Απογοήτευσαν: Ο «CR7» και η χειρότερη ενδεκάδα του Μουντιάλ

Το 22ο Μουντιάλ της ιστορίας ολοκληρώθηκε και πέραν από αυτούς μας εξέπληξαν ευχάριστα, αυτούς που «κυριάρχησαν» με τις επιδόσεις τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο, υπάρχουν και αυτοί για τους οποίους οι προσδοκίες μας ήταν πολύ υψηλές... όμως έπεσαν στο «κενό».

Μιλάμε για μια ενδεκάδα από διεθνείς που περιμέναμε να δούμε αρκετά πράγματα από τους ίδιους, όμως εκ του αποτελέσματος δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

Αυτή είναι η «χειρότερη» ενδεκάδα του Μουντιάλ 2022 (4-3-1-2)

Μάνουελ Νόιερ (Γερμανία)

Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 2014 με τα «πάντσερ» θα είχε φανταστεί πολύ διαφορετικά το φετινό τουρνουά, όμως είδε την ομάδα του να αποκλείεται –ξανά- από τη φάση των ομίλων, όπως και στο Μουντιάλ της Ρωσίας το 2018. Η Γερμανία «πλήρωσε» την γκέλα της πρεμιέρας με ανατροπή από την Ιαπωνία, όμως ο τερματοφύλακας της Μπάγερν Μονάχου είχε ευθύνη –σχεδόν- σε κάθε τέρμα που δέχθηκε η ομάδα του.

Κόντρα στους «μπλέ σαμουράι» αρχικά με λανθασμένη απομάκρυνση «έστρωσε» την μπάλα στον Ντοάν που ισοφάρισε μπροστά από την κενή εστία, ενώ λίγα λεπτά αργότερα είδε τον Ασάνο να σκοράρει στην κλειστή του γωνία, παρά το γεγονός πως έδειχνε να ελέγχει τη φάση.

Μετά την ισοπαλία με την Ισπανία, ακολούθησε ακόμη μια κακή εμφάνιση αυτή τη φορά με αντίπαλο την Κόστα Ρίκα. Η «μάνσαφτ» παρά το γεγονός πως βρισκόταν μπροστά στο σκορ, ο Νόιερ μετά τη κεφαλιά του Σάλας έβγαλε και πάλι αντίπαλο σε θέση βολής μπροστά από το κενό τέρμα, με τον Ταχέδα να ισοφαρίζει. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο 70ο λεπτό μετά από γέμισμα του Κάμπελ στην αντίπαλη περιοχή και δύο κεφαλιές εκείνος δεν έκανε καλή εκτίμηση, προσπάθησε να απομακρύνει αποτυχημένα και ο Βάργκας με προβολή έφτασε στην προσωρινή ανατροπή.

Μπορεί εν τέλει η ομάδα του Χάνσι Φλικ να πήρε τη νίκη όμως στο «κυνήγι» της μεγάλης διαφοράς τερμάτων η ζημιά είχε ήδη γίνει δεδομένου του ότι και οι Ισπανοί ηττήθηκαν από την Ιαπωνία. Ο Νόιερ ήταν ο αδύναμος κρίκος των Γερμανών κοστίζοντας στον τελικό απολογισμό.

Ντάνι Καρβαχάλ (Ισπανία)

Η αλήθεια είναι πως δεν αγωνίστηκε πολύ, μόλις 135 λεπτά άλλωστε, αλλά όταν ένας παίκτης έχει παραστάσεις από το κορυφαίο επίπεδο κατακτώντας πέντε Champions League μεταξύ άλλων, και σχεδόν 350 εμφανίσεις με την Ρεάλ Μαδρίτης είναι λογικό να μη περνάει στα «ψιλά».

Ξεκίνησε βασικός στην ισοπαλία τους Γερμανούς μετά τη πρεμιέρα με την Κόστα Ρίκα όπου και έμεινε στον πάγκο, χωρίς να καταφέρει να βοηθήσει την ομάδα του στο επιθετικό κομμάτι. Κόντρα στην Ιαπωνία ήρθε από τον πάγκο στο ημίχρονο… τραβώντας το «λαχείο» της ανατροπής των Ασιατών, πράγμα που τους έφερε στη δεύτερη θέση του ομίλου και μετέπειτα τον αποκλεισμό από το Μαρόκο. Σε «ρηχά» επίπεδα η γενικότερη εικόνα του όσο αγωνίστηκε.

Αντρέας Κρίστενσεν (Δανία)

Μπορεί να μην έχει κερδίσει θέση βασικού στην Μπαρτσελόνα του Τσάβι, ωστόσο μιλάμε για έναν παίκτη που ήταν από τους βασικούς «πυλώνες» στη πορεία της σκανδιναβικής ομάδας στο περασμένο Euro φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά. Αρκετά βλέμματα ήταν στραμμένα στη Δανία και κατ΄επέκταση και στον ίδιο.

