ΠΑΟΚ: Είναι και θέμα Γεωργιάδη, αλλά, κοιτάξτε στο βάθος

Άραγε τι θα λένε τώρα όσοι αποθέωσαν τον Γιώργο Γεωργιάδη για τις. σπουδαίες μεταρρυθμίσεις του (είναι της μόδας) στην ομάδα που δεν ήταν δα και τίποτε πιο σπουδαίο από το να παίζουν οι ποδοσφαιριστές στη φυσική τους θέση. Από το να γίνονται μια-δυό αλλαγές την κατάλληλη στιγμή. Αλλωστε αυτή είναι η δουλειά ενός προπονητή.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Ίσως και πάλι να τη βγάλει λάδι. Το ίδιο θα έκανα και εγώ στη θέση τους. Θα έκανα. ησυχία.

Ενδεχομένως να ζητούσα περισσότερα από τους παικταράδες, που θα έπρεπε να είχαν «τελειώσει» το παιχνίδι όταν έφτασαν αισίως -και με «σπρώξιμο» το πέναλτι, μέχρι το 0-3.

Κάπου εκεί θα έπρεπε να είχε λήξει το παιχνίδι ακολουθώντας στη συνέχεια λογική διαχείριση του ρυθμού από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.

Όταν χάνονται οι αμέσως επόμενες σημαντικές ευκαιρίες για να δοθούν μεγαλύτερες διαστάσεις στο σκορ και να αφήσουν οριστικά τον αντίπαλο στο «μηδέν» και χωρίς ελπίδα επιστροφής, κάποιος θα πρέπει να επέμβει. Κάποιος πρέπει να τους συμμορφώσει. Να κατεβάσουν ταχύτητα και να «σφίξουν» ένα παιχνίδι, απέναντι σε αντίπαλο που αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να αντισταθεί.

Υπάρχουν παιχνίδια που περιμένεις από τους ποδοσφαιριστές σου να τα τελειώσουν κι ο Γεωργιάδης δικαιολογημένα θα ήθελε να δει τους ποδοσφαιριστές του να αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη ωριμότητα ορισμένες καλές στιγμές, προκειμένου να κυλήσουν όλα ομαλά μέχρι την οριστική νίκη.

Υπάρχουν κι άλλα παιχνίδια που όταν ο προπονητής βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά, θα πρέπει να παρέμβει. Να φρεσκάρει το υλικό του με νέα πρόσωπα, με ποδοσφαιριστές που θα στηρίξουν την αλλαγή του ρυθμού.

Καπως έτσι έχει ίσως το μεγαλύτερο μερίδιο από την επιτυχία, καθότι οι αποφάσεις του είναι κρίσιμες και (πρέπει να είναι) επίκαιρες.

Αλλαγές, σαν του Μαντούρο ή του Σαλπιγγίδη, ποδοσφαιριστών με χαρακτηριστικά που θα ευνοούσαν καλύτερο έλεγχο και χαμηλότερο ρυθμό, άργησαν να γίνουν και το εύθραυστο 2-3 άνοιξε την όρεξη του Απόλλωνα. Δεν είχε να χάσει τίποτε όσο δεν αποκρούονταν οι αντεπιθέσεις του. Αντίθετα, είχε να κερδίσει, όπως αποδείχθηκε.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η ισοπαλία, με τον τρόπο που προέκυψε βρίσκεται πιο κοντά σε ήττα, αν υποθέσουμε ότι ο ΠΑΟΚ έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει μια διαφορά από τους διώκτες του στη δεύτερη θέση.

Βέβαια, εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν μπορεί κανείς να περιμένει πολλά. Η διαφορά που θα μπορούσε να προκύψει μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, με τον Ατρόμητο και τον ΠΑΟ να βρίσκονται πιο κοντά, δεν προσφέρει σημαντικό προβάδισμα στον ΠΑΟΚ στην αφετηρία των πλέι-οφ. Ουσιαστικά θα έχουν την ίδια βαθμολογική εκκίνηση.

Δεν αποκλείεται οι ευκαιρίες που χάθηκαν να γίνουν γκολ στα επόμενα παιχνίδια, όταν ο Χούσεν κι όποιος άλλος βρέθηκε σε θέση βολής, αντιδράσει με το σωστό τρόπο. Τότε, μπορεί να μη χρειαστεί να συζητήσουμε για τον Γεωργιάδη και αν βοήθησε την ομάδα όταν το χρειάστηκε για να αποφύγει στραβοπάτημα.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα αν δεν υπάρχει σταθερότητα στον πάγκο μιας μεγάλης ομάδας.