Όλα για όλα στη Μαδρίτη

Το Τορίνο και η Γιουβέντους είναι πλέον ιστορία. Ο Ολυμπιακός έχασε βαθμολογικά, αλλά κέρδισε ψυχολογικά. Τι κάνει τώρα; Κοιτάει μόνο τη Μαδρίτη. Εκεί θα παίξει τα ρέστα του.

Είναι μια δύσκολη αποστολή, αλλά και το τελευταίο ματς – μπολ που έχει στα χέρια του. Αργεί ακόμη. Σε τρεις εβδομάδες τον περιμένει η Ατλέτικο.

Μέχρι τότε πρέπει να σκεφθεί τι έκανε καλά και τι όχι κόντρα στη Γιουβέντους. Ο κόσμος του μπορεί να είναι ικανοποιημένος από την εικόνα της ομάδας του. Δεν πήγε να κλέψει το παιχνίδι, αλλά να το πάρει στα ίσια.

Είναι κι αυτό μια πρόοδος. Εβαλε δυο γκολ, προηγήθηκε και έφερε στα σκοινιά την πρωταθλήτρια Ιταλίας. Της πήρε την ισοβαθμία και είναι ακόμη ζωντανός στη μάχη για την πρόκριση σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο.

Ο Ολυμπιακός πλέον πατά καλά στα πόδια του. Δεν κάνει εμφανίσεις φωτοβολίδα. Δεν παίζει ηρωική άμυνα και ταμπούρι για να πάρει αποτέλεσμα.

Παίζει μπάλα και βλέπει στα ίσια τους αντιπάλους του. Κανείς φόβος, κανένα δέος. Δεν νιώθει μειονεκτικά. Κάθε άλλο. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος. Αυτά επί των θετικών.

Εχει και αρνητικά; Προφανώς, αφού η ομάδα του Πειραιά έχασε. Εχει αλλάξει επίπεδο και αυτό την υποχρεώνει να βλέπει και την αρνητική πλευρά των πραγμάτων.

Μια ήττα όσο κι αν ήρθε με περήφανο τρόπο είναι πάντα μια ήττα. Στο τέλος αν δεν έχει περάσει ο Ολυμπιακός στους «16» θα είναι ένα αποτέλεσμα που θα του έχει φράξει το δρόμο.

Μα, με τη Γιουβέντους στην Ιταλία περιμένεις να πάρεις αποτέλεσμα; Με τη νοοτροπία που έχουν αποκτήσει οι πρωταθλητές Ελλάδας είναι φυσιολογικό να κοιτάνε (σχεδόν) όλα τα ματς μέσα έξω με το ίδιο μάτι.

Μπορούσε άνετα να νικήσει. Εχασε στις λεπτομέρειες. Σε τέτοιο επίπεδο όλα μετράνε. Μια αδράνεια για μια στιγμή και έχασες χωρίς να το καταλάβεις. Το έχουμε και σε άλλες ομάδες, ακόμη και σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ.

Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός ήταν ο άτυχος. Η καραμπόλα στην ισοφάριση ήρθε με τη μπάλα να τον αδικεί. Για κλάσματα του δευτερολέπτου όσο προλαβαίνεις να σκεφτείς ότι είμαι τυχερός που πήγε δοκάρι η μπάλα, αμέσως κοντράρει στον Ρομπέρτο και πάει μέσα. Ετσι είναι αυτά.

Στο Φάληρο την έβγαλε ο Ρομπέρτο στο σουτ του Μοράτα, πήγε δοκάρι κι έξω. Η μπάλα είναι σαν τη ρουλέτα πολλές φορές. Δανείζει, δεν χαρίζει για πάντα.

Ένα δίλεπτο αδράνειας με τους «ερυθρόλευκους» να πανηγυρίζουν το γκολ του Εντινγκά και να μην καταλαβαίνουν πως έχασαν ένα ματς που το έφεραν στα μέτρα τους. Ετσι είναι αυτά. Μια σου και μια μου.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Ολυμπιακός αν αποκλειστεί δεν θα το πάθει επειδή έχασε στο Τορίνο, αλλά γιατί ηττήθηκε στο Μάλμε.

Εκεί ήταν η μεγάλη του ευκαιρία μετά τη νίκη στην πρεμιέρα επί της Ατλέτικο. Από τη Σουηδία πέρασαν οι Ισπανοί και ίσως να περάσουν και οι Ιταλοί. Στο φινάλε αυτοί οι βαθμοί θα του λείπουν.

Εκτός κι αν ο Ολυμπιακός κάνει το κόλπο στην Ισπανία. Κάθε χρόνια εδώ και μια οκταετία πάντα παίρνει έστω ένα αποτέλεσμα μακριά από τον Πειραιά.

Αν το καταφέρει τώρα στο «Καλντερόν» θα έχει ουσιαστικά εξασφαλίσει την πρόκριση αφού κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί να γλυτώσει η Μάλμε στο «Γ. Καραϊσκάκης». Εχει άλλη μια ευκαιρία ο Ολυμπιακός.

Αρκεί να είναι συγκεντρωμένος από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο και να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο την άμυνά του.

Στο λογαριασμό τα επτά γκολ παθητικό σε τέσσερα ματς είναι μεγάλο νούμερο. Από την άλλη όμως η επίθεση του δίνει γκολ.

Συνολικά όμως οι εμφανίσεις είναι υψηλότατου επιπέδου κι αυτό είναι το μεγάλο παράσημο για τον Ολυμπιακό. Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στο φινάλε της φάσης των ομίλων.

Το σίγουρο είναι ότι όπως είπε και ο Μίτσελ πριν το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι μια άλλη ομάδα…

Γιώργος Μαζιάς