Ο σεβασμός στον Μαρκόπουλο, το δέσιμο του ΠΑΟΚ

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@hotmail.com

Να σας πω κάτι που αποτελεί προσωπική εκτίμηση και είμαι υποχρεωμένος να τη μοιραστώ: Η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες που έχουν στήσει το υπο-πρωτάθλημα στο μπάσκετ, δηλαδή, βγαίνουν στην κόντρα για την κατάκτηση της τρίτης θέσης, ίσως τελικά να μην βρίσκεται στο μπάτζετ.

Δεν είναι ότι η ΑΕΚ δεν έχει το προβάδισμα ή ο Άρης δεν έχει βελτιωθεί κι ο ΠΑΟΚ θα τα καταφέρει από… κεκτημένη ταχύτητα μετά την περσινή κατάληξη στην τρίτη θέση.

Υπάρχουν κι άλλα χαρακτηριστικά που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και δεν είναι από αυτά που μπορεί νααποκτήσουν τα χρήματα μιας ισχυρής –οικονομικά- διοίκησης.

Εξηγούμε λοιπόν:

Από όσα έχω παρακολουθήσει μέχρι τώρα, θα έπρεπε να έχω πειστεί από τις μεταγραφές –κι όχι τόσο από την εικόνα- της ΑΕΚ. Από τη διάθεση του Άρη κι όχι τόσο από την συνοχή του και την αποτελεσματικότητα του. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι όλα αυτά είναι αρκετά. Ότι υπάρχει σοβαρός λόγος για να δώσουμε προβάδισμα σε μια ομάδα επειδή υπάρχουν χρήματα και πολλές αξιόπιστες λύσεις και για τους πρώτους πέντε και για όσους υπάρχουν στον πάγκο, είναι ένας τρόπος προσέγγισης.

Όχι όμως αυτός που θα επιλέξω για να βρω τελικά τον καλύτερο από αυτούς και να μάθω γιατί ο ΠΑΟΚ έχει κάτι παραπάνω. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα λειτουργήσει καταλυτικά ώστε να φτάσει στην κατάκτηση της τρίτης θέσης. Είμαι βέβαιος όμως, ότι τελικά θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία του.

Πιστεύω ότι στον ΠΑΟΚ υπάρχει ένα δέσιμο που δεν μπορείς να το εντοπίσεις στον ίδιο βαθμό στις άλλες ομάδες. Κι αυτό ξεκινά κυρίως από τη λειτουργία του και τους ανθρώπους που εμπιστεύονται τον Σούλη Μαρκόπουλο και τον οδήγησαν στο 300στο του ευρωπαϊκό παιχνίδι. Προφανώς δεν είναι τυχαίο που τον εμπιστεύονται πολλά χρόνια στην τεχνική ηγεσία κι όλοι τους στη διοίκηση του ΠΑΟΚ είναι άνθρωποι του μπάσκετ κι όχι παράγοντες κατ΄επάγγελμα.

Μετά το τέλος του αγώνα –με την ανέλπιστη εξέλιξη- κόντρα στην ουγγρική Σολνόκι, οι παίκτες εισέβαλαν στην αίθουσα Τύπου. Γιόρτασαν με συνθήματα και μια τούρτα τα 300 του προπονητή τους. Δεν είμαι βέβαιος αν είναι ιδέα του Τέλη Ζουρνατζίδη, που είναι ο συνήθης ύποπτος ή κάποιου άλλου παίκτη. Αλλά, αυτό δείχνει ότι υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο. Κι αν δεν είναι τόσο ισχυρό, γίνεται πιο στενό με τέτοιες κινήσεις.

Γνωρίζοντας από πολύ παλιά τον Μαρκόπουλο (χωρίς να υπάρχει στενή προσωπική επαφή, για να μην παρεξηγηθούμε) δεν θα ήμουν άστοχος αν υποστήριζα ότι πρόκειται για έναν εσωστρεφή άνθρωπο που δεν έχει αναπτύξει ην απαραίτητη επικοινωνιακή λειτουργία ώστε να απολαμβάνει παραπάνω σεβασμό από αυτόν που πραγματικά του αξίζει. Ίσως να τον αδικούμε κιόλας…

Γι΄ αυτό λοιπόν πιστεύω ότι το δέσιμο που παρατηρώ στον ΠΑΟΚ, με τον Μαρκόπουλο ως καθοδηγητή και σημαντικά χρήσιμους ανθρώπους κοντά του, είναι υπόθεση που στηρίζεται στον σεβασμό και την αποδοχή των αξιών και λιγότερο σε μια φιλική σχέση.