Περήφανοι Ελληνες!

Καλά ήταν. Είχε άγχος πολύ, αλλά έχουμε συνηθίσει. Μπορεί και να μας έκανε καλό που μείναμε με δέκα (υπερβολές). Μεγαλύτερη συγκέντρωση και πάθος. Το έχουμε αυτό ως ομάδα. Παίξαμε όπως ξέρουμε. Αμυνα; Αμυνα.

Ξέρετε κάτι καλύτερο; Γνωρίζετε πολλές ομάδες που να μένουν με δέκα παίκτες και να αντέχουν; Μας πίεσαν πολύ οι Γιαπωνέζοι, αλλά η εθνική δεν είχε σοβαρά προβλήματα για να κρατήσει το μηδέν. Θα ήθελε κάτι παραπάνω στην επίθεση, αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο να κυνηγάς γκολ παίζοντας με τον κλασσικό φορ τραυματία από νωρίς και με παίκτη λιγότερο. Ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Η εθνική έβγαλε το γνωστό της πάθος και μας έκανε υπερήφανους για την παλικαριά της. Δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο δημιουργίας. Επρεπε να σταθεί όρθια. Στάθηκε. Τι γίνεται τώρα; Υπάρχει ακόμη ένα ματς. Μια τελευταία ζαριά. Δύσκολο πολύ είναι. Ο Ντρογκμπά και ο Τουρέ είναι φαβορί. Εμεις ψάχνουμε την πρώτη μας νίκη στο τουρνουά. Θα έρθει αν βάλουμε το πρώτο μας γκολ.

Το καλό είναι ότι είμαστε ζωντανοί. Δεν είναι όλα στο χέρι μας. Μπορεί να νικήσουμε και να περάσει η Ιαπωνία αν αυτή νικήσει την Κολομβία. Δυστυχώς πολλά έχουν κριθεί στο πρώτο ματς που χάσαμε με τρία γκολ από τους Κολομβιανούς. Αν δεν περάσουμε θα είναι αποτυχία; Θα είναι αφού αυτό είχαμε βάλει ως στόχο πριν το Μουντιάλ.
Μέχρι την Τρίτη όμως έχουμε καιρό. Για την ώρα ας χαρούμε με την περηφάνια που έδειξε η ομάδα μας στο Νατάλ και πάμε παρακάτω. Εχουμε μάθει στο vivere pericolosamente. Mάλλον μας αρέσει…

Γ. Μαζιάς