προκοπής, έστω και αν τα επεισόδια του 2018 στο ΟΑΚΑ, το -ο θεός να το κάνει- κεκλεισμένων του 2019 πάλι στο ΟΑΚΑ και οι παλινωδίες του τελικού του 2020, δεν ήταν αποκλειστικά δική τους ευθύνη. Ήταν όμως και δική τους. Αναλώθηκαν στο να τσακώνονται κάθε χρόνο για την έδρα, για τον αριθμό εισιτηρίων και άλλα παρόμοια, χωρίς να επιδείξουν την απαιτούμενη πυγμή και να μην κάνουν πίσω σε αποφάσεις που έπρεπε να είχαν πάρει εξ αρχής.

Εν τέλει οι διαμάχες μεταξύ των ΠΑΕ ήταν τόσο έντονες αυτή την τετραετία, που η ΕΠΟ όχι απλά δεν μπορούσε, αλλά ίσως δεν ήθελε και να παράξει έργο! Και σε πολλά, μεγάλα θέματα, απλά παρακολουθούσε...

Η νέα διοίκηση οφείλει να κρατήσει και να ενισχύσει όλα τα θετικά και να εστιάσει στο να διορθώσει επιτέλους τα υπόλοιπα...