Μπορεί να σκόραρε απέναντι στη Γαλλία και η ομάδα του να δέχθηκε μόλις τρία τέρματα στη φάση των ομίλων, εκ των οποίων δύο από τους «τρικολόρ», παρόλα αυτά στη κρίσιμη αναμέτρηση με την Αυστραλία που του άφησε και εκτός συνέχειας Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε μερίδιο ευθύνης.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι Γκούντγουίν, Λέκι και ΜακΓκι έφυγαν στην «πλάτη» της άμυνας και δημιουργούσαν επικίνδυνες προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να είχαν δώσει μεγαλύτερες διαστάσεις στο σκορ. Αξίζει να σημειωθεί πως και απέναντι στην Τυνησία αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα, με την ομάδα του Χιούλμαντ να «καρδιοχτυπά» συχνά.

Ντάνιελ Αμάρτει (Γκάνα)

Ο στόπερ της Λέστερ αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της εθνικής ομάδας της χώρας του, παρόλα αυτά τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλά για τον ίδιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ.

Έχει ευθύνη σε στο τρίτο γκολ της Πορτογαλίας στη πρεμιέρα της χώρας του στο τουρνουά όταν αποφάσισε να κάνει βήματα πίσω από το να μαρκάρει τον Μπρούνο Φερνάντες, ενώ απέναντι στη Νότια Κορέα και στις δύο περιπτώσεις που η ομάδα του δέχθηκε γκολ ο ίδιος έχει επιτρέψει στον αντίπαλο να σεντράρει χωρίς καμία ενόχληση.

Και κατά τη διάρκεια των ματς δεν ήταν λίγες οι φορές που «έχανε» τους αντίπαλους επιθετικούς ή έβγαιναν στην πλάτη του με χαρακτηριστική ευκολία. Είδε την ομάδα του να τερματίζει τελευταία και να «αποχαρετά», με τον ίδιο… να έχει βάλει το χέρι του.

Φίλιπ Κόστιτς (Σερβία)

Μετά την περσινή εκπληκτική σεζόν με την κατάκτηση του Europa League με την Άιντραχτ, την μεταγραφή του στη Γιουβέντους και την εξασφάλιση της συμμετοχής στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν ένας από τους παίκτες που περιμέναμε να δούμε από την ομάδα των Σέρβων.

Στη πρεμιέρα με τη Βραζιλία έμεινε στον πάγκο, στην πορεία πήρε δύο σερί ενενηντάλεπτα με Καμερούν και Ελβετία χωρίς να καταφέρει να βοηθήσει την ομάδα του Ντράγκαν Στόικοβιτς. Υπήρχαν προσδοκίες για τον ίδιο με το σκεπτικό πως κόντρα στις άλλες δύο ομάδες πλην της «σελεσάο» θα μπορούσε βοηθήσει προκειμένου η Σερβία να διεκδικήσει την πρόκριση. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, και σε συνδυασμό και με την υπόλοιπη ομάδα που πλην ορισμένων εξαιρέσεων «κινήθηκε» στη μετριότητα, επήλθε και ο αποκλεισμός.

Φρένκι ντε Γιονγκ (Ολλανδία)

Βασικός και αναντικατάστατος ως τα προημιτελικά όπου και είδε την ομάδα του να αποκλείεται στη διαδικασία των πέναλτι από την Αργεντινή, ένα γκολ, μια ασίστ, και πολλά λεπτά. Τι πήγε τόσο λάθος όμως;

Η εικόνα είναι η προφανής απάντηση. Λαμβάνοντας στα υπόψιν ότι οι «οράνιε» αντιμετώπισαν Σενεγάλη, Εκουαδόρ και Κατάρ στους ομίλους και η εικόνα τους ήταν τραγική κατά γενική ομολογία λέει πολλά. Ο άσος της Μπαρτσελόνα δεν ξεχώρισε ακολουθώντας τους ίδιους ρυθμούς με την υπόλοιπη ομάδα.

Μετά τις ΗΠΑ, στον προημιτελικό με την Αργεντινή, τόσο η Ολλανδία όσο και ο ίδιος δεν εξυπηρετούσαν κάποιο οργανωμένο πλάνο προκειμένου να παίξουν ποδόσφαιρο και να διεκδικήσουν πράγματα στην αναμέτρηση. Γεμίσματα με την ελπίδα κάποιος να σπρώξει την μπάλα προς τα δίχτυα, χωρίς διάθεση να «χτιστεί» μια οργανωμένη επίθεση».

Ο 25χρονος που αποτελούσε και το «highlight» της ομάδας του Φαν Χαλ από τη μέση και μπροστά δεν είχε την παρουσία που περιμέναμε και ενδεχομένως που και ο ίδιος θα ήθελε.

Χιουνγκ-Μιν Σον (Νότια Κορέα)

Το έργο του είναι ούτως η άλλως δύσκολο καθώς καλείται να προσαρμοστεί σε μια ομάδα που όπως είναι λογικό, δεν βρίσκεται στο επίπεδο των δικών του στάνταρ και βεληνεκούς. Ενδεχομένως να επηρεάστηκε και από τον τραυματισμό του λίγο πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου όπου και αναγκάστηκε να αγωνιστεί με προστατευτική μάσκα, ωστόσο η παρουσία του δεν ήταν καλή.

Ο 30χρονος άσος της Τότεναμ δεν κατάφερε να σκοράρει σε καμία από τις τέσσερις αναμετρήσεις της χώρας του στη διοργάνωση, πανηγυρίζοντας όμως την πρόκριση της στους «16» καθώς τερμάτισε στη δεύτερη θέση στη φάση των ομίλων πίσω από την Πορτογαλία, αφήνοντας εκτός τις Ουρουγουάη, Γκάνα.

«Ευτύχησε» να μοιράσει μια ασίστ, κατά τ΄άλλα η παρουσία του στα τέσσερα 90λεπτα που βρέθηκε στο χορτάρι ήταν… αποκαρδιωτική. Φαινόταν σαν να «ψάχνει» τα βήματα του στον αγωνιστικό χώρο, δεν μπορούσε να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός ούτε να δημιουργήσει «ρήγματα» στις αντίπαλες άμυνες, συνθήκη που τον «περιόρισε» ως προς την προσφορά των υπηρεσιών του στην ομάδα του Πάολο Μπέντο.

Κέβιν Ντε Μπρόινε (Βέλγιο)

Οι προσδοκίες ήταν υψηλές, δεδομένου των εξωπραγματικών του εμφανίσεων του σε Μάντσεστερ Σίτι και Premier League, ωστόσο έμελλε να αποδειχθεί ως μια αρνητική έκπληξη. Σαν να εμφανίστηκε ένας άλλος παίκτης και όχι αυτός των προηγούμενων τουρνουά, φαινόταν σαν κάτι να έλειπε.

Πίστη πάντως σίγουρα δεν υπήρχε, με τον ίδιο να δηλώνει κατά τη διάρκεια των ομίλων: «Δεν υπάρχει πιθανότητα να το πάρουμε, είμαστε πολύ μεγάλοι. Πιστεύω ότι η ευκαιρία μας ήταν το 2018. Έχουμε καλή ομάδα αλλά έχουμε μεγαλώσει». Μια δήλωση «φάουλ» όταν μιλάμε για την ομάδα «no.2» στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA.

Εντός των τεσσάρων γραμμών δεν υπάρχουν πολλά στα οποία μπορεί να σταθεί κανείς, αντ΄αυτού θα ήθελε να ξεχάσει. Ο 31χρονος μεσοεπιθετικός των «κόκκινων διαβόλων» μπορεί να μην έχασε λεπτό, ωστόσο δεν κατάφερε να φτάσει σε κάποιο τέρμα ή ασίστ ή αξιοσημείωτη εμφάνιση.

Έλλειψη δυνάμεων ή κινήτρου; Κανείς δε μπορεί να γνωρίζει επακριβώς. Το Βέλγιο αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων σε γκρουπ με Μαρόκο, Κροατία και Καναδά και η ευκαιρία του Ντε Μπρόινε με τη «χρυσή γενιά» της εθνικής του ομάδας να φτάνει στο τέλος της.

Ντούσαν Τάντιτς (Σερβία)

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα πως γίνεται ένας παίκτης που αγωνίστηκε τόσο για την ομάδα του έχοντας μοιράσει και δύο ασίστ να βρίσκεται εδώ πέρα, ωστόσο η απάντηση δόθηκε εύκολα εντός των τεσσάρων γραμμών.

Ο 34χρονος εξτρέμ του Άγιαξ αποτελεί ίσως τον πιο έμπειρο παίκτη που διαθέτει στο ρόστερ της εθνική Σερβίας, πλην όμως των συμμετοχών του σε δύο γκολ η παρουσία του δεν ήταν η αναμενόμενη. Η ανασταλτική λειτουργία ενός συνόλου εξαρτάται και από τους επιθετικογενείς παίτες, και οι αντίστοιχοι της Σερβίας όπως και ο Τάντιτς… μένουν «μετεξεταστέοι» σε αυτό.

Καμία συνοχή με την υπόλοιπη ομάδα όταν έπρεπε να διατηρηθεί η μπάλα στην κατοχή τους η να αμυνθούν, εύκολα λάθη, μηδαμινές αλληλοκαλύψεις και βοήθειες στο πρώτο τρίτο του γηπέδου.

Ο αρχηγός της Σερβίας είδε την χώρα του να τερματίζει τελευταία σε όμιλο με Βραζιλία, Ελβετία και Καμερούν έχοντας σκοράρει τα περισσότερα τέρματα στο γκρουπ (πέντε) και έχοντας δεχθεί… επίσης τα περισσότερα (οκτώ).

Λαουτάρο Μαρτίνες (Αργεντινή)

Η ποδοσφαιρική αξία ενός παίκτη προφανώς και δεν καθορίζεται από ένα τουρνουά, ωστόσο μιλώντας για τη συνολική παρουσία ενός ποδοσφαριστή αποκλειστικά σε αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως το πρόσημο ήταν αρνητικό. Το γεγονός πως ο Άλβαρες θα αποτελούσε ουσιαστικά την εναλλακτική πίσω από τον ίδιο και εν τέλει κατέληξε βασικός και αναντικατάστατος, λέει πολλά.

Ο επιθετικός της Ίντερ που έχει πάρει στις «πλάτες» του τους «νερατζούρι» μετά την απουσία του Λουκάκου, ταξίδεψε στο Κατάρ έχοντας στη «βαλίτσα» του εννέα γκολ και επτά ασίστ σε 22 εμφανίσεις δείχνοντας σε καλή κατάσταση προκειμένου να προσφέρει στην ομάδα του Σκαλόνι.

Οι παραλληλισμοί με τον Ιγκουαΐν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 μόνο υπερβολικοί δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Ο Λαουτάρο Μαρτίνες δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί ουδεμία από τις τροφοδοτήσεις του Μέσι ή των συμπαικτών του. Από τη φάση με την Αυστραλία που όντας μόνος με τον αντίπαλο τερματοφύλακα σούταρε πολύ ψηλα άουτ αδυνατώντας να στοχεύσει την εστία, μέχρι τις πολλαπλές χαμένες ευκαιρίες στην παράταση του δραματικού τελικού με τη Γαλλία.

Ρεσιτάλ αστοχίας που θα μπορούσε να κοστίσει στην «αλμπισελέστε» ακόμη και από τη φάση των «16», αν αναλογιστεί κανείς πως τα «καγκουρό» έφτασαν μια «ανάσα» από το να στείλουν το ματς στην παράταση με τον Κουόλ στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Ο 25χρονος μπορεί να φόρεσε το μετάλλιο του πρωταθλητή και να σήκωσε το «άγιο δισκοπότηρο», παρόλα αυτά κατέχει «επάξια» μια θέση στη χειρότερη ενδεκάδα του φετινού Μουντιάλ.

Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία)

Πριν ακόμη αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο η κουβέντα γύρω από το όνομα του είχε κορυφωθεί λόγω της πολύκροτης συνέντευξης του στον Πιρς Μόργκαν, ωστόσο σε ίδιους ρυθμούς συνεχίστηκε και κατά την παρουσία του στα γήπεδα του Κατάρ. Περισσότερος ντόρος για εξωαγωνιστικά ζητήματα γύρω από τον ίδιο, παρά για το ποδόσφαιρο και την παρουσία του αυτή κάθε αυτή.

Δικαιολογημένα άλλωστε καθώς όσο αγωνίστηκε στην φετινή διοργάνωση δε προσέφερε κάτι άξιο ανάλυσης ή εκτενούς σχολιασμού. Ξεκίνησε τρεις φορές βασικός, στην πρεμιέρα σκοράρε από την άσπρη βούλα στη νίκη επί της Γκάνας με 3-2, κόντρα στην Ουρουγουάη ο ίδιος πανηγύρισε το γκολ… του Μπρούνο Φερνάντες παρά το γεγονός πως δεν έκανε ποτέ επαφή μετά τη σέντρα του άλλοτε συμπαίκτη του στη Γιουνάιτεντ, ενώ στην ήττα με τη Νότια Κορέα βγήκε ως αλλαγή στο 62΄.

Ο Φερνάντο Σάντος πήρε την μεγάλη απόφαση να τον αφήσει στον πάγκο στην πρόκριση με Ελβετία (6-1) και τον αποκλεισμό από το Μαρόκο στη φάση των προημιτελικών, παίρνοντας συνολικά 55 λετπά ερχόμενος από τον πάγκο δίχως να προσφέρει το παραμικρό. Με αυτόν στο αρχικό σχήμα η εθνική Πορτογαλίας έδειχνε «αναγκασμένη» να ακολουθεί ένα πλάνο που εξυπηρετεί τον ίδιο, δίχως αυτό να βοηθάει και την ομάδα του, η οποία παρά την «αποτυχία» μετέπειτα έδειξε πως μπορεί να παίξει ωραίο ποδόσφαιρο αποτελούμενη από ένα σύνολο ταλαντούχων παικτών με λαμπρό μέλλον.






Επιμέλεια: Γιώργος Αυλακιώτης