Πεπ ή Κλοπ; Τελικά ποιος είναι ο καλύτερος;

Η σεζόν ολοκληρώθηκε, το Παγκόσμιο Κύπελλο θα γίνει... χειμώνα κι όχι Ιούνιο, συνεπώς υπάρχει καιρός για εσωτερική αναζήτηση και προσπάθεια εύρεσης απάντησης σε βαθυστόχαστα και ζόρικα ποδοσφαιρικά ερωτήματα. Για μία ακόμη χρονιά κοντραρίστηκαν σε “Etihad”, “Anfield” αλλά και "Wembley", χαρίζοντάς μας επικές παραστάσεις από την άκρη των πάγκων της Μάντσεστερ Σίτι και της Λίβερπουλ. Ποιος είναι λοιπόν καλύτερος, ο Πεπ Γκουαρδιόλα ή ο Γιούργκεν Κλοπ;

Αν πιαστούμε από τα λόγια των δύο προπονητών, μάλλον θα μπερδευτούμε ακόμη περισσότερο, καθώς κατά καιρούς έχουν αμφότεροι χαρακτηρίσει ο ένας τον άλλον ως τον κορυφαίο! Μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα; Υπάρχουν σίγουρα τομείς που μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά, για να διευκολυνθούμε στην αναζήτηση της απάντησης...

Σχεδόν τριπλάσιοι οι τίτλοι του Πεπ

Ασφαλώς ένα από τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό όταν μιλάμε για την επιτυχία ενός προπονητή, είναι το... παλμαρέ. Και εδώ ο Ισπανός τεχνικός έχει ξεκάθαρη υπεροχή, καθώς έχει να επιδείξει 32 τίτλους στην 14ετή καριέρα του!

Εν συνόλω, έχουμε και λέμε: Με Μπαρτσελόνα πανηγύρισε δύο Champions League, τρία πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, τρία ισπανικά Super Cup, δύο Ευρωπαϊκά Super Cup και δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.



Ακολούθησε η Μπάγερν Μονάχου, με τρία πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, ένα Ευρωπαϊκό Super Cup και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ενώ με τη Μάντσεστερ Σίτι, το κοντέρ έχει γράψει ως τώρα τέσσερα πρωταθλήματα Αγγλίας, ένα Κύπελλο, τέσσερα League Cup και δύο Community Shield.

Από την άλλη, ο Κλοπ έχει... μόλις έντεκα τρόπαια σε 21 χρόνια καριέρας. Με τη Μάιντς δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο, με την Ντόρτμουντ ωστόσο πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και δύο Γερμανικά Super Cup.

Στη δε Λίβερπουλ, έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο, ένα League Cup, ένα Champions League και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup.

Υπάρχουν τίτλοι και... τίτλοι

Η υπεροπλία του Πεπ στα τρόπαια είναι σαφής, αν και η αλήθεια είναι πως δεν έχουν όλα τα τρόπαια την ίδια αξία. Ακούγεται σίγουρα παράξενο, ωστόσο δεν γίνεται να μην αντιληφθεί κανείς πως είναι σαφώς πιο δύσκολο να κατακτήσεις πρωτάθλημα με την Ντόρτμουντ σε σχέση με την Μπάγερν Μονάχου.

Ουσιαστικά ο Κλοπ δεν δούλεψε ποτέ σε ομάδα που θεωρείτο φαβορί για το πρωτάθλημα όταν την ανέλαβε. Αντιθέτως, τη Μπορούσια την είχε... βρει 13η και τη Λίβερπουλ 10η στη βαθμολογία, προτού οδηγήσει αμφότερες σε μεγάλες επιτυχίες, εντός και εκτός συνόρων.

Συνεπώς είναι σαφές πως υπάρχουν... τίτλοι και τίτλοι, με τους δύο προπονητές να αποτελούν διαφορετικές περιπτώσεις. Ο μεν καταξιώθηκε απότομα, αναλαμβάνοντας την Μπαρτσελόνα και οδηγώντας την άμεσα σε τεράστιες επιτυχίες, έχοντας φυσικά διαθέσιμο ένα τρομερό ρόστερ το 2008, ο δε έκανε το... αγροτικό του στη Μάιντς και εν συνεχεία αναγέννησε δύο μεγάλες ομάδες που είχαν χάσει τον δρόμο τους.



Δεν γίνεται βέβαια να παραβλεφθεί το γεγονός ότι ο Ισπανός κατέκτησε δύο Champions League στα τρία πρώτα χρόνια της καριέρας του με την Μπάρτσα και έκτοτε δεν τα κατάφερε ποτέ ξανά, μετρώντας έναν χαμένο τελικό το 2021.

Κι αυτό ενώ έχει διαθέσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές ως προπονητής της Σίτι, την ώρα που ο Κλοπ έχει περισσότερους τελικούς (!) στην καριέρα του στον θεσμό! Από τις τέσσερις απόπειρες να πάρει Champions League βέβαια, μονάχα μία τα κατάφερε...

Οριακό... γερμανικό προβάδισμα

Ας δούμε τώρα και τι έχει συμβεί στις... μετωπικές των δύο προπονητών. Συνολικά, έχουν τεθεί αντιμέτωποι 23 φορές, με τον Γκουαρδιόλα να έχει αντιμετωπίσει τον Κλοπ ως προπονητής της Μπάγερν Μονάχου και της Μάντσεστερ Σίτι – ενάντια σε Ντόρτμουντ και Λίβερπουλ.

Ο Γερμανός έχει ισχνό προβάδισμα, με εννέα νίκες έναντι οκτώ του Καταλανού, με έξι αγώνες να έχουν λήξει ισόπαλοι – συμπεριλαμβανομένων των δύο που έδωσαν φέτος “reds” και «πολίτες», μένοντας σε αμφότερες έδρες στο 2-2.

Όσο για τα γκολ; Οι ομάδες του Πεπ υπερισχύουν με 43 έναντι 39 εκείνων του Κλοπ, χάρη σε ευρείες νίκες όπως τα 5-0, 4-0 και 4-1 της Σίτι επί της Λίβερπουλ τα τελευταία πέντε χρόνια.

Οι… κύριοι επιδραστικοί

Εδώ έχουμε να κάνουμε σε αμφότερες περιπτώσεις με δύο... τέρατα τακτικής, που τα τελευταία 15-20 χρόνια υπήρξαν απίστευτα επιδραστικά για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Μπορεί ο Γκουαρδιόλα να δήλωνε πως απεχθάνεται το “tiki-taka”, όμως εκεί στηρίχτηκε η τεράστια Μπαρτσελόνα που κατέκτησε 14 τίτλους μέσα σε μία τετραετία. Κάπου τότε είδαμε και την απίστευτη παράσταση με τον Μέσι σε ρόλο «ψευτοεννιαριού» στην ταπείνωση της Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στην έδρα της.

Προχωρώντας και ωριμάζοντας προπονητικά, ο Καταλανός άρχισε να προτιμά τερματοφύλακες με μεγάλη ικανότητα στον χειρισμό της μπάλας (βλέπε Νόιερ-Έντερσον), κάτι όχι και τόσο διαδεδομένο ως τότε, χρησιμοποίησε τριάδες στην άμυνα δίχως καθαρόαιμο στόπερ (βλέπε Αλάμπα, Λαμ, Αλόνσο στην Μπάγερν), ενώ σε όλη την καριέρα του έχει δώσει τεράστια σημασία στην άμεση επανάκτηση της μπάλας στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, τον «κανόνα των έξι δευτερολέπτων».



Είναι ο μοναδικός που θέλει ασφυκτική πίεση στους αντίπαλους αμυντικούς; Όχι βέβαια! Το ίδιο ακριβώς ζητά και ο Κλοπ, που τελειοποίησε κατά μία έννοια το περίφημο “gegenpressing” του Ραλφ Ράνγκνικ.

«Ένα καλά οργανωμένο σύστημα άμεσης ανάκτησης της μπάλας είναι πιο αποτελεσματικό από οποιονδήποτε playmaker όσον αφορά στη δημιουργία ευκαιριών» είχε δηλώσει στο παρελθόν, με την τριάδα Σαλάχ-Φιρμίνο-Μανέ να αποτελεί μία από τις πιο αποτελεσματικές των τελευταίων ετών.

Εδώ… νικητής δεν είναι εύκολο να προκύψει. Ο καθένας με το υλικό που είχε σε κάθε ομάδα που προπόνησε, έφερε τη δική του επανάσταση στο παιχνίδι.

Ποδοσφαιρικοί ψυχολόγοι

Η εικόνα του γερόλυκου προπονητή-γκουρού που κατεβάζει χωρίς δισταγμό... καντήλια στους ποδοσφαιριστές του και τους βάζει να τρέχουν μέχρι να ξερνούν ανήκει κατά μία έννοια στο παρελθόν – όχι ότι Γκουαρδιόλα και Κλοπ διστάζουν να κατσαδιάσουν τους παίκτες τους. Αλησμόνητη η αλλαγή του Στέρλινγκ μετά από μία χαμένη ευκαιρία σε εκτός έδρας ματς με την Μπέρνλι το 2018, όπως και τα... δεκάδες gif με τον οργισμένο Γερμανό κατά τη διάρκεια αγώνων.

Οι δύο τεχνικοί αντιλαμβάνονται τον ρόλο που παίζει η ψυχολογία των παικτών τους, με τον Γερμανό ειδικά να θεωρείται... master στο να δημιουργεί ένα ζεστό περιβάλλον στα αποδυτήρια των ομάδων του.



Πρόσφατα, υπήρξε ολόκληρη ανάλυση αναφορικά με την προετοιμασία που έκανε ο 55χρονος κόουτς πριν η Λίβερπουλ διεκδικήσει στα πέναλτι το Κύπελλο Αγγλίας ενάντια στην Τσέλσι. Η ταχύτητα με την οποία κινήθηκε, ο τρόπος που αντιμετώπισε τους ποδοσφαιριστές του και ο τρόπος με τον οποίο επιχείρησε –και πιθανότατα κατάφερε, σε ένα βαθμό να διώξει από πάνω τους όση περισσότερη πίεση γινόταν- αποτέλεσε παράδειγμα, την ώρα που ο –εξαιρετικώς, γενικά- Τούχελ έδειχνε να πνίγεται στο άγχος.

Εν κατακλείδι... Χ

Έχοντας παραθέσει όλα τα δεδομένα, το συμπέρασμα είναι ένα: Μιλάμε για δύο τεράστιους προπονητές, εκ των σπουδαιότερων της γενιάς τους που μας χαρίζουν μία από τις πιο επιβλητικές κόντρες του 21ου αιώνα.



Το ποιος είναι καλύτερος, μπορεί πιθανότατα να απαντηθεί μονάχα μέσα από τις προϋποθέσεις που θέτει ο καθένας. Τίτλοι συνολικά; Τίτλοι σε συνάρτηση με το επίπεδο δυσκολίας; Ο βαθμός επίδρασης; Το στιλ παιχνιδιού; Είναι πολλά.

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με δύο ωραίους τύπους, οι μάχες των οποίων αποτελούν τα σημεία αναφοράς κάθε σεζόν στην Αγγλία και όχι μόνο. Ας τους απολαύσουμε και ας αφήσουμε τον καθένα να κρίνει τον καλύτερο